Με επιτυχία η χριστουγεννιάτικη Σύναξη Κατηχητών και Κυκλαρχών της Μητροπόλεως Βεροίας

Ι.Μ.Βεροίας: Την Πέμπτη 2 Ιανουαρίου το απόγευμα στον περικαλλή Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας πραγματοποιήθηκε η Σύναξη των Κατηχητών και Κυκλαρχών του…

Γραφείου Ποιμαντικής Διακονίας της Ιεράς Μητροπόλεώς που είχε ως θέμα: «Τα δόγματα της Εκκλησίας και η κατήχηση – Α’ Οικουμενική Σύνοδος» με αφορμή την συμπλήρωση 1700 ετών από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325 – 2025).

Στην αρχή ο Υπεύθυνος των Κύκλων Μελέτης Αγίας Γραφής της Ιεράς Μητροπόλεως Πρωτοπρ. Νεκτάριος Σαββίδης καλωσόρισε τους συμμετέχοντες στην καθιερωμένη Σύναξη του Αγίου Δωδεκαημέρου και κάλεσε τον Ποιμενάρχη, Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα να απευθύνει χαιρετισμό.

Εισηγήσεις ανέπτυξαν η κ. Πελαγία Σαρησάββα, η οποία μίλησε με θέμα: «Ο πνευματικός καταρτισμός των κατηχητών» και ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Δόγμα και κατήχηση». Στο τέλος της Συνάξεως στο πνευματικό κέντρο της ενορίας ο Ποιμενάρχης κ. Παντελεήμων ευλόγησε και διένειμε την Βασιλόπιτα σε όλους τους συμμετέχοντες.

Ο Μητροπολίτης Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τους εκλεκτούς ομιλητές που αποδέχθηκαν την πρόσκληση της Ιεράς Μητροπόλεως, λέγοντας μεταξύ πολλών άλλων:

Σας καλωσορίζουμε με πολλή χαρά στην Ημερίδα των Κατηχητών και Κυκλαρχών της Ιεράς Μη­τρο­πόλεως, την πρώτη Ημερίδα και εκδήλωση που πραγματοποιεί η τοπική Εκκλησία το νέο έτος, το οποίο και εύχομαι από καρδίας να είναι γεμάτο από την ευλογία και τη χάρη του Θεού.

Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή κα­λω­­σορίζω και τον προσκεκλη­μένο ομιλητή μας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνά­βου κ. Ιερώνυμο, ο οποίος είχε την καλωσύνη να αποδεχθεί την πρόσκλησή μας και παρά τις πολ­λές υποχρεώσεις που έχει και εκεί­νος αυτές τις εόρτιες ημέρες στην Ιερά Μητρόπολή του, να είναι απόψε κοντά μας, για να μας ομι­λή­σει σχετικά με το θέμα της Ημε­ρίδος μας που είναι: «Τα δόγματα της Εκ­κλησίας και η κατήχηση – Α´ Οικου­μενική Σύνοδος».

Το νέο έτος 2025, όπως είπαμε ήδη και με άλλες ευκαιρίες, συμπλη­ρώνονται 1700 χρόνια από τη σύγκληση της Α´ Οικουμενικής Συνόδου της Εκκλησίας μας, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νί­καια της Βιθυνίας και στην οποία συμμετείχαν 318 άγιοι και θεοφό­ροι πατέρες από όλη την τότε ρω­μαϊκή αυτοκρατορία, γι᾽ αυτό και η Σύνοδος ονομάζεται οικουμενι­κή.

Είναι η πρώτη Σύνοδος, η οποία αποφασί­ζει για ένα σημαντικό ζήτημα της πίστεώς μας, που αφο­ρά το πρόσωπο και τη θέση του Ιησού Χριστού, και οι αποφάσεις της αποτυπώνονται στα πρώτα άρθρα του Συμβόλου της πίστεως, του γνωστού «Πι­στεύω», το οποίο συμπληρώθηκε από τη Β´ Οικου­μενική Σύνοδο, η οποία συνήλθε εξήντα περίπου χρό­νια αργότερα, το 381 στην Κωνσταντινούπολη, και συνόψισε τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας σχετικά με το Άγιο Πνεύμα.

