Εμβόλιο: Οι αντιεμβολιαστές, οι πόρνες και η αγκαλιά της Εκκλησίας.
Του Γιάννη Παπανικολάου – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Το τελευταίο διάστημα έχει φουντώσει η συζήτηση για το εμβόλιο.
Δυστυχώς, ακόμη και μέσα στις τάξεις της Εκκλησίας, υπάρχουν αρκετοί αντιεμβολιαστές, οι οποίοι αποτελούν τροχοπέδη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, καθώς μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι το μόνο αποδεδειγμένα αποτελεσματικό μέσο αντιμετώπισής της είναι το εμβόλιο.
Οι ιερείς θα πρέπει να εμβολιαστούν και να είναι παράδειγμα για τους υπόλοιπους όσοι δεν εμβολιάζονται.
Δυστυχώς υπάρχουν πιστοί που επηρεάζονται από την παραπληροφόρηση.
Το Κράτος έχει την δική του λογική και τους δικούς του νόμους, βάσει των οποίων οι μη εμβολιαζόμενοι είναι ένα πρόβλημα και ένας κίνδυνος για την δημόσια υγεία.
Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε και την οικονομική διάσταση του θέματος, τις βαριές συνέπειες στην οικονομία από την πανδημία.
Αναφορικά όμως με το αν πρέπει να μπαίνουν όλοι οι πιστοί, εμβολιασμένοι και μη, στους ναούς, εφόσον πρόκειται για εσωτερικούς χώρους, η Εκκλησία δεν δημιουργεί διχασμό μέσα στο ποίμνιο, αλλά προσπαθεί να έχει ενωτική στάση και να οικονομεί τους ανθρώπους.
Δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιον από τον ναό, ακόμη και εάν αυτός ο ασθενής έχει AIDS ή οποιαδήποτε άλλη ασθένεια.
Η Εκκλησία στέκεται κοντά σε όλους τους ανθρώπους, στους λεπρούς, στους ψυχικά ασθενείς, στους αμαρτωλούς, στις πόρνες, και δεν κλείνει την πόρτα σε κανέναν. Είναι μία ανοικτή αγκαλιά για όλους ανεξαιρέτως.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούμε σε ένα αληθινό συγκλονιστικό περιστατικό που συνέβη πριν από λίγες δεκαετίες σε κάποιον ναό της Αθήνας, δεν θυμόμαστε ποιον.
Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα, Μεγάλη Τρίτη, και τελούνταν η ακολουθία με το τροπάριο της Κασσιανής για την πόρνη γυναίκα που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού.
Ξαφνικά στον ναό εμφανίστηκαν δειλά-δειλά οι «κοινές» γυναίκες από κάποιον οίκο ανοχής που υπήρχε στην περιοχή του ναού. Ήταν και η ημέρα τέτοια.
Οι Επίτροποι, οι κανδηλανάπτες και ο ιερέας ξαφνιάστηκαν, τα έχασαν. Προφανώς, αισθανόμενοι τους εαυτούς τους «καθαρούς» και «αναμάρτητους», σαν τον Φαρισαίο που παρακολουθούσε την πόρνη γυναίκα να αλείφει με μύρο τα πόδια του Κυρίου, αποφάσισαν να διώξουν τις γυναίκες αυτές από τον ναό. Συνεννοήθηκαν μεταξύ τους και με τρόπο οι Επίτροποι και ο κανδηλανάπτης προσπάθησαν να τις απομακρύνουν.
Και τότε έγινε κάτι ακόμη πιο απρόσμενο και συγκλονιστικό.
Ο κόσμος αντέδρασε, σχημάτισε ανθρώπινο τοίχος και δεν άφησε τις «κοινές» γυναίκες να βγουν από τον ναό, αλλά υποχρέωσε τους Επιτρόπους να τις κρατήσουν μέσα και να παρακολουθήσουν όλη την ακολουθία.
Εάν λοιπόν η Εκκλησία μας δεν διώχνει ούτε τον πιο άρρωστο ή τον πιο αμαρτωλό άνθρωπο, πώς μπορεί να διώξει όσους δεν έχουν εμβολιαστεί, έστω και εάν έχουν κάποιο σφάλμα, κάποια πλάνη, κάποια εσφαλμένη στάση, έστω και εάν αυτή η πλάνη είναι επικίνδυνη για την υγεία των άλλων.
-120x86.jpg)
