Του Γιώργου Θεοχάρη
Το Κράτος Δικαίου ανίσχυρο μπροστά στο θάνατο, ανίσχυρο να παρηγορήσει τους συγγενείς της Δώρας
Το Πανελλήνιο συγκλονίζεται αυτές τις ημέρες από την υπόθεση της δολοφονίας της 32χρονης Εφοριακού Δώρας Ζέμπερη και τις επιθέσεις των δικών της εναντίον του δολοφόνου της και του δικηγόρου υπεράσπισής του.
Επάνω στο περιστατικό εξέδωσε ανακοίνωση και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, γράφοντας τα εξής:
«Το δικαίωμα υπεράσπισης του κατηγορουμένου και ο δικονομικός ρόλος του συνηγόρου του αποτελούν συνταγματικές εγγυήσεις και εχέγγυα ευθιδικίας.
Ο δικηγόρος ασκεί το λειτούργημά του κατά το Σύνταγμα και το νόμο. Υπερασπίζεται τον εντολέα του και δεν ταυτίζεται με αυτόν.
Όλα αυτά θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε ένα κράτος δικαίου. Εντούτοις, γινόμαστε μάρτυρες εντεινόμενης βίας σε βάρος των δικηγόρων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Η πρόσφατη κακοποίηση του συναδέλφου Νίκου Λουκόπουλου, στον οποίο ανατέθηκε η υπεράσπιση του κατηγορουμένου για την ανθρωποκτονία της Δώρας Ζέμπερη, προκαλεί αποτροπιασμό και οργή στον νομικό κόσμο.
Δεν αρκεί η φραστική καταδίκη του περιστατικού. Η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει τα αναγκαία προληπτικά, προστατευτικά και κατασταλτικά μέτρα, ώστε όσοι εργάζονται για την απονομή της Δικαιοσύνης να μπορούν ασκούν τα καθήκοντά τους με όρους ασφάλειας».
Εν τω μεταξύ χθες Σάββατο, η αδελφή της Δώρας Κωνσταντίνα, μετά από όλα όσα συνέβησαν, είπε το δικό της «αντίο» στην αδελφή της. «Αγγελούδι μου, ηρωίδα μου σε έντυσα νυφούλα και σε έθαψα… Δεν θα ξαναδώ τα μεγάλα όμορφα μάτια σου, ούτε τα μακριά σου μαύρα μαλλιά… Μου λείπεις και ακόμα σε περιμένω να γυρίσεις σπίτι μας αθώο μου αγγελούδι για εμάς είσαι ΑΘΑΝΑΤΗ».
Τα όσα διαδραματίζονται σχετικά με το περιστατικό αυτό αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά ότι η πολιτεία, η παιδεία μας, οι θεσμοί μας, οι δικηγόροι μας, στους οποίους συχνά καταφεύγουμε σε πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μας, ειναι ανίσχυροι απέναντι στο φοβερό γεγονός του θανάτου.
Η Δώρα Ζέμπερη, μία κοπέλα με ευαίσθητη ψυχή, δολοφονήθηκε άγρια την ώρα που προσευχόταν κλαίγοντας μπροστά στον τάφο φίλου της. Η Δώρα επισκεπτόταν καθημερινά τον τάφο και άναβε το καντήλι του. Έχουν γίνει γνωστά και άλλα περιστατικά, που δείχνουν την ευαισθησία και την αγάπη της Δώρας, αλλά δεν θα αναφερθούμε σε αυτά.
Και μόνο όμως το γεγονός ότι η Δώρα επισκεπτόταν καθημερινά τον τάφο ενός νεκρού δείχνει την ευαισθησία της ψυχής της.
Γιατί, όπως λέει ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, η αγάπη προς τους νεκρούς είναι η πιο ανιδιοτελής και η πιο γνήσια αγάπη, καθώς τί μπορεί να περιμένει κανείς από έναν νεκρό, τί μπορεί να κερδίσει δείχνοντας αγάπη και φροντίδα προς αυτόν;
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, όπως και άλλοι φορείς, επικαλούνται το Κράτος Δικαίου, ψάχνουν να βρουν ευθύνες κ.λπ.