Καθώς, λοιπόν, συμπληρώνονται φέτος 1700 χρόνια από την Α´ Οικουμενική Σύνοδο το Οικουμε­νικό μας Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Ελλάδος αλλά και όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες και όχι μό­νο, θα τιμήσουν αυτή τη μεγάλη επέτειο, αλλά και αυτό το πολύ σημαντικό για την πίστη και την Εκκλησία μας γεγονός.

Η Α´ Οικουμενική Σύνοδος συνε­κλήθη από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο, προκειμένου οι αρ­χιε­ρείς και οι εκπρόσωποί τους να συζητήσουν για το θέμα που είχε προκύψει με τις καινοφανείς διδα­σκαλίες του Αρείου, ενός πρεσβυτέ­ρου από την Αλεξάν­δρεια, σχετικά με το δεύτερο πρό­σωπο της Αγίας Τριάδος, τον Κύ­ριό μας Ιησού Χριστού και τη σχέ­ση του με τον Θεό-Πατέρα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά κατά την οποία η Εκκλησία του Χριστού κλή­θηκε να αντιμετωπίσει διδα­σκα­λίες που απέκλιναν από όσα πίστευε και δίδασκε, και οι οποίες προκαλούσαν διαιρέσεις και σχί­σμα­­τα μεταξύ των πιστών, καθώς κάποιοι ακολου­θού­σαν εκείνους που δίδασκαν τις αιρετικές διδα­σκα­λίες και απομα­κρυ­νό­ταν από την Εκκλησία. Οι περισσότερες από αυτές αντιμετω­πί­σθηκαν με τοπικές Συνόδους, στις οποίες διευ­θετήθηκαν τα θέ­ματα πίστεως που απασχολούσαν την Εκκλησία. Τη φορά όμως αυτή η Εκκλησία του Χριστού είχε μόλις απαλλαγεί από τους διωγ­μούς από τους οποί­ους υπέφερε επί τρείς αιώνες και μπορούσε να κηρύττει ελεύθερα και επίσημα την πίστη της. Έτσι είχε τη δυνα­τότητα να συζητήσει σε οικουμενι­κό επίπεδο το θέμα που είχε προ­κύψει με τη διδα­σκαλία του Αρείου και να αποφα­σίσει εν Πνεύ­ματι Αγίω.

Ο Άρειος, ο οποίος ήταν ένας μορφωμένος και λόγιος κληρικός της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας, είχε καταδικασθεί και σε προηγού­μενη τοπική Σύνοδο από τον άγιο Πέτρο, επίσκοπο Αλεξανδρείας. Ο άγιος Πέτρος είχε δεί σε όραμα τον Χριστό ως νεογέννητο βρέφος που έλαμπε σαν τον ήλιο. Ο χιτώνας όμως που φορούσε ήταν σχισμέ­νος από τον λαιμό μέχρι τα πόδια. Έκπληκτος ο άγιος ρώτησε τότε τον Χριστό: «Τις σου τον χιτώνα διείλε, Κύριε;» Ποιος σου έσκισε, δηλαδή, τον χιτώνα, Κύριε; Και τότε άκου­σε τον Χριστό να του απα­ντά: «Ο πανούργος Άρειος, Πέτρε».

Το όραμα αυτό απεικονίζεται συχνά στο ιερό Βήμα των ναών μας, και δή στην αριστερή πλευρά, ενώ η απάντηση του Χριστού δηλώνει τη λανθασμένη διδασκα­λία του Αρείου, ο οποίος υποστή­ριζε ότι ο Χριστός είναι κτίσμα του Θεού και δεν είναι ομοούσιος προς τον Πατέρα, δεν έχει δηλαδή την ίδια θεία ουσία, άποψη που είναι αντίθετη με την πίστη της Εκκλη­σίας μας για την Αγία Τριάδα, τον Τριαδικό δηλαδή Θεό μας.

