Ευλάβεια είναι ό φόβος του Θεού, η συστολή, η πνευματική ευαισθησία.
Ό ευλαβής μπορεί να σφίγγεται, άλλα αυτό τό σφίξιμο στάζει μέλι στην καρδιά του· δεν του κάνει μαρτυρική τήν ζωή, άλλα τον ευχαριστεί.
Οι κινήσεις του είναι λεπτές, προσεγμένες. Αισθάνεται έντονα τήν παρουσία του Θεού, των Αγγέλων, των Αγίων.
Νιώθει δίπλα του τον Φύλακα Άγγελο νά τον παρακολουθή. Έχει συνέχεια στον νου του ότι τό σώμα του είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος (Α’ Κορ. 3,16. και 6,19) και ζή απλά, αγνά καί αγιασμένα. Παντού συμπεριφέρεται μέ προσοχή και συστολή καί νιώθει ζωντανά όλα τά ιερά.
Προσέχει λ.χ. νά μήν είναι πίσω από τήν πλάτη του οί εικόνες. Δέν βάζει εκεί πού κάθεται, στον καναπέ ή στην καρέκλα, τό Ευαγγέλιο ή ένα πνευματικό βιβλίο κ.λπ. Άν δη μιά εικόνα, σκιρτά ή καρδιά του, βουρκώνουν τά μάτια του.
Αλλά καί μόνον τό όνομα τού Χριστού νά δη κάπου γραμμένο, τό ασπάζεται καί αυτό μέ ευλάβεια καί γλυκαίνεται εσωτερικά η ψυχή του. Ακόμη και ένα κομματάκι από εφημερίδα άν βρή κάτω πεταμένο πού να γράφη λ.χ. τό όνομα του Χριστού ή μόνον «Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος», σκύβει, τό μαζεύει, τό ασπάζεται μέ ευλάβεια καί στενοχωριέται πού ήταν πεταμένο.
