Ο Βεροίας Παντελεήμων στο τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μετρών και Αθύρων κυρού Δημητρίου

Ι.Μ.Βεροίας: Το πρωί της Κυριακής, 3ης Δεκεμβρίου, τελέστηκε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Μετρών και Αθύρων κυρού Δημητρίου στον Ιερό Ναό της Αγίας Κυράννας, στην ιδιαιτέρα πατρίδα του μακαριστού Ιεράρχου, στην Όσσα Λαγκαδά.

Στο Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο που προηγήθηκε προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος και ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε εκτενώς στην προσωπικότητα του σπουδαίου Ιεράρχου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εκλεκτού πνευματικού του αδελφού, μακαριστού Μητροπολίτου Μετρών και Αθύρων κυρού Δημητρίου, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Ως τέκνα φωτός περιπατείτε· ο γάρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία».

Προς τους χριστιανούς της Εφέ­σου απευθύνει ο ουρανοβάμων απόστολος Παύλος την προτροπή που ακούσαμε στο σημερινό απο­στολικό ανάγνωσμα. Η προτροπή όμως αυτή ισχύει για όλους όσους φωτίσθηκαν με το άγιο βάπτισμα και έλαβαν με το χρίσμα τη δωρεά του Παναγίου Πνεύματος, για όλους όσους φέρουν το όνομα του Χριστού, ο οποίος είναι κατά τη δική του διαβεβαίωση «τό φως του κόσμου», για όλους δηλαδή τους χριστιανούς κάθε εποχής.

Μάς καλεί, λοιπόν, ο πρωτοκο­ρυ­φαίος απόστολος να περιπατήσου­με στη ζωή μας «ως τέκνα φωτός», διότι άλλωστε «τό φως εν τη σκο­τία ου μένει». Διότι δεν είναι δυνα­τόν να είμαστε «τέκνα φωτός», «τέκνα φωτόμορφα της Εκκλη­σίας», και να ζούμε στο σκοτάδι της αμαρτίας, της αδικίας, της αμφιβο­λίας η της απιστίας, γιατί αυτό είναι ασύμβατο με το φως, είναι ασύμβατο με τον Χριστό που έχου­με μέσα μας, είναι ασύμβατο με τον προορισμό και τον στόχο της ζωής μας, που είναι το φως, το άρρητο φως της θείας παρουσίας το οποίο θα καταλάμπει τα πρόσωπα των δικαίων εν τη βασιλεία των ουρα­νών.

Και πως μπορούμε να γνωρίζουμε εάν όντως ακολουθούμε την προ­τρο­πή του αποστόλου Παύλου και περιπατούμε «ως τέκνα φωτός»;

Στο ερώτημα απαντά ο ίδιος ο μέγας απόστολος λέγοντας: «ο γάρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία». Εάν η ζωή και τα έργα μας διακρίνονται από την αγαθό­τη­τα, τη δικαιοσύνη, δηλαδή την πιστή εφαρμογή του θελήματος και των εντολών του Θεού, και την αλήθεια, δηλαδή από την καθολι­κή διάσταση από το ψεύδος και τον πατέρα του και εχθρό της αληθείας και του Θεού, τον διάβολο, τότε βαδίζουμε και εμείς μέσα στο φως του Χριστού, βαδίζουμε «ως τέκνα φωτός», εργαζόμενοι έργα φωτός και ημέρας, όπως ζητά από εμάς ο Χριστός και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος.

Μέσα σε αυτό το φως και ως τέκνο φωτός περιεπάτησε και ο μα­καριστός Μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων κυρός Δημήτριος, του οποίου τελούμε σήμερα το τεσ­σα­ρα­­κονθήμερο μνημόσυνο εδώ, στην επίγεια πατρίδα του, την Όσσα.

Έζησε από τα παιδικά του χρόνια μέσα στο φως του Χριστού και της Εκκλησίας του πλησίον του μακα­ριστού και αειμνήστου Μητροπο­λί­του Θεσσαλονίκης Παντελεήμο­νος του Α´, του Παπαγεωργίου, όπου τον εγνώρισα και εγώ, και εργάσθηκε ως κατηχητής και ως διάκονος να μεταλαμπαδεύσει αυτό το φως στις ψυχές των νέων ανθρώπων, τις οποίες του ενεπι­στεύθη η Εκκλησία.

Άνθρωπος πράος, ήπιος, αγαθός, γεμάτος αγάπη εργάσθηκε στον αμπελώνα του Κυρίου, αγωνιζόμε­νος πρώτος αυτός να αποδίδει καρπούς αγαθούς, καρπούς αρετής και αγιότητος, εφαρμόζοντας πρώ­τα ο ίδιος στη ζωή του τον λόγο του Θεού και στη συνέχεια διδάσκο­ντάς τον και με τον λόγο και με το παράδειγμά του.