Σε αντίθεση με άλλες θρησκείες, που δίδουν απλώς κάποιες εντο­λές προς τους πιστούς τους για το πως πρέπει να ζούν και τι να κάνουν, η Εκκλησία μας, ακολου­θώντας και κηρύσσοντας το Ευαγ­γέλιο του Χριστού κατά την εντο­λή του, δεν προσφέρει με τη διδα­σκαλία της μόνον έναν κώδικα ηθικής. Ο Χριστός δεν ήλθε στη γη για να μας δώσει τις εντολές του, όπως είχε δώσει ο Θεός στην Πα­λαιά Διαθήκη στον Μωυσή τις πλά­κες με τις δέκα εντολές.

Ο Χριστός ήλθε, όπως λέγει ο ίδιος, για να μας γνωρίσει τον Πατέρα του, τον Θεό και να μας λυτρώσει με τη σταυρική θυσία και την ανάστασή του από την αμαρ­τία. Και Αυτόν επιδιώκει να γνωρίσει και σε μας η Εκκλησία μας με τη διδασκαλία της.

Ο Χριστός έζησε ανά­μεσά μας και μας έδειξε με τη ζωή του πως πρέ­πει να ζούμε. Ίδρυσε την Εκκλη­σία του με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, κατά την υπό­σχε­ση που έδωσε στους μαθη­τές του, το οποίο «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Και ακό­μη έδωσε στην Εκκλησία το μυ­στή­ριο της θείας Ευχαριστίας, για να το τελούμε «εις ανάμνη­σίν» του.

Όλα αυτά, όπως και όσα σχετί­ζονται με το μυστήριο της θείας οικονομίας και την εναν­θρώ­πηση του Χριστού «εκ Πνεύ­ματος Αγίου και Μαρίας της Παρ­θένου», με τον ρόλο της Υπερα­γίας Θεοτόκου στο μυστήριο αυτό και στη σωτηρία των ανθρώπων, αποτελούν βασι­κές αρχές της πί­στεώς μας και της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, τις οποίες φυσικά οφείλει να γνω­ρίζει κάθε πιστός.

Τα μυστήρια του Θεού είναι βε­βαίως ακατάληπτα από τον άν­θρω­πο, γιατί ο άνθρωπος δεν δια­θέτει τις ιδιότητες του Θεού και δεν μπορεί να κατανοήσει τη δύ­ναμη αλλά και την αγάπη του και όσα δι᾽ αυτών ενεργεί ο Θεός. Η πίστη όμως και σε όσα δεν μπο­ρούν να εξηγηθούν και να ερμη­νευθούν με την ανθρώπινη λογι­κή και γνώση, αυτά δηλαδή τα οποία ονομάζουμε δόγματα της Εκκλησίας μας, αποτελούν απα­ραί­τητη προϋπόθεση για να είναι κανείς μέλος της Εκκλησίας, μέ­λος δηλαδή του Σώματος του Χρι­στού, όπως συνηθίζουμε να την ονομά­ζου­με.

Γι᾽ αυτό και ενώ για να γίνει κανείς μέλος μιάς άλλης θρησκεί­ας, δεν υπάρχει σχεδόν καμία προϋπόθεση, αρκεί ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται να δηλώσει την πρόθεσή του και μπορεί να γίνει αμέσως μέλος της, στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας για να ενταχθεί κάποιος στους κόλπους της και να βαπτισθεί είναι ανάγκη να γνωρί­ζει αυτές τις βασικές αρχές της πίστεως, να γνωρίζει τα δόγματα της Εκκλησίας και φυσικά να τα αποδέχεται και να τα πιστεύει.

