Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το απόγευμα της Πέμπτης, 7ης Μαρτίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στη σειρά των διαδικτυακών εκπομπών «Επισκοπικός Λόγος» ανέπτυξε το θέμα: «Οι ευεργεσίες του Θεού και οι καλοί λογισμοί».
Ο διαδικτυακός «Επισκοπικός Λόγος» μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 7:00 μ.μ. στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook, στο κανάλι στο Youtube καθώς και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».
Στη διαδικτυακή ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Στην προηγούμενη ομιλία ακούσαμε τον άγιο Νικόλαο τον Καβάσιλα να μας ομιλεί για τη μεγάλη τιμή και ευεργεσία την οποία έκανε ο Χριστός στον άνθρωπο. Διότι όχι μόνο ενδύθηκε ο ίδιος την ανθρώπινη σάρκα προκειμένου να μας λυτρώσει προσωπικά, αλλά και γιατί, από την πολλή του αγάπη προς τον άνθρωπο, διατήρησε το ανθρώπινο σώμα του και μετά την Ανάστασή του και μάλιστα με όλα τα σημάδια του Πάθους του, με τους τύπους των ήλων και με τη λογχισμένη πλευρά του, και με αυτό εμφανίζεται ενώπιον των αγγέλων του. Και ακόμη κάνει και εμάς τους ανθρώπους μέλη του Σώματός του, μέσα στα οποία ρέει το Αίμα του.
Αν μελετούμε και σκεπτόμαστε διαρκώς όλες αυτές τις ευεργεσίες του Θεού προς τον κάθε άνθρωπο, συνεχίζει ο άγιος Νικόλαος, τότε θα κατανοήσουμε το μεγαλείο της ανθρωπίνης φύσεως αλλά και τη φιλανθρωπία του Θεού. Και η κατανόηση αυτή δεν θα μας αφήσει να στραφούμε σε κάτι κακό. Αλλά και αν τυχόν πέσουμε, θα μας βοηθήσει να σηκωθούμε να σηκωθούμε εύκολα.
Πολλά είναι εκείνα τα οποία στέκονται εμπόδιο στη σωτηρία μας. Το μεγαλύτερο όμως από όλα αυτά, που δεν μας αφήνει να επιστρέψουμε στον Θεό ζητώντας συγχώρηση μόλις αμαρτήσουμε, αλλά δημιουργεί μέσα μας το αίσθημα της ντροπής και του φόβου και μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι δύσκολη η επιστροφή μας, είναι η σκέψη ότι ο Θεός είναι οργισμένος και δυσαρεστημένος μαζί μας και ότι απαιτείται μεγάλη προετοιμασία για να επανέλθουμε κοντά του.
Η μελέτη όμως της φιλανθρωπίας του Θεού διώχνει τελείως αυτόν τον λογισμό. Διότι, όποιος γνωρίζει τη μεγάλη καλωσύνη του Θεού και ξέρει ότι και πριν ακόμη τελειώσει την προσευχή του, ο Θεός θα του πεί «ιδού πάρειμι», «είμαι εδώ κοντά σου, δίπλα σου», ποιόν λόγο θα έχει να μην προστρέξει σε Αυτόν αμέσως μόλις αμαρτήσει;
Αυτή η σκέψη που μας εμποδίζει είναι επινόηση και τέχνασμα του κοινού εχθρού μας, του διαβόλου. Όταν μας οδηγεί στην αμαρτία, μας δίνει θράσος και τόλμη να την κάνουμε. Μόλις όμως τολμήσουμε να κάνουμε κάποτε και τις πιο μεγάλες αμαρτίες και πέσουμε, τότε βάζει μέσα μας μία ντροπή και έναν φόβο παράλογο. Με τη ντροπή μας απομακρύνει από τον Θεό, ενώ με τον φόβο μας εμποδίζει να σωθούμε, καθώς δεν μας αφήνει να επιστρέψουμε.
Θα πρέπει, λοιπόν, να φυλάσσουμε με κάθε επιμέλεια τον εαυτό μας και να αποφεύγουμε τόσο την τόλμη που προηγείται της αμαρτίας όσο και την ντροπή και τον φόβο που ακολουθούν και δεν μας ωφελούν σε τίποτε. Γιατί ο φόβος αυτός δεν είναι κέντρισμα αλλά είναι νάρκη για την ψυχή. Και η ντροπή, που νιώθουμε για την πτώση μας στην αμαρτία και τις πληγές που μας προξένησε, δεν μας κάνει να σκεπτόμαστε πως θα τις θεραπεύσουμε, αλλά πως θα ξεφύγουμε από τα μάτια του Θεού.
Ας προσπαθούμε, λοιπόν, να καλλιεργούμε τους καλούς λογισμούς αναλογιζόμενοι την αγάπη και τις ευεργεσίες του Θεού προς εμάς, ώστε να απαλλαγούμε από τους πονηρούς και να διατηρούμε καθαρή την ψυχή μας.
