Προς το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ – Υπό του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου
ΓΕΡΩΝ ΜΑΞΙΜΟΣ ΙΒΗΡΙΤΗΣ: Συμβολή εις την ιστορίαν της δοκιμαζομένης Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά.
Είναι γνωστόν από τα Μοναστηριακά Συναξάρια της καθ’ ημάς Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, ότι ο σουλτάνος Σελίμ Α΄ (1512-1520), όστις κατ’ αρχάς είχε διανοηθή να εξαλείψη από προσώπου γης τους Χριστιανούς της επικρατείας του, βραδύτερον εφρόντισε διά την εξασφάλισιν ωρισμένων δικαιωμάτων εις αυτούς, και ο ίδιος διετήρησε με προσοχήν τα προνόμια των Σιναϊτών και Αγιορειτών πατέρων.
Οι λόγοι της μεταστροφής ταύτης οφείλονται πρώτον εις την μετ’ αυτού σύμπραξιν αρκετών χριστιανών και μάλιστα του εκ Πελοποννήσου έλκοντος την καταγωγήν Ιωάννου Τσορωτάμπεη η Τσερνοτάμπεη κατά τους πολέμους, τους οποίους διεξήγαγεν ούτος εις Συρίαν, Αίγυπτον και Βόρειον Αφρικήν, καθώς και εις την υποδοχήν, την οποίαν του επεφύλαξαν οι Αγιορείται κατά την επίσκεψίν του εις το Άγιον Όρος. Μάλιστα, κατόπιν κελεύσματος των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, υπήρξε και κτίτωρ της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου, μετά την μεγάλην εν αυτή πυρκαϊάν του 1507.
Ο ῥηθείς Ιωάννης Τσορωτάμπεης η Τσερνοτάμπεης εγεννήθη ολίγα έτη μετά την άλωσιν της ΚΠόλεως εις το χωρίον Τσορωτά [=Λευκάσιον] Καλαβρύτων, εκ του οποίου έλαβε και το επώνυμον. Κατά Θείαν Πρόνοιαν ανεύρε μέγαν θησαυρόν εις τα κτήματά του παρά την Σκοτάνην Καλαβρύτων. Εκεί όπου ευρέθη ο θησαυρός, φέρεται ότι ήτο ο Ναός της Αθηνάς, όστις ανήκεν εις τον αρχαίον Αρκαδικόν Κλείτορα. Ο Ιωάννης, φοβούμενος ότι δεν θα υπήρχεν εχεμύθεια εκ των οικείων του διά την ανεύρεσιν του θησαυρού, μετέβη ευφυώς εις την ΚΠολιν και τον εφανέρωσεν εις σουλτάνον Σελίμ Α΄.
Η ενέργειά του αύτη είχεν ως αποτέλεσμα να εκτιμηθή δεόντος υπ’ αυτού, και με σουλτανικήν διαταγήν να γίνη μπέης και κάτοχος μεγάλων εκτάσεων εις την Κορινθίαν, Αιγιάλειαν, Ηλείαν και Μεσσηνίαν. Ότε το 1512 ο σουλτάνος Σελίμ Α΄ εκήρυξε τον πόλεμον κατά των Αράβων, εκάλεσεν εις επικουρίαν και τον Ιωάννην, όστις έσπευσεν εις βοήθειαν αυτού με τμήμα Χριστιανών στρατιωτών. Μετά την κατάληψιν του Καΐρου του εδόθη ωρισμένος τομεύς προς εκκαθάρισιν και λαφυραγωγίαν. Εις τον τομέα εκείνον ήτο και το Μετόχιον της Ιεράς Μονής Σινά με πολλούς Μοναχούς.
Ο Ιωάννης, ως γνήσιος Έλλην και φιλόχριστος κατά πάντα, συνεβούλευσε τους Σιναΐτας να προσκομίσουν εις τον σουλτάνον το υπ’ αυτών κατεχόμενον έγγραφον
[= αχτιναμέν], διά του οποίου παρείχοντο τα προνόμια της Μονής υπό του Πορθητού Μωάμεθ Β΄καί έφερον την υπογραφήν του δι’ εναποθέσεως των δακτύλων του. Οι Σιναΐται υπήκουσαν και προσέφερον το έγγραφον τούτο εις τον σουλτάνον επί χρυσού δίσκου. Λέγεται δε ότι ο σουλτάνος εχάρη περισσότερον εκ της ανευρέσεως του εγγράφου [= αχτιναμέ], παρά εκ της αλώσεως του Καΐρου.
Μετά ταύτα, ουχί μόνον διετήρησε τα προνόμια της Ιεράς Μονής Σινά, αλλά και τα διηύρυνεν.
Εις το βιβλίον « Η Εκκλησία των Ιεροσολύμων» αναγράφεται το εξής σχετικόν:
«αγνοούμεν την δράσιν Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δωροθέου του Β΄, γνωρίζοντες μόνον ότι ο Σελίμ Α΄ εξεδίωξε τους Μαμελούκους, οίτινες παρείχον πράγματα εις το Πατριαρχείον, τη μεσιτεία του εκ Πελοποννήσου καταγομένου στρατηγού αυτού Τσερνωτά».
Εκ των ανωτέρω συνάγεται, ότι και μεγάλην ενίσχυσιν παρέσχεν εις τον σουλτάνον ο Ιωάννης Τσερνοτάμπεης, αλλά και ότι η επιρῥοή του επί του σουλτάνου υπήρξε μεγάλη. Ο ίδιος κατώρθωσε διά της επιρῥοής του να προσφέρη πολλάς υπηρεσίας εις την Ιεράν Μονήν Σινά και το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων.
Μετά την ανωτέρω εκστρατείαν ο ευλαβέστατος άρχων Ιωάννης και στρατηγός του Σελίμ Α΄ επανήλθε πλήρης τιμών και δόξης, ασφαλώς δε και πλούτου, και συνέχισε την αγαθοποιόν του δράσιν. Εκοιμήθη εν Κυρίω την 15 Μαρτίου 1531 και εκηδεύθη εις την Κόρινθον, την παλαιάν χώραν, ταφείς εις υπάρχον εκεί Μοναστήριον.
(Αποσπάσματα από το βιβλίον του Γέροντος Μαξίμου Ιβηρίτου: «Το Άγιον Όρος επί Οθωμανικής κυριαρχίας», Άγιον Όρος 2012, σελ. 221-222)
[1 Ἰουνίου 2025 ν.ἡ.]
-120x86.jpg)
