ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Την ώρα που η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με πρωτοφανείς οικονομικές δυσκολίες και βλέπεις ανήθικες πολιτικές πρακτικές όπως αυτή της Εθνικής Πινακοθήκης, η εικόνα εκκλησιαστικών παραγόντων να τιμούν και να βραβεύουν πολιτικούς προκαλεί το δημόσιο αίσθημα.
Του Γιάννη Παπανικολάου
Οι πολίτες βλέπουν καθημερινά τις τιμές να αυξάνονται, τους λογαριασμούς να είναι δυσβάσταχτοι και τις οικογένειες να δίνουν μάχη για την επιβίωση ενώ την ίδια ωρα βλέπουν την βλασφημία να κυριαρχεί σε … έργα τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη . Μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, η στενή σχέση μεταξύ Εκκλησίας και πολιτικής εξουσίας γεννά εύλογα ερωτήματα.
Η Εκκλησία, ως θεσμός που υποτίθεται ότι βρίσκεται δίπλα στον λαό, δεν μπορεί να αγνοεί τις ανάγκες του και να εμφανίζεται σε εκδηλώσεις όπου υπουργοί και πολιτικά στελέχη τιμώνται με διακρίσεις, μετάλλια και τιμητικές πλακέτες. Αυτή η εικόνα δημιουργεί ένα αίσθημα αδικίας και αγανάκτησης, καθώς πολλοί θεωρούν ότι η Εκκλησία, αντί να ασχολείται με την ενίσχυση των ασθενέστερων, επιλέγει να διατηρεί προνομιακές σχέσεις με την εξουσία.
Εξ ου υποκριτές και φαρισαίοι της εποχής του Θεανθρώπου Χριστού!
Ο Λαός Αντιμέτωπος με την Κρίση
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η πλειοψηφία των πολιτών παλεύει για να τα βγάλει πέρα. Η ανεργία, η ακρίβεια, η υπερφορολόγηση και η έλλειψη κοινωνικών δομών έχουν οδηγήσει πολλές οικογένειες σε απόγνωση. Ο κόσμος περιμένει από την Εκκλησία να σταθεί δίπλα του, να ενισχύσει το φιλανθρωπικό της έργο και να υπερασπιστεί τους αδύναμους, όχι να βρίσκεται σε τελετές με κυβερνητικούς αξιωματούχους που λαμβάνουν τιμητικές διακρίσεις.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πολίτες έχουν εκφράσει την οργή τους για τέτοιου είδους φαινόμενα. Η Εκκλησία, με την τεράστια κοινωνική επιρροή της, θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό ρόλο στην υπεράσπιση των λαϊκών στρωμάτων, να πιέσει την πολιτεία για κοινωνική δικαιοσύνη και να δώσει το παράδειγμα με πράξεις προσφοράς, αντί για δημόσιες σχέσεις με τους ισχυρούς.
Η Πρόκληση προς την Κοινωνία
Οι εικόνες εκκλησιαστικών παραγόντων που εμφανίζονται δίπλα στην εξουσία, την ώρα που ο λαός δοκιμάζεται, δεν μπορούν παρά να θεωρηθούν πρόκληση. Η πίστη των ανθρώπων δεν είναι εμπόρευμα προς διαχείριση, ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται για πολιτικούς σκοπούς. Όταν οι πολίτες νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από το κράτος, η τελευταία ελπίδα τους είναι ότι η Εκκλησία θα σταθεί δίπλα τους. Αντίθετα, αν η Εκκλησία συνεχίσει να ταυτίζεται με την πολιτική εξουσία, θα χάσει την εμπιστοσύνη του λαού, με απρόβλεπτες συνέπειες για τον ίδιο τον θεσμό της.
