ΒΕΡΟΙΑΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ – Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Χαρμόσυνος αντηχεί ο αγγελικός ύμνος, συνοδεύοντας το πιο χαρμόσυνο γεγονός στην ιστορία του κόσμου, το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός της θείας σαρκώσεως. Χαρμόσυνος αντηχεί ο ύμνος, ενώνοντας τη γη με τον ουρανό.
Οι αγγελικοί χοροί που μέχρι την ημέρα εκείνη υμνούσαν αδιαλείπτως τον Θεό στον ουρανό, κατεβαίνουν τώρα στη γη, για να υμνήσουν τον Υιό και Λόγο του Θεού, ο οποίος «έκλινεν ουρανούς και κατέβη», για να ενώσει τα διεστώτα και να αποκαταστήσει τη σχέση Θεού και ανθρώπων, η οποία είχε διαταραχθεί με την παρακοή των πρωτοπλάστων και την έξωσή τους από τον παράδεισο.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ», ψάλλουν οι άγιοι άγγελοι. Δοξάζουν το μεγαλείο του Θεού, όχι όμως μόνο για τους λόγους για τους οποίους το έκαναν μέχρι τότε, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί σήμερα αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι την απέραντη αγάπη του Θεού προς το πλάσμα του, γιατί και οι ίδιοι οι άγιοι άγγελοι εκπλήττονται βλέποντας να αποκαλύπτεται το «απ᾽ αιώνος σεσιγημένον μυστήριον» της θείας αγάπης, που καταδέχεται να λάβει δούλου μορφή και να γίνει άνθρωπος προκειμένου να θεώσει τον άνθρωπο και να τον καταστήσει τέκνο Θεού και κληρονόμο της βασιλείας του.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη», ψάλλουν οι άγιοι άγγελοι, υμνώντας τον άρχοντα της ειρήνης, τον Θεό, γιατί δικό του έργο είναι η ειρήνη που επιστρέφει στη γη ως αποτέλεσμα της πραγματώσεως του σχεδίου της θείας οικονομίας, να απαλλάξει διά της ενανθρωπήσεως του Υιού του τους ανθρώπους από την αμαρτία και να γκρεμίσει το «μεσότοιχον της έχθρας» που χώριζε τους ανθρώπους από την αγάπη του.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και … εν ανθρώποις ευδοκία». Δοξάζουν τον Θεό οι άγιοι άγγελοι και για έναν ακόμη λόγο: Γιατί δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι ήταν ποτέ δυνατόν ο Υιός και Λόγος του Θεού, αυτός ο οποίος υπήρχε «εν τοις κόλποις του Πατρός», να βρεθεί μεταξύ των ανθρώπων, των ανθρώπων που επαναστάτησαν και παρήκουσαν την εντολή του Θεού, που επέλεξαν να λατρεύσουν την κτίση παρά τον κτίσαντα, που φάνηκαν επανειλημμένα αγνώμονες έναντι του ευεργέτου τους, για να τους σώσει από την αιώνια καταδίκη. Εκπλήττονται, λοιπόν, γιατί την υπακοή που οφείλαμε οι άνθρωποι στον Θεό, την προσφέρει ο Υιό του, ο οποίος «εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου θανάτου δε σταυρού». Και έτσι έρχεται ως «ευδοκία του Θεού» μεταξύ των ανθρώπων, γιατί ήταν αυτός ο οποίος εφάρμοσε απολύτως το θέλημα του Πατρός, ώστε να αναπαύεται σε αυτόν πλήρως ο Θεός και να διακηρύσσει ότι «ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα».
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», ας ψάλλουμε και εμείς σήμερα, αδελφοί μου, δοξάζοντας και υμνώντας τον Θεό για την άπειρη αγάπη του αλλά και για τη δυνατότητα που μας προσφέρει να γεννηθεί μέσα στην ψυχή του καθενός μας. Αρκεί εμείς να θελήσουμε να την ανοίξουμε και να τον υποδεχθούμε. Αρκεί να θελήσουμε να του προσφέρουμε τον εαυτό μας ως «τόπον εν τω καταλύματι». Αρκεί να θελήσουμε να του προσφέρουμε τη θέρμη της αγάπης μας, ως ελάχιστη ανταπόδοση της δικής του απέραντης αγάπης μας. Και αρκεί να αποφασίσουμε με την υπακοή μας στο θέλημά του να είμεθα ευάρεστοι ενώπιόν του, για να μπορούμε να ζούμε την ειρήνη του και στην ψυχή μας και στο περιβάλλον και στον κόσμο μας, που δοκιμάζεται στις ημέρες μας από τις συγκρούσεις και τις αντιπαραθέσεις που προκαλούν οι εγωιστικές επιδιώξεις και τα συμφέροντα των ισχυρών του κόσμου.
Και εύχομαι πατρικά ο νεογέννητος Χριστός να χαρίσει με την παρουσία τους στις ψυχές σας πλούσια την ευλογία και τη χάρη του σε όλους σας.
Διάπυρος προς δι᾽ ημάς νηπιάσαντα Κύριον ευχέτης
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων
-120x86.jpg)
