Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης: Σχετικά με τον Όσιο Γεώργιο, μια γυναίκα με μεγάλη συγκίνηση διηγήθηκε:
Το 1957 γεννήθηκε ο γιος μου. Όταν γεννήθηκε το μωρό δεν είχε φωνή καθόλου, ούτε και έκλαιγε. Καταλάβαινε ότι στενοχωριόμουν για το παιδί μου και έκλαιγα, γι’ αυτό μία μέρα με κάλεσε να ‘ρθω στο μοναστήρι. «Δεν θέλω να κλαις για το παιδί σου. Το παιδί σου, όταν θα κλείσει 24 Σεπτεμβρίου χρόνο, τότε θ’ ακούσεις και το κλάμα του και θα σε φωνάξει για πρώτη φορά μάνα».
Έτσι και έγινε. Μετά από ένα χρόνο, ένα βράδυ δεν άκουσα το παιδί που έκλαιγε για ώρα. Ξαφνικά ξύπνησα και είδα τον Γέροντα να κάθεται στο κρεβάτι μου και να κουνάει την κούνια. Ο άνδρας μου έλειπε στρατιώτης. Σηκώθηκα, τον πλησίασα και με καθησύχασε λέγοντας: «Μη φοβάσαι, εσύ δεν τ’ άκουσες το μωρό που έκλαιγε και για να μη πάθει τίποτε, ήρθα και το κούνησα. Δεν σου είπα να μη κλαις; Είδες που το παιδί θα γίνει καλά;» κι έφυγε. Δεν ένιωσα μέσα μου φόβο, που τον είδα ολοζώντανο μέσα στη νύχτα, αλλά αντίθετα με γέμισε γαλήνη και χαρά.
Την άλλη μέρα φώναξε την πεθερά μου: «Έλα κάτι να σου πω. Χτες το βράδυ ποιος επισκέφτηκε τη νύφη σου και κουνούσε την κούνια; Να πεις τη νύφη να μην κλαίει. Το παιδί θα γίνει καλά». Πράγματι εκείνη την ημέρα, 24 Σεπτεμβρίου, όπως με κοίταζε το παιδί μου φώναξε «μαμά». Εγώ από τη συγκίνηση και τη χαρά μου έβαλα τα κλάματα. Με κάλεσε να ‘ρθω. Του φίλησα με ευγνωμοσύνη το χέρι, με κοίταξε όλος αγάπη και στοργή, αληθινός πατέρας, και μου είπε: «Μη στενοχωριέσαι, όπου και να πας εγώ θα είμαι κοντά σου».
Μία μητέρα, λόγω κάποιου σοβαρού οικογενειακού προβλήματος, ο όσιος την έστειλε με τα τέσσερα παιδιά της να μείνουν τρία μερόνυχτα στον άγιο Γρηγόριο στη Νέα Καρβάλη. Μάλιστα της είπε: «Θα είμαι και εγώ εκεί». Το τρίτο βράδυ άκουσαν, δίχως να βλέπουν, βήματα και το θόρυβο μπαστουνιού. Στη συνέχεια άκουσαν τον ήχο που κάνει για ν’ ανάψει ένα σπίρτο, τρεις φορές. Η θύρα της εκκλησίας του αγίου ήταν κλειδωμένη.
Όταν πήγαν στον όσιο, η μητέρα παραπονέθηκε ότι τους είχε πει ότι θα πάει κι εκείνος, αλλά δεν τον είδαν. Εκείνος απάντησε: «Ναι, ήρθα. Δεν ακούσατε τα βήματά μου, ούτε και τα τρία σπίρτα, που προσπάθησα να ανάψω για το θυμιατό, αλλά ήταν βρεγμένα και δεν άναβαν;». Μητέρα και κόρες έμειναν άφωνες για το θαυμαστό αυτό γεγονός.
Άλλη μητέρα ετοιμάσθηκε μ’ ένα συγχωριανό της να πάνε στην εορτή του Αγίου Νικολάου στον όσιο. Την παραμονή το βράδυ όμως χιόνισε πολύ. Ο σύζυγός της φοβήθηκε από το χιόνι και δεν την άφησε να πάει. «Μη πας γυναίκα, αν σε φάνε οι λύκοι τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά;» Είχαν τέσσερα μικρά παιδιά. Φοβήθηκε κι εκείνη και δεν πήγε.
Τα Χριστούγεννα που πήγε ο σύζυγος στη μονή ο όσιος Γέροντας τον επιτίμησε: «Θα πάρω τη μασιά να σε χτυπήσω, γιατί τη γυναίκα σου την γύρισες πίσω κι έχασε την ευλογία». Δικαιολογήθηκε τότε εκείνος λέγοντας: «Όχι, Γέροντα, από εμένα έχει το ελεύθερο, να πηγαίνει όπου θέλει». «Όχι, όχι, θα σε χτυπήσω», επανέλαβε ο όσιος. «Ναι, Γέροντα, εδώ θα ερχόταν και δεν την άφησα». «Μα καλά, εγώ θα άφηνα τους λύκους να την έτρωγαν και συ φοβήθηκες;…»
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 97, 123, 128 (αποσπάσματα).
