Ο π. Βησσαρίων ντυνότανε απλοϊκά, πολύ φτωχά. Είχε ένα ράσο κάπως καλό και μ’ αυτό σκέπαζε τη φτώχεια του.
Το ζωστικό του, ήταν πολύ παλιό, ξεβαμμένο και τρύπιο, μ’ αυτό τύλιγε το αδύνατο σώμα του. Το έσφιγγε στη μέση μ’ ένα κοντοτρίχι.
Κάποιες κυρίες που ήρθαν στο μοναστήρι μας εκδρομή, είδαν το φτωχό αντερί του Παπούλη. Μάζεψαν χρήματα και όταν ξαναήρθαν, του έκαναν δώρο ένα καινούργιο.
«Σας ευχαριστώ πάρα πολύ καλές μου κυρίες είπε, η Παναγιά μας να σας σκεπάζει με την χάρη Της».
Το πήρε στα χέρια του και είπε:
«Τι ωραίο που είναι! Τέτοιο δεν φοράει ούτε ο Πατριάρχης μας. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου».
Οι κυρίες έφυγαν ευχαριστημένες που ο Γέροντας δέχθηκε το δώρο τους.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ήρθε στο μοναστήρι ένας Ιερέας από τα γύρω χωριά.
Ο π. Βησσαρίων τον κάλεσε κοντά του και του είπε:
«Τι σου έχω, τι σου έχω! Πολύ θα χαρείς με αυτό που θα σου δώσω», και του έδωσε το καινούριο ζωστικό που του χάρισαν οι κυρίες το πρωί.
*Όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνιτης*
-120x86.jpg)
