Βλέπω μερικούς γονείς πόσο υπερβολικοί είναι και πόσο παράλογες απαιτήσεις έχουν από τα παιδιά τους.
Κάποιος μου έλεγε ότι υποχρεώνει τα παιδιά του να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή και τα χτυπάει όταν του πουν ότι δεν θέλουν να πάνε στην Εκκλησία.
Αυτά όμως δεν είναι σωστά πράγματα, γιατί με το ζόρι δεν μπορείς να κάνεις τον άλλο να αγιάσει. Αλλά και μερικοί κληρικοί είναι απόλυτοι και μιλούν για τον Θεό με ένα τρόπο που σε τρομάζει. Εγώ βλέπω ότι η σημερινή εποχή έχει αλλάξει και ο άνθρωπος σήμερα σκέφτεται και ζει διαφορετικά από την εποχή την δική μας. Εμείς σαν παιδιά τρώγαμε ξύλο από τους γονείς και τους μεγαλύτερούς μας. Τώρα αυτά δεν περνούν και δεν φέρνουν καλό αποτέλεσμα.
Κάποιος άλλος μου έλεγε ότι τις ελεύθερες ώρες του μπαίνει στα λεωφορεία, κάνει σύντομο κήρυγμα και μοιράζει στους επιβάτες θρησκευτικά έντυπα που μιλούν για την εξομολόγηση. Μού είπε επίσης ότι έχει πρόβλημα με τα παιδιά του, γιατί ντρέπονται με την ιεραποστολή που κάνει.
Τού είπα ότι είναι καλά αυτά, αλλά υπερβολικά, γιατί σήμερα πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε νέους τρόπους ιεραποστολής, όχι όπως την εποχή του πολέμου που οι χριστιανοί νέοι τραγουδούσαν στους δρόμους και τα λεωφορεία χριστιανικά τραγούδια και μοίραζαν έντυπα. Τον σημερινό άνθρωπο πρέπει να τον πλησιάσεις με διαφορετικό τρόπο. Ο χριστιανός πρέπει να ομολογεί τον Χριστό όχι με λόγια, αλλά με έργα, με το παράδειγμα και την ζωή του.
Οι χριστιανοί πρέπει να μάθουμε να σιωπούμε, γιατί είναι εξαιρετικά επικίνδυνο (και αστείο) να αναγορεύουμε τους εαυτούς μας, άλλοτε συνηγόρους του Θεού και άλλοτε ειδικούς στο να εξηγούμε τις βουλές και τα σχέδιά Του.
Πηγή: Τ.Μιχαλά, Τέσσερις ώρες με τον πατέρα Παΐσιο σ. 176-179
-250x180.jpg)