Μετά την ολοκλήρωση των σπου­δών του στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σαλονίκης και την αναγκαστική και άδικη μετακίνηση του Μητρο­πο­λίτου Θεσσαλονίκης Παντελεή­μονος Παπαγεωργίου στην Αθήνα, φύγαμε μαζί, ο μακαριστός Μητρο­πολίτης Δημήτριος, διάκονος τότε, για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γαλλία, και η ελαχιστότης μου, μετά από πρόσκληση του αειμνήστου Αρχιε­πισκόπου Θυατείρων Αθηναγόρου, στη Μεγάλη Βρεταννία.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γαλλία, όπου χειροτονή­θηκε πρεσβύτερος το 1970 από τον Μητροπολίτη Γαλλίας, υπη­ρέτησε στην ενορία του Στρασβούρ­­γου, εξυπηρετώντας και γειτονικές πόλεις της Μητροπό­λεως Γερμανίας, στην οποία και διακόνησε στη συνέχεια, από το 1974 μέχρι το 2001, αρχικά ως ιερέας και Αρχιερατικός Επίτρο­πος Βαυαρίας με έδρα το Μόναχο και από το 1980 ως επίσκοπος με τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμ­ψάσης επισκοπής Θερμών.

Η αγάπη του για τους Έλληνες της διασποράς αλλά και τους αν­θρώπους γενικότερα, και συγχρό­νως η αγάπη του για την Εκκλη­σία, εκφράσθηκε με το πλούσιο πνευματικό και ποιμαντικό έργο του στο Μόναχο, με αποκορύφωση την ανέγερση του νέου περικαλ­λούς ναού των αγίων Πάντων, και την ολοκλήρωση και λειτουργία ενός Πνευματικού Κέντρου, με πολ­λούς χώρους για την εξυπη­ρέ­τηση των αναγκών της ενορίας, καθώς και την ίδρυση πενταθεσίου ελληνικού Νηπιαγωγείου υπό την επίβλεψη της Εκκλησίας.

Δραστήριος και στοργικός πατέ­ρας μεριμνούσε για όλους και για τις ανάγκες τους και φώτιζε με το φως του Χριστού, με το φως της δικής του ψυχής και των καλών έργων του, τις ψυχές όλων.

Το ίδιο συνέχισε να κάνει και όταν αργότερα αποσύρθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα. Δεν έσβυ­σε τη λυχνία, αλλά με τη δράση και το έργο του, με την ίδρυση της Ιεράς Μονής του Αγίου Λουκά, αρχι­επισκόπου Συμφερουπόλεως, εδώ στο χωριό του, αλλά και του πρώτου ελληνικού παιδικού χωριού στο Φίλυρο, φώ­τισε τη ζωή εκατοντάδων ανθρώ­πων και ιδιαιτέρως παιδιών και νέων, και τα βοήθησε να μεγαλώ­σουν και να επιτύχουν στη ζωή τους.

Με τον ίδιο ζήλο προσέφερε από το κεφάλαιο της αγάπης, της πί­στεως και της εμπειρίας του στην Εκκλησία και ως πολύτιμο μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο τον εξέλεξε το έτος 2020 Μητροπολίτη Μετρών και Αθύρων εις αναγνώριση του έργου και της πολυετούς προσφοράς του στην Εκκλησία του Χριστού και ιδιαιτέ­ρως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Και εάν κατά την επί γης ζωή του περιεπάτησε ο μακαριστός ιεράρ­χης ως «τέκνον φωτός … εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία», ευχόμεθα και ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι αυτό το Φως θα απολαμβάνει πλέον κοντά στον Θεό, τον οποίο αγάπησε, ακολού­θησε και υπηρέτησε με αφοσίωση σε όλη του τη ζωή.

Θα ήθελα κλείνοντας να ευχαρι­στή­σω από καρδίας και εκ μέρους και των αδελφών αγίων Αρχιε­ρέων τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρ­χη σας, Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λη­τής και Ρεντίνης κ. Πλάτωνα, ο οποίος είχε την καλωσύνη να μας προσκαλέσει σήμερα εδώ να συλ­λει­τουργήσουμε και να συμπρο­σευ­χη­θούμε για τον αγαπητό αδελ­φό μας, Μητροπολίτη Μετρών και Αθύρων κυρό Δημήτριο, και να πα­ρακαλέσουμε τον Θεό για την ανά­παυση της ψυχής του.