Ι.Μ. ΣΗΤΕΙΑΣ – Μέσα σε κλίμα βαθειάς κατ᾽ άνθρωπον θλίψης και συγκίνησης τελέσθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 12 Οκτωβρίου 2023 η Εξόδιος Ακολουθία του αοιδίμου Ιερέως Πρωτ. Μιχαήλ Τζώρτζη στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Ιεράπετρας, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κυρίλλου.
Το σεπτό σκήνωμα του προς Κύριον μεταστάντος Ιερέως, που είχε μεταφερθεί από το πρωί στον ως άνω Ιερό Ναό και τελέσθηκε Θεία Λειτουργία, ασπάσθηκαν μέχρι και την Εξόδιο Ακολουθία οι ενορίτες και άλλοι κάτοικοι της Ιεράπετρας, που με ιδιαίτερη συγκίνηση αποχαιρέτισαν τον ιδιαίτερα αγαπητό Συνταξιούχο Κληρικό, και για εξήντα περίπου συναπτά χρόνια Εφημέριο της πρώτης Ενορίας της πόλεως, λαμβάνοντας για ύστατη φορά την ευχή του.
Στην ακολουθία προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος και έλαβε μέρος πλειάδα Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως, τόσο από την Ιεράπετρα όσο και από την περιοχή της Σητείας.
Ακολούθως αναγνώσθηκε το συλλυπητήριο ψήφισμα του Συνδέσμου Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας «Ο Άγιος νεομάρτυς Ζαχαρίας, Επίσκοπος Σητείας» από τον Γεν. Γραμματέα του συλλόγου Αιδ/το Πρωτ. Νικόλαο Παθιάκη.
Στη συνέχεια ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος εκφώνησε τον επικήδειο λόγο, εκφράζοντας τη βαθυτάτη θλίψη και τα αισθήματα άφατης οδύνης, ως άνθρωποι, αλλά και την ελπίδα της Αναστάσεως, ως χριστιανοί, για την εκδημία του μακαριστού Πρωθιερέως της Τοπικής Εκκλησίας. Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε «Η αιφνίδια και αδόκητη εκδημία του πατρός Μιχαήλ στα ουράνια σκηνώματα προκάλεσε βαθιά οδύνη, άφατη θλίψη και συγκίνηση σε όλους μας, στους κατά σάρκα συγγενείς του, στην Ιερατική μας οικογένεια και στους λαικούς αδελφούς μας, ιδιαιτέρως όμως στους ευλαβείς Ενορίτες της Ενορίας του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γεωργίου της πόλης μας.
Αποχωριζόμαστε σήμερα ένα εκλεκτό μέλος του πρεσβυτερίου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, έναν πολύπειρο πατέρα, αδελφό και συλλειτουργό, που στήριζε, ενέπνεε και καθοδηγούσε με το παράδειγμα, το ιερατικό ήθος και τους λόγους του κάθε άνθρωπο, νέο ή ηλικιωμένο, άνδρα ή γυναίκα, ξένο ή γνωστό, φίλο ή εχθρό.
Ο προκείμενος κεκοιμημένος Ιερεύς και μακαριστός αδελφός και συλλειτουργός μας, παρέδωσε την αθάνατη ψυχή του στα χέρια του Θεού χθες το απόγευμα αιφνίδια. Η αγαθή καρδιά του έπαψε ξαφνικά να χτυπά, έχοντας συμπληρώσει πενηνταεννέα ολόκληρα χρόνια Ιερωσύνης….
Ο π. Μιχαήλ γεννήθηκε το έτος 1944 στο Καλό Χωριό Μεραμβέλλου. Ανατράφηκε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» από τους μακαριστούς γονείς του, τον ευλαβέστατο και καταξιωμένο πολύ ψηλά στις συνειδήσεις μέχρι και σήμερα των συγχωριανών του παπα Μανώλη Τζώρτζη και την ταπεινή και πλούσια σε αισθήματα Πρεσβυτέρα Καλλιόπη. Από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια διακατεχόταν από τον ιερό πόθο και τον φλογερό ζήλο να λάβει το χάρισμα της Ιερωσύνης και να ζήσει την εκκλησιαστική ζωή. Γ’ αυτό με τις ευλογίες των γονέων του και με προτροπή του τότε Επισκόπου Ιεράς και Σητείας Φιλοθέου του Μαζοκοπάκη, ενεγράφη στην Γεραρά Εκκλησιαστική Σχολή των Χανίων, από την οποία αποφοίτησε το έτος 1964, διακρινόμενος για την πρόοδο στα μαθήματα, κυρίως όμως για τις σπάνιες επιδόσεις του στην εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική, αφού ήταν προικισμένος από τον Θεό με το χάρισμα της καλλιφωνίας. Ακόμη μέχρι και σήμερα ενθυμούνται σε αρκετούς ναούς των Χανίων τις αξέχαστες και μοναδικές σε κατάνυξη ιερές ακολουθίες με πρωτοψάλτη τον νεαρό τότε μαθητή της Εκκλησιαστικής Σχολής των Χανίων Μιχάλη Τζώρτζη.
