Ι.Μ. ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ – Στον Ιστορικό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Θεοδώρων, στην Καθέδρα της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ταλαντίου και Λοκρίδος, στην πόλη της Αταλάντης, τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών την εις πρεσβύτερον χειροτονία του π. Χρήστου Βούλγαρη, υιού του πολιού γέροντος και επί πολλές δεκαετίες προϊσταμένου και εφημερίου του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Θεοδώρων Αταλάντης Πρωτ. π. Δημητρίου Βούλγαρη, ο οποίος και θα διακονεί την περιοχή της Λοκρίδος και τους ευλαβείς κατοίκους της.
Οι Ιερές Ακολουθίες μεταδόθηκαν απευθείας από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου και διαδικτύου.
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο νέος πρεσβύτερος με αισθήματα ευγνωμοσύνης και δοξολογίας προς τον Θεό, ευχαρίστησε με συγκίνηση την οικογένειά του για την αγάπη και την στήριξη του στην ιερωσύνη, αναφερόμενος με λόγια σεβασμού στον πατέρα του π. Δημήτριο, ο οποίος του ενέπνευσε την ιερωσύνη.
Ο π. Χρήστος ευχαρίστησε με εγκάρδια λόγια τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη του κ. Συμεών για την μεγάλη τιμή και ευλογία να λάβει από τα τίμια χέρια του την αγία ιερωσύνη και να εκπληρωθεί ο παιδικός του πόθος.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών στον πατρικό του λόγο, απευθυνόμενος στο νέο Πρεσβύτερο π. Χρήστο σημείωσε:
« Από σήμερα που θα λάβεις τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης καλείσαι να διακονήσεις ως ιερέας τον λαό του Θεού, να προσφέρεις τον εαυτό σου στην αγάπη του Θεού, για να γίνεις σκεύος της δικής Του εκλογής, να γίνεις συνεργός εν Κυρίω, να γίνεις πάνω από όλα εργάτης της Εκκλησίας και σε αυτήν σου την πορεία έχεις πολλά εφόδια να σε συνοδεύουν.
Ήδη στη σύντομη προσλαλιά σου μνημόνευσες τους βασικούς λίθους του οικοδομήματος λ, το οποίο αποτελεί και εκφράζει την προσωπικότητα σου. Ήδη επίσης χθες κατά την εις διάκονον χειροτονία σου αναφέρθηκα ακροθιγώς σε ένα σπουδαίο και σημαντικό πρόσωπο της ζωής σου, αλλά και της ζωής αυτής εδώ της ενορίας, αλλά και της περιοχής, στο πρόσωπο του σεβαστού, εκλεκτού και λίαν αγαπητού σε εμένα και σε όλους μας πατέρα σου, του π.Δημητρίου και αν ήθελα να σκιαγραφήσω κάποιο από τα χαρίσματα του πατέρα σου και της μητέρας σου, το οποίο θα ήθελα ιδιαίτερα να λάβεις και να ακολουθήσεις είναι το χάρισμα της εργατικότητος.
Ο καλός σου πατέρας όλη του τη ζωή υπήρξε πάνω από όλα εργάτης, πάνω απ’ όλα εργάτης της Εκκλησίας, αλλά και εργάτης της ζωής, εργάτης της γης, εργάτης των έργων του Θεού, εργάτης δίπλα στο μεγάλο προκάτοχό μου Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Δαμασκηνό στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως, στα έργα της αγάπης μαζί με τους ιερείς της Μητροπόλεώς μας, που κατ’ εξοχήν υπήρξαν και είναι εργάτες του αμπελώνα του Κυρίου.
Οι παπάδες της Μητροπόλεως Φθιώτιδος ουδέποτε το έπαιξαν «άγιοι», ούτε διεκδικούν τέτοιες ταμπέλες, οι οποίες προσιδιάζουν στους Φαρισαίους και υποκριτές που στηλιτεύει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μέσα στο Ευάγγελο. Έχουμε χορτάσει στη ζωή μας από ανθρώπους, οι οποίοι επενδύουν στην εικόνα τους, επενδύουν σε τίτλους, επενδύουν σε εντυπώσεις. Η Εκκλησία μας και η ζωή μας και η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ανθρώπους, οι οποίοι θα σηκώνουν τα μανίκια και θα δουλεύουν για την αγάπη του Χριστού, για την αγάπη της Εκκλησίας, για την αγάπη της πατρίδας, για την αγάπη του τόπου. Ο Αθανάσιος Διάκος και τόσοι άλλοι σπουδαίοι κληρικοί της τοπικής μας Εκκλησίας, δεν διακόνησαν με βιογραφικά και με πτυχία και με ταμπέλες τον λαό του Θεού, αλλά με το αίμα τους, με τη θυσία τους, με τον ιδρώτα τους, με τον κόπο τους, για αυτό πάντοτε θα φέρεις στην καρδιά σου την εικόνα του εργάτη πατέρα σου, την εικόνα της μάνας σου ακόμα και πάνω στο τρακτέρ, ακόμα και στα χωράφια και παντού, την εικόνα των απλών ανθρώπων της περιοχής την οποία θα διακονήσεις.