Η διδασκαλία των δογμάτων της Εκ­κλησίας μας και της πίστεως γενικότερα καθιερώθηκε εξ αρχής, εφόσον ο ίδιος ο Χριστός εξαπέ­στει­λε τους αγίους μαθητές και αποστόλους του να μαθητεύσουν πάντα τα έθνη, να διδάξουν δηλα­δή όσα δίδαξε Εκείνος, γνωρίζο­ντάς μας τον Πατέρα του, αλλά και όσα αναφέρονται στη ζωή και τα θαύματά του και όλη τη διδα­σκαλία του. Η διδαχή αυτή που προηγείται, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου μας, της βα­πτί­σεως, — «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη … βαπτίζοντες αυ­τούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύμα­τος» είπε ο Χριστός—, αποτελεί την κατήχηση, την οποία εφαρμόζει η Εκκλησία μας από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια μέχρι και σήμερα.

Η κατήχηση δεν αφορά μόνο τη διαδικασία που ακολουθείται για τους ανθρώπους, οι οποίοι προ­σέρ­­χονται στην Ορθόδοξη Εκ­κλη­σία για να βαπτισθούν, αλλά και όλους τους χριστιανούς που έχουν βαπτισθεί ως νήπια, χωρίς να έχουν ουσιαστικά κατηχηθεί πρίν από τη βάπτισή τους, αλλά και όλους τους χριστιανούς ανε­ξαρ­τήτως ηλικίας, γιατί δυστυχώς πα­ρα­τηρείται συχνά το φαινόμενο πολλοί αδελφοί μας, ακόμη και από εκείνους που βρίσκονται κο­ντά στην Εκκλησία, να έχουν άγνοια των βασικών αρχών της πίστεώς μας. Και δεν είναι δυνα­τόν να πιστεύουμε στον Χριστό, να τον αναγνωρίζουμε ως Σωτήρα μας, και να μην γνωρίζουμε ποιος είναι και γιατί τον πιστεύουμε.

Ο σύγχρονος άνθρωπος ασχολεί­ται με πολλά και προσπαθεί να αποκτήσει γνώσεις με ποικίλους τρόπους. Μέσω μάλιστα των δυ­να­­το­τήτων που του προσφέρει το διαδίκτυο, αναζητά πληροφο­ρίες και γνωρίζει για τη ζωή πολλών ανθρώπων, πολιτικών, καλλιτε­χνών, λογοτεχνών κλπ., ακόμη και ασή­μαντες λεπτομέρειες για όλους αυτούς. Αγνοεί όμως βασι­κά στοι­χεία για τον Χριστό, στο όνομα του οποίου έχει βαπτισθεί και στον οποίο πιστεύει. Και μπορεί, όπως είπαμε, τα δόγματα της Εκ­κλησίας μας να μην ερμη­νεύονται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα γνωρίζουμε. Υπάρ­χουν άλλωστε και στις ημέ­ρες μας εκπρόσωποι διαφόρων αιρέ­σεων η και θρησκειών, που διακινούν τις δικές τους θέσεις και απόψεις και σχετικά με τον Χριστό, την Πανα­γία, τον Θεό και τους αγίους, οι οποίες είναι εντε­λώς ξένες προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και επιχειρούν να μας παρασύρουν και να μας απο­μακρύνουν από την Εκκλησία.

Όλοι αυτοί αποτελούν κίνδυνο για μας και θα πρέπει να τους αποφεύγουμε. Γιά να κατανοήσου­με όμως ότι πρόκειται για αν­θρώ­πους «πονηρούς και γόητες», οι οποίοι προκόπτουν «επί το χείρον πλανώντες και πλανώμε­νοι», όπως γράφει ο πρωτοκορυ­φαίος απόστολος Παύλος προς τον μα­θητή του επίσκοπο Εφέσου Τιμό­θεο (2 Τιμ. 3.13), είναι ανάγκη να γνωρίζουμε τι πιστεύουμε, ώστε να μπορούμε και με τη χάρη του Θεού να προφυλάξουμε τους εαυ­τούς μας και να μην παρασυρ­θούμε.

Είναι μέγιστη ανάγκη αλλά και καθήκον μας να γνωρίζουμε τι ακρι­βώς πιστεύουμε· ποιος ακρι­βώς είναι ο Χριστός που πιστεύ­ουμε· ποιά είναι η σχέση του με τον Θεό-Πατέρα και το Άγιο Πνεύ­μα, ώστε και πιστεύουμε πραγμα­τικά και να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας από τις κακοδοξίες που κυκλοφορούν στον κόσμο μας.

Γι᾽ αυτό άλλωστε και οι άγιοι Πα­τέρες της Α´ Οικουμενικής Συ­νό­δου, δεν περιορίσθηκαν να περι­λά­βουν μόνο στις θεολογικές τους μελέτες και στις ομιλίες τους την αναίρεση των κακοδοξιών και των αιρετικών διδασκαλιών του Αρείου, αλλά θέλησαν να διατυ­πώσουν με ευσύνοπτη μορφή τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας στα πρώτα άρθρα του Συμβόλου της πίστεως, του «Πιστεύω», την πίστη της Εκκλησίας για τον Χρι­στό. Μέσα σε αυτά τα άρθρα καθορίζεται η σχέση του Κυρίου μας με τον Θεό-Πατέρα, η ζωή του, η Σταύρωση και η Ανά­στασή του, και η ολοκλήρωση του σωτηριώ­δους έργου του, για να γνωρί­ζου­με και να μην παρασυρώμεθα από αλλότριες φωνές.

Είναι περιττό να τονίσω πόσο ση­μαντικό είναι να γνωρίζουμε το Σύμβολο της πίστεως, και να το επαναλαμβάνουμε καθημερινά, όχι μηχανικά αλλά κατανοώντας τη σημασία όσων λέμε.

Η φετινή επέτειος των 1700 ετών από την Α´ Οικουμενική Σύ­νοδο είναι, νομίζω, μία ευκαιρία να γνωρίσουμε όλοι περισσότερο τα δόγματα της πίστεως και ιδιαι­τέρως αυτά τα οποία «θεοπνεύ­στως διετράνω­σαν» οι 318 Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Α´ Οι­κουμενικής Συνό­δου μέσα και από τα κατη­χητικά μαθήματα, τους κύκλους και τα εσπερινά κηρύγ­ματα και στα παιδιά και στους νέους και στους μεγαλύτερους αδελ­φούς μας, αλλά και τους αγίους της Εκκλησίας μας, όπως τον Μέγα Αθανάσιο, τον άγιο Σπυρίδωνα, τον άγιο Νικόλαο και άλλους, οι οποίοι υπερεμάχησαν της αληθεί­ας και αγωνίσθηκαν κατά την Α´ Οικουμενική Σύνοδο, ώστε να μην επικρατήσουν οι κα­κοδοξίες του Αρείου. Έτσι και εμείς θα πιστεύουμε ενσυνείδητα και ορθόδοξα και θα διατηρούμε την ιερά παρακαταθήκη της πί­στεως, την οποία μας κληρο­δότησαν οι Πατέρες και οι άγιοί μας.

Με αυτές τις ταπεινές σκέψεις σας καλωσορίζω και πάλι και εκ­φράζω τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου προς τον Άγιο Λαρίσης, που βρίσκεται απόψ ανάμεσά μας στην Ημερίδα των Κατηχητών και των Κυκλαρχών της Ιεράς μας Μητροπόλεως και θα μας ομιλήσει στη συνέχεια με θέμα «Δόγμα και κατήχηση», αλλά και την καθηγήτρια κυρία Πελα­γία Σαρησάββα, την πρώτη ομιλή­τρια της Εσπερίδος μας, με την οποία συνεργαζόμεθα εδώ και 30 χρόνια και η οποία θα μας αναπτύξει το θέμα: «Ο πνευ­μα­τικός καταρτισμός των κατηχη­τών».

Ευχαριστώ και όλους τους κατη­χη­τές, τις κατηχήτριες, τους κυ­κλάρ­χες και τις κυκλάρχισσες που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλη­ση της Ιεράς μας Μητροπόλεως και είστε παρόντες στη σημερινή Εσπερίδα.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