– Γέροντα, ποια είναι τα χαρακτηριστικά τού αδύνατου λογισμού;
– Τί εννοείς; Πρώτη φορά το ακούω αυτό.
– Είχατε πει, το να βάλη κανείς αριστερό λογισμό, να παρεξήγηση μια συμπεριφορά…
– Και το είπα αδύνατο λογισμό αυτό;
– Θυμήθηκα εκείνον πού ήθελε να μείνη κοντά σας ως υποτακτικός και του είπατε: «Δεν
σε κρατώ, γιατί έχεις αδύνατο λογισμό».
– Όχι, δεν το είπα έτσι. «Δεν σε παίρνω, του είπα, για υποτακτικό, γιατί δεν έχεις υγεία πνευματική». «Τί θά πή υγεία πνευματική;», μέ ρωτάει. «Δεν έχεις καλούς λογισμούς, του λέω. Σαν άνθρωπος θα έχω τα κουσούρια μου, και σαν καλόγερος τόσα χρόνια θα έχω και μερικές αρετές. Αν δεν έχης καλό λογισμό, θα βλάπτεσαι και από τα κουσούρια μου και από τις αρετές μου». Για ένα μικρό παιδί μπορεί νά πή κανείς ότι έχει αδύνατο λογισμό, γιατί είναι ακόμη ανώριμο, όχι όμως για έναν μεγάλο.
– Όλοι οι μεγάλοι, Γέροντα, είναι ώριμοι;
– Μερικοί από το κεφάλι τους δεν ωριμάζουν. Άλλο, αν δεν τους κόβη. Όταν κάποιος δεν κινήται απλά, ο λογισμός του πηγαίνει στο κακό και όλα τα παίρνει στραβά. Αυτός δεν έχει υγεία πνευματική και δεν βοηθιέται ούτε από το καλό. Βασανίζεται και με το καλό.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
Λόγοι Γ’, «Πνευματικός Αγώνας»