Όμως ξεχνούν ότι κανένα Κράτος Δικαίου δεν θα μπορέσει να παρηγορήσει τους συγγενείς της Δώρας, κανένα Κράτος Δικαίου δεν θα μπορέσει να καταλαγιάσει την οργή τους, κανένα Κράτος Δικαίου δεν θα δώσει απάντηση στα αμείλικτα «γιατί;» που τριβελίζουν τον νού τους αυτήν την στιγμή.
Κανείς δεν ασχολείται και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε ένα απλό ερώτημα: γιατί έφυγε η Δώρα με αυτόν τον μαρτυρικό τρόπο; Ποιός θα παρηγορήσει τους δικούς της;
Η απάντηση είναι απλή: ούτε το Κράτος Δικαίου ούτε η ισότητα ούτε η δικαιοσύνη, ούτε η εκδίκηση εναντίον του δολοφόνου, αλλά μόνο Ένας: ο Χριστός.
[irp posts=”383436″ name=”Κρήτη: Μαζική στήριξη στον μαθητή που αποβλήθηκε γιατί ύψωσε τη σημαία”]
Ο Χριστός είναι η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτηματικά;
Και γιατί ο Χριστός; Γιατί μόνο Αυτός έπαθε πολύ περισσότερο από τη Δώρα, πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε αθώο που βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Αυτός και κανείς άλλος κανένα άλλο σύστημα καμία δικαιοσύνη, καμία εκδίκηση είναι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Και είναι βέβαιο ότι ο Χριστός δέχθηκε την ψυχή της Δώρας σαν μάρτυρα της αγάπης, όπως πριν από αυτήν εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές.
Και είναι βέβαιο ότι η εκδίκηση δεν θα αναπαύσει καθόλου την ψυχή της, αντίθετα η αγάπη (η αγάπη που αγκαλιάζει τους πάντες, ακόμη και τους δολοφόνους και τους εχθρούς) θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για αυτήν.
Λοιπόν, θέλουμε να πούμε στους κυρίους του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, όπως και σε όλους τους πολιτικούς μας, ότι όπου υπάρχει ο Χριστός, τον οποίο έχουν μονίμως εξοβελίσει από την ζωή του λαού μας, εκεί δεν μας χρειάζεται το Κράτος Δικαίου.
Όπου υπάρχει η αγάπη, που ταυτίζεται με τον ίδιο τον Χριστό (διότι «ο Θεός αγάπη εστί»), δεν έχουμε ανάγκη από την δική τους ανθρώπινη δικαιοσύνη και ισότητα, από το δικό τους ανθρώπινο Κράτος Δικαίου.
Και την αλήθεια αυτήν μας την λέει πολύ χαρακτηριστικά ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:
«Ο Θεός δεν είναι Θεός ισότητας, αλλά Θεός αγάπης.
Η ισότητα θα απέκλειε όλο το δίκαιο και όλη την αγάπη, θα απέκλειε όλο το ήθος.
Ο άνδρας αγαπά την γυναίκα του λόγω ισότητας; Και η μάνα αγαπά το παιδί της λόγω ισότητας; Και ο φίλος αγαπά τον φίλο λόγω ισότητας;
Η ανισότητα είναι η βάση του δικαίου και υποκινητής της αγάπης.
Όσο διαρκεί η αγάπη, κανένας δεν ξέρει για την ισότητα.
Όσο βασιλεύει το δίκαιο, κανείς δεν μιλάει για την ισότητα.
Όταν χάνεται η αγάπη, οι άνθρωποι μιλούν περί δικαίου και εννοούν την ισότητα.
Όταν μαζί με την αγάπη εξαφανίζεται και το δίκαιο, οι άνθρωποι μιλούν περί ισότητας και εννοούν την ανηθικότητα.
Δηλαδή, όταν εξαφανίζεται το ήθος το αντικαθιστά η ανηθικότητα.
Από τον τάφο της αγάπης ξεφυτρώνει το δίκαιο, από τον τάφο του δικαίου ξεφυτρώνει ισότητα.»
Εάν λοιπόν οι συγγενείς της Δώρας διώξουν από την καρδιά τους το μίσος και την έχθρα (γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτό δεν είναι εύκολο) και στην θέση τους βάλουν τον Χριστό, την Αγάπη, τότε θα καταλάβουν αυτά που δεν μπορούν τώρα να καταλάβουν και δεν θα χρειάζονται ούτε την ανθρώπινη δικαιοσύνη ούτε εκδίκηση ούτε τίποτε άλλο.
