Χριστέ το Φως το Αληθινό!

Τα έργα του Θεού είναι θαυμαστά αλλά δυσθεώρητα κι ανεξιχνίαστα για το σκοτισμένο μυαλό μας.

 Βλέπουμε το κατά δύναμη από τις Γραφές αλλά κι από την εμπειρία μας ότι ο Κύριος επιτρέπει να μας βρουν αρρώστιες, θλίψεις, στερήσεις, ανομβρίες, πόλεμοι κι επαναστάσεις, είτε σαν τιμωρία για τις αμαρτίες μας είτε προληπτικά, για να μην πέσουμε στην αμαρτία, αλλ’ είτε για να δοκιμάσει την πίστη μας. Γι’ αυτό πρέπει να υποκλινόμαστε ταπεινά στη θεία Του πρόνοια, να υποτασσόμαστε στο θέλημά Του και να τον ευχαριστούμε για το ανείκαστο έλεος Του.

Αν παρατηρήσεις προσεχτικά τόσο τη δική σου ζωή όσο και των άλλων, θα διαπιστώσεις με εκπληκτική καθαρότητα και ακρίβεια πως όση προσοχή κι αν δώσει κανείς κι όσα μέτρα κι αν λάβει δε θα μπορέσει να ορίσει τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον.

Γιατί όλα γίνονται σύμφωνα με την κρίση και το θέλημα του Θεού. Κανέναν δεν μπορείς να ενοχοποιήσεις. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ταπεινωνόμαστε και να υπομένουμε, διαφορετικά αμαρτάνουμε ενώπιον του Θεού.

Στην εποχή μας υπάρχουν περιπτώσεις που ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε. Κανένας όμως δε βρίσκεται να ρωτήσει: «Τι πρέπει να κάνω τώρα;» αν δεν υπάρχει κανένας να συμβουλευτούμε τότε πρέπει να σκεφτούμε πως θα ενεργούσε ο Κύριός μας με την ταπείνωση και την πραότητά Του. Οι εντολές του Θεού ήταν και θα είναι πάντοτε το θεμέλιο της ζωής μας. Γι΄ αυτό πρέπει να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στο θέλημά Του.

Προτού κάνεις οτιδήποτε, να προσευχηθείς και να σκεφτείς:
Αυτό που πάω να κάνω θα είναι φρόνιμο, θα φανεί ευάρεστο στο Θεό;
________________________________________

« Όταν βρείς τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτε άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους Αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση».

Γέροντας Πορφύριος