Χθες στο Κυπαρίσσι όταν έφευγα από την εκκλησία, μου έκανε ωραία εντύπωση πόσους ανθρώπους είδα πάνω στο τρακτέρ να πηγαίνουν να ζήσουν τη γη και να ζήσουν από τη γη, να πηγαίνουν στην εργασία την ευλογημένη από το Θεό, βιοπαλαιστές, μαχητές, οι οποίοι για τον επιούσιον άρτο, για να ζήσουν την οικογένειά τους με αξιοπρέπεια, για να πορευθούν μέσα στον κόσμο ιδρώνουν και κοπιάζουν τίμια και ευλογημένα από τον Θεό.
Αυτόν τον τίμιο ιδρώτα σου περιμένει η Εκκλησία από σένα, τον τίμιο και άγιο ιδρώτα σου και όταν θα βλέπουμε και εγώ ως Επίσκοπος σου και πνευματικός σου πατέρας, αλλά και οι κληρικοί αδελφοί σου, αλλά και οι λαϊκοί αδελφοί σου, όταν σε βλέπουμε να ιδρώνεις, να κοπιάζεις και να μάχεσαι και να δίνεις τον εαυτό σου στο έργο της Εκκλησίας να ξέρεις ότι κι αν ακόμα ως άνθρωπος μπορεί να έχεις κάποιες ελλείψεις ή κάποιες αδυναμίες ή κάποιες μειονεξίες, όπως έχουμε όλοι οι άνθρωποι, να ξέρεις ότι όλα αυτά θα τα υπερκαλύπτει η αγάπη σου για το ράσο, η αγάπη σου για την Αγία Τράπεζα, η αγάπη σου για τους αδελφούς, η αγάπη σου για την ενορία σου, η αγάπη σου και η θυσιαστικότητά σου.
Σήμερα άλλωστε η Εκκλησία μας φέρνει μπροστά μας στην πορεία μας αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά ένα μεγάλο Νηπτικό Πατέρα της Εκκλησίας μας, ο οποίος κατ’ εξοχήν δίδαξε με το παράδειγμα και με την διδαχή του και με τα συγγράμματά του, ότι τον Χριστό δεν θα τον συναντήσει κανείς στους χώρους της νοήσεως, της φιλοσοφίας, των στοχασμών, των συλλογισμών, αλλά το Χριστό θα τον συναντήσει ο άνθρωπος στο χώρο της καρδιάς και τον χώρο της καρδιάς τον προσεγγίζει κανείς με πράξεις και με έργα, με δουλειά και με κόπο όχι με θεωρίες, με φούσκες, με όμορφα λόγια, με εξωτερικά περιτυλίγματα.
Γίνε άνθρωπος της ουσίας, γιατί η ουσία θα σε οδηγήσει στην πνευματική συνουσία, στη σχέση και στην ένωση με το Θεό και στη διακονία των αδελφών σου. Ζούμε σε εποχή βερμπαλισμού, ζούμε σε εποχή ναρκισσισμού, ζούμε σε εποχή που πλεονάζουν οι λόγοι, έχει χορτάσει ο σύγχρονος άνθρωπος να ακούει λόγια, να ακούει υποσχέσεις, να ακούει διακηρύξεις, να ακούει ευχολόγια, να ακούει διαβεβαιώσεις.
Ο άνθρωπος του σήμερα, ο άνθρωπος της Λοκρίδας, ο άνθρωπος της Φθιώτιδας, το ποίμνιό μας, αυτό που ζητά κι από σένα και από μένα και από όλους μας είναι μία λέξη: δουλειά, εργασία, προσφορά, θυσία, αγώνα.
Αγωνίσου τον καλόν αγώνα, δούλεψε για το Χριστό. Δεν υπάρχει ωραιότερη εργασία από το να εργάζεται κανείς για τον Χριστό. Δεν υπάρχει ωραιότερο επάγγελμα, ωραιότερο λειτούργημα, ωραιότερο διακόνημα από το να είναι κανείς στρατιώτης Ιησού Χριστού, από το να είναι κανείς κληρικός, από το να είναι κανείς δοσμένος στην αγάπη του Θεού και στην αγάπη των ανθρώπων, στην αγάπη την πραγματική και αληθινή, στην αγάπη που σώζει, που ευεργετεί, που λυτρώνει , που απελευθερώνει τον άνθρωπο.
