Ο Γέροντας μου απαγγέλει:
“Μη μου ζητάς να σ΄ αγαπώ,
η αγάπη δεν ζητιέται.
Μέσα στα φύλλα της καρδιάς
μονάχη της γεννιέται”.
Να μου πείς τώρα, πως γεννιέται. Έλα, πες μου.
– Δεν ξέρω, Γέροντα.
– Είναι ένα λογάκι· άμα στο πω, θα το καταλάβεις αμέσως.
“Μ΄ αγαπάς; Αχ, δεν μ΄αγαπάς. Να, το βλέπω, δεν με κοιτάς”.
Αυτά είναι πολύ ταπεινά πράγματα. Η λέξη “σ΄ αγαπώ” είναι ταπεινό πράγμα να την λες. Δεν λέγεται. Κερδίζεται σιωπηλά με την προσωπικότητα που φτιάνεις. Φτιάνεσαι κι ο άλλος τρελαίνεται μαζί σου. Καλλιεργείσαι και κοιτάς να το κρύψεις κιόλας. Αλλά ο άλλος το νιώθει και ελκύεται.
Άμα αγαπάς και δε ζητάς την αγάπη των άλλων, όλοι θα έρχονται κοντά σου. Είναι μυστικό. Μυστικά θα τους αγαπάς και εκείνοι θα το καταλαβαίνουν και θα σού στέλνουν κι από μακριά ακόμη τα καλά τους αισθήματα. Κατάλαβες;
– Τι να καταλάβω; Πως όρη μετακινούνται;
– Αυτό που εσύ λες φυσιολογικό, είναι αφύσικο. Φυσιολογικό είναι τούτο που σού λέω εγώ:
Ν΄ αγαπάς ανιδιοτελώς!
Μαθητεύοντας στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη
