π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος: Σ’ ένα μοναστήρι ζούσε ένας ευλαβέστατος ιερεύς (τό γεγονός μού διηγήθηκε ο μακάριστος Γέροντας Γαβριήλ, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν και ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Άγιον Όρος).
Όλιγογράμματος ήταν ο ιερεύς, αλλά κληρικός δυνατής πίστεως, μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων. Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος για πολλές ώρες, παρ’ όλο που είχαν ανοίξει οι φλέβες των ποδιών του και έτρεχαν. Πολλές φορές φαίνονταν τα αίματα, που έτρεχαν κάτω στο έδαφος από την ορθοστασία για την μνημόνευσι των πολλών ονομάτων. Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος θυσίας· και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από Θεία Λειτουργία. Όπως ήταν ολιγογράμματος, από κάποια παρανόησι τρόπον τινά, δεν τοποθετούσε κανονικά τις μερίδες στον Άγιο Δίσκο.
Όταν τοποθετούμε τη μερίδα της Υπεραγίας Θεοτόκου πάνω στον Άγιο Δίσκο, λέμε: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου…» Ο γέροντας ιερεύς νόμιζε ότι, αφού λέγει «εκ δεξιών Σου», πρέπει να τοποθετήται η μερίδα της Παναγίας δεξιά του Αμνού (όπως κοίταζε τον Άγιο Δίσκο) δηλαδή τοποθετούσε ανάποδα τις μερίδες.
Κάποτε επισκέφθηκε την Ιερά Μονή ένας αρχιερεύς, για να χειροτονήση έναν διάκονο. Στους Αίνους μπαίνει ο αρχιερεύς στο Ιερό Βήμα, ντύνεται και εν συνεχεία πηγαίνει στην Προσκομιδή, η οποία έχει ήδη ετοιμασθή μέχρι ενός ορισμένου σημείου, και από κεί και ύστερα συνεχίζει ο αρχιερεύς πρώτος τις μνημονεύσεις, αυτός και μόνον αυτός. Πρόσεξε, λοιπόν, ο αρχιερεύς εκείνος ότι τις μερίδες τις είχε τοποθετήσει ανάποδα ο ιερεύς.
–Δεν τις έβαλες καλά, πάτερ μου, τις μερίδες, του είπε. Γιά έλα εδώ, πάτερ. Η Παναγία μπαίνει από δώ και τα Τάγματα μπαίνουν από κεί. Δεν σου το είπε κανένας, δεν σε είδε κανένας πως κάνεις την Προσκομιδή;
–Ναι, Σεβασμιώτατε, απάντησε ο γέροντας Ιερεύς. Κάθε μέρα, που λειτουργώ (διότι δεν υπήρξε ημέρα, που να μη λειτουργήση), με βλέπει ο Άγγελος διάκονός μου, αλλά δεν μού είπε τίποτα. Συγγνώμη, που σαν αγράμματος που είμαι, έκανα τέτοιο λάθος. Θα προσέχω στο εξής.
–Ποιός; Ποιος είπες ότι σε υπηρετεί εδώ; Ρώτησε ο επίσκοπος. Δεν σε υπηρετεί μοναχός;
–Όχι, είπε ο ιερεύς, Άγγελος Κυρίου.
Βουβάθηκε ο επίσκοπος, τι να πή;! Έμεινε κατάπληκτος και βέβαια κατάλαβε ότι μπροστά του είχε έναν άγιασμένο κληρικό. Το μεσημέρι, μετά την τράπεζα, ο επίσκοπος αποχαιρέτησε τον Ηγούμενο και τους υπολοίπους μοναχούς και ανεχώρησε.
Την άλλη ημέρα, νύχτα ακόμη, όταν πήγε όπως πάντα ο γέροντας Ιερεύς στο Άγιο Βήμα για να κάνη την Προσκομιδή, κατέβηκε κι ο Άγγελος Κυρίου. Ενώ προσκομούσε, παρετήρησε ο Άγγελος πως ο ιερεύς έβαλε σωστά τις μερίδες.
–Ωραία, του είπε, πάτερ! Τώρα τα έβαλες σωστά!
–Ναι, εσύ ήξερες το λάθος μου, που έκανα τόσα χρόνια! Και γιατί δεν μού το έλεγες, γιατί δεν με διόρθωσες; Ρώτησε.
–Το έβλεπα, αλλά εγώ δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Δεν είμαι άξιος να διορθώνω ιερέα. Εγώ, συνέχισε ο Άγγελος, έχω εντολή από τον Θεό να διακονώ και να υπηρετώ τον ιερέα. Μόνο ο επίσκοπος έχει τέτοιο δικαίωμα!
Πηγή: “Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία”, πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου, ΕΞΗΚΟΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΧΙΛΙΑΔΑ, Πειραιάς 2021, σελ. 22-23
-250x180.jpg)
