Γέροντα, πως μπορείς να αντιμετωπίσης τον άλλον , όταν είναι νευριασμένος;
Με την υπομονή!
Και αν δεν έχεις;
Να πας να αγοράσης! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ! Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πης, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσης και να λες την ευχή. Με την ευχή θα καλμάρη ο άλλος , θα ηρεμήση και θα μπορέσης μετά να συνεννοηθής μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχη μπουνάτσα. Κάνουν υπομονή , ώσπου να καλωσυνέψη ο καιρός.
Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;
Στην πολλή εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. « Ο υπομείνας εις τέλος , σωθήσεται » , λέει το Ευαγγέλιο. Για αυτό δίνει δυσκολίες , διάφορες δοκιμασίες , για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι. Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνης τον άλλον πρέπει να τον πονέσης. Και βλέπω πως με την υπομονή σώζεται η οικογένεια. Είδα θηρία να γίνωνται αρνιά. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά. Μια φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου , είχα δει στην Κόνιτσα μια γυναίκα που έλαμπε το πρόσωπο της . Ήταν μητέρα πέντε παιδιών. Μετά θυμήθηκα ποια ήταν. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου. Μια κουβέντα να του έλεγαν οι νοικοκυραίοι , λ.χ. « μαστρο-Γιάννη , μήπως αυτό να το κάνουμε έτσι; » , γινόταν θηρίο.
« Εμένα θα μου κάνης τον δάσκαλο; », τους έλεγε. Έσπαζε τα εργαλεία του , τα πετούσε και έφευγε. Αφού παρατούσε την δουλειά του και τα έσπαζε όλα σε ξένα σπίτια , καταλαβαίνεις στο σπίτι του τι έκανε! Αυτή λοιπόν ήταν του μαστρο- Γιάννη η γυναίκα. Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούσες μέρα να καθήσης , και αυτή ζούσε μαζί του. Κάθε μέρα περνούσε μαρτύριο , και όμως όλα τα αντιμετώπιζε με πολλή καλωσύνη και έκανε υπομονή. Επειδή ήξερα την κατάσταση στο σπίτι, όταν την συναντούσα , την ρωτούσα: « Τι κάνει ο κυρ- Γιάννης; Δουλεύει; ».
« Ε , πότε δουλεύει , πότε κάθεται λιγάκι! » , μου έλεγε. « Πως τα περνάτε; ».
« Πολύ καλά , πάτερ! », μου έλεγε. Και το έλεγε με την καρδιά της. Δεν υπολόγιζε που έσπαζε τα εργαλεία του – και αξίας εργαλεία – ούτε που αναγκαζόταν η καημένη να ξενοδουλεύη , για να τα βγάλουν πέρα. Βλέπετε με πόση υπομονή , με πόση καλωσύνη και με πόση αρχοντιά τα αντιμετώπιζε όλα! Ούτε τον κατηγορούσε καθόλου! Για αυτό ο Θεός την χαρίτωσε και έλαμπε το πρόσωπό της. Μεγάλωσε και τα πέντε παιδιά της και έγιναν πολύ καλά παιδιά . Μπόρεσε και κράτησε και τα παιδιά της.
Γέροντα , πως μπορούσε να δικαιολογή τον άνδρα της;
Με έναν καλό λογισμό: « Άνδρας μου είναι , έλεγε , θα πη και καμιά κουβέντα. Και εγώ , αν ήμουν στην θέση του , μπορεί να έκανα τα ίδια ». Εφήρμοζε το Ευαγγέλιο , για αυτό ο Θεός της έστελνε την Θεία Χάρη Του. Και αν κοσμικοί άνθρωποι κάνουν υπομονή και χαριτώνονται , πόσο μάλλον πρέπει να κάνουμε υπομονή εμείς οι μοναχοί , που έχουμε όλες τις προϋποθέσεις , όλες τις δυνατότητες για πνευματική ζωή! Όπως έχω καταλάβει , τα μεγαλύτερα σκάνδαλα , όχι μόνο στις οικογένειες αλλά και στα κράτη , γίνονται από τιποτένια πράγματα. Στην οικογένεια πρέπει ο ένας να ταπεινώνεται στον άλλον , να μιμείται τις αρετές του , αλλά και να δέχεται τις ιδιοτροπίες του.
Για μια τέτοια αντιμετώπιση πολύ βοηθάει να σκέφτεται κανείς ότι ο Χριστός θυσιάσθηκε για τις αμαρτίες μας και μας ανέχεται όλους , δισεκατομμύρια ανθρώπους , αν και είναι αναμάρτητος – ενώ εμείς , όταν ταλαιπωρούμαστε από τις ιδιοτροπίες των άλλων , εξοφλούμε αμαρτίες. Τα οικονομάει έτσι ο Καλός Θεός , ώστε ο ένας , με το χάρισμα που έχει , να βοηθάη τον άλλον , και , με το κουσούρι που έχει , να ταπεινώνεται στον άλλον. Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα χαρίσματά του , αλλά έχει και μερικά κουσούρια και πρέπει να αγωνίζεται για να τα κόψη. Έδωσα ένα ξεσκόνισμα σε κάποιον! Να δήτε υπακοή που του κάνει η γυναίκα του , αν και έχει πολλές ικανότητες! Μπροστά της εκείνος είναι ένα παιδί. Αυτή , με την υπακοή που κάνει , συνέχεια δέχεται , αποθηκεύει , θεία Χάρη , ενώ εκείνος με τον εγωισμό του συνέχεια διώχνει την θεία Χάρη και αδειάζει.
Τελικά ποιος είναι κερδισμένος; Βλέπεις , το μυστικό είναι η ταπείνωση. Όλη η βάση εκεί είναι. Υπακοή και ταπείνωση. Αν εκείνος αναγνώριζε την αδυναμία του και ζητούσε βοήθεια από τον Θεό , θα ερχόταν και σε αυτόν η θεία Χάρις.
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ`
-250x180.jpg)