Να ξέρεις ότι στον Επίσκοπο σου θα έχεις ένα λιμάνι ώστε να ξεκουράζεσαι στις φουρτούνες και στις δυσκολίες της ιερωσύνης, θα έχεις μία παρηγοριά, θα έχεις έναν άνθρωπο που θα σε ακούει, θα σε νιώθει, που θα σε καταλαβαίνει και που θα σε σκεπάζει, γιατί ο Επίσκοπος καλείται να είναι πάπλωμα, κουβέρτα, καλείται να είναι το σκέπασμα, για να σκεπάζει τους αδελφούς του, κληρικούς και λαϊκούς, να σκεπάζει τις αδυναμίες, να βαστάζει τα ασθενήματα των αδυνάτων. Γι’ αυτό: «μη φοβού».
Μη φοβάσαι, έχε εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, έχε εμπιστοσύνη στην αγάπη τη δική μου, έχε εμπιστοσύνη στην αγάπη των αδελφών σου. Τόσο ο πολιός και σεβαστός π. Δημήτριος όσο και ο πατέρας σου π.Δημήτριος, ο π. Νικόλαος και οι άλλοι ιερείς, όλοι θα είναι στο πλευρό σου, θα είναι κοντά σου μαζί με τη σύζυγό σου, μαζί με τη καλή σου μανούλα, που είναι μία εμβληματική πρεσβυτέρα της Μητροπόλεώς μας, της οποίας με σεβασμό και αγάπη ασπάζομαι το χέρι και στο πρόσωπο της ασπάζομαι κάθε πρεσβυτέρα, γιατί χωρίς αυτές τις πρεσβυτέρες δεν θα μπορούσαν να σταθούν οι ιερείς μας όρθιοι στις δυσκολίες τους, στα προβλήματά τους, στη διακονία τους, στην υγεία τους, στις θλίψεις τους. Αυτές σηκώνουν μαζι τον σταυρό της ιερωσύνης, αυτές οι πρεσβυτέρες, αυτές οι γυναίκες οι σπουδαίες και να ακουμπάς στη μάνα σου την πρεσβυτέρα, στην οικογένειά σου κι έτσι να προχωράς μπροστά στη διακονία της Εκκλησίας του Χριστού.
Θα διακονήσεις λαό ευλογημένο, λαό άγιο, τον λαό της Λοκρίδος και να τον διακονήσεις με σεβασμό και με ευγνωμοσύνη. Να ευχαριστείς και να ευγνωμονείς κάθε άνθρωπο, να σέβεσαι και να κατανοείς και να παραβλέπεις κι εσύ και να σκεπάζεις, αν κάποιες στιγμές οι άνθρωποι δεν σε καταλαβαίνουν, αν κάποιες στιγμές μπορεί και να σε λοιδορήσουν και να σε κοροϊδέψουν, όλα αυτά είναι μέσα στη ζωή του κληρικού, όλα αυτά είναι μέσα στη ζωή μας. Γινόμαστε αντικείμενο κριτικής, χλευασμού πολλές φορές, ειρωνείας αλλά εκεί δοκιμάζεται η αγάπη μας κι εκεί δοκιμάζεται η αρχοντιά μας.
Να θυμάσαι ότι ο πάπας πάνω απ’ όλα είναι άρχοντας. Είναι άρχοντες ο παπάς, είναι άρχοντας ο ιερέας. Δεν πέφτει στο επίπεδο το χαμηλό όσο και αν προσπαθούν να τον ρίξουν οι άνθρωποι. Ο παπάς δεν είναι ούτε κατίνα της γειτονιάς, ούτε κουτσομπόλα του δρόμου, ούτε χαραμοφάης που κάθεται στα καφενεία να αργολογεί. Ο παπάς είναι άρχοντας! Άρχοντας θέλω να είσαι, να κοιτάς μόνο ψηλά, για να δείχνεις και στους ανθρώπους το δρόμο να κοιτούν και αυτοί ψηλά. Δε θα στρέψεις το βλέμμα σου σε καμία γούρνα και σε καμία λασπολακούβα αυτού του κόσμου. Μόνο ψηλά θα κοιτάς στην Αγία Τράπεζα, στην Πλατυτέρα των Ουρανών την Παναγία μας, τους Αγίους της Εκκλησίας.
Ιερωσύνη σημαίνει αρχοντιά. Με αυτήν την αρχοντιά, με την αρχοντιά του Γένους των Παπάδων της Ρούμελης, με την αρχοντιά των Ηρώων Παπάδων της Ρούμελης, με την αρχοντιά του πατέρα σου, με την αρχοντιά της γενιάς σου, είσελθε στο Άγιο Θυσιαστήριο».
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των πιστών παραβρέθηκε ο Δήμαρχος Λοκρών κ. Αθανάσιος Ζεκεντές με μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς και εκπρόσωποι άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.