Το ίδιο έτος που αποφοιτά από τη Σχολή νυμφεύεται την μακαριστή προ ολίγων μηνών Πρσβυτέρα Μαρία Μπαλοθιάρη, με την οποία ευτύχησε να αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τον Εμμανουήλ, την Κυριακή, την Καλλιόπη και τον μακαριστό Κωνσταντίνο, τα οποία αξιώθηκε να τα δεί νυμφευμένα και καταξιωμένα στην κοινωνία και να του χαρίσουν εγγόνια. Ένα μήνα αργότερα μετά τον γάμο του ο Χριστός τον προσκάλεσε και Εκείνος αποδέχθηκε την κλήση να λάβει το χάρισμα της Ιερωσύνης, που είναι υψηλότερη σε πνευματική αξία κάθε άλλη επίγεια εξουσία και αρχή, λόγω της σταυρικής- ποιμαντικής και κοινοτικής ευθύνης του Ιερέως, που καθίσταται υπουργός και οικονόμος των θείων Μυστηρίων.
Διάκονος χειροτονήθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κυρό Φιλόθεο τον Βουζουνεράκη στις 3 Οκτωβρίου 1964 στον Ιερό Ναό του Οσίου του Ερημίτου, το επισκοπικό παρεκκλήσιο, και Πρεσβύτερος από τον ίδιο Αρχιερέα τέσσερα περίπου χρόνια αργότερα στις 23 Φεβρουαρίου 1969 στον ιερό τούτο Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο έκτοτε υπηρέτησε συνεχώς ως Τακτικός Εφημέριος για σχεδόν πενήντα ολόκληρα χρόνια, μέχρι την αφυπηρέτησή του από την ενεργό υπηρεσία το έτος 2018.
Αρχικά υπηρετεί ως Διάκονος του Μητροπολίτου για τέσσερα χρόνια. Παράλληλα με τα εφημεριακά του καθήκοντα υπηρετεί από το έτος 1966 και για πολλά χρόνια μέχρι το έτος 1996 ως Γραφέας στα Γραφεία της Μητροπόλεως, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη διοίκηση της Τοπικής Εκκλησίας.
Τιμήθηκε με τα εκκλησιαστικά οφφίκια του Οικονόμου το έτος 1972 και του πρωτοπρεσβυτέρου το έτος 1983 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Φιλόθεο Βουζουνεράκη.
Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Ευγένιος το έτος 1994 άμα τη ενθρονίσει του τον τίμησε με το αξίωμα του Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου, θέση που κατείχε για δύο χρόνια, και το έτος 1999 του ανέθεσε την προεδρία του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Μητροπολιτικού ναού και τον κατέστησε υπεύθυνο και για το μεγαλόπνοο σχέδιο της ολοκληρωτικής ανακανίσεως και συντηρήσεως του μοναδικού αυτού μνημείου της πόλης μας. Ο παπα Μιχάλης με τον υποδειγματική του υπακοή και συνεργασία, με τον απαράμιλλο ζήλο, την ζωντάνια, το μεράκι, τον ενθουσιασμό μα προπάντων την πραγματική αγάπη για τον πολιούχο και προστάτη της Γεράπετρος τροπαιοφόρο και καβαλάρη Αη Γιώργη θα καταφέρει μέσα σε διάστημα λιγότερο του ενάμισυ έτους να ανακαινισθεί ο ναός, να εξοπλισθεί εξ ολοκλήρου με καινούργια εκκλησιαστικά σκεύη και να παραδοθεί ξανά στη δημόσια λατρεία, καύχημα, τιμή και δόξα της πόλης, αντάξιος της πλούσιας ιστορίας της. Όλα τα έξοδα καλύφθηκαν από δωρεές των ευλαβών Ιεραπετριτών των εγγύς και των μακράν. Ο αλήστου μνήμης Ιεράρχης Ευγένιος, ο οποίος και εκείνος ήταν συνδεδεμένος από τα παιδικά του χρόνια με τον τροπαιοφόρο και θαυματουργό Άγιο, σε ένδειξη ευχαριστίας, τιμής και ευγνωμοσύνης της Εκκλησίας προς το πρόσωπο του παπα Μιχάλη, θα του απονείμει, άμα το πέρας των εργασιών και την τέλεση των ιερών Θυρανοιξίων του περίλαμπρου και μεγαλοπρεπούς μητροπολιτικού ναού τον Δεκέμβριο του έτους 2000, την ύψιστη τιμητική διάκριση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, τον Σταυρό των Αγίων ενδόξων Αποστόλων Παύλου και Τίτου…
Στη συνέχεια ο Σεβ/τος αναφέρθηκε στις αρετές και τα χαρίσματα του μεταστάντος Κληρικού: «…Ως Εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού επί σειρά ετών συνέδεσε τη ζωή και την καθημερινότητά του με όλους τους ανθρώπους της πόλεως, τους οποίους γνώριζε προσωπικά, συμβούλευε, παρηγορούσε, ενίσχυε ηθικά και υλικά, και στερέωνε στην πίστη. Ο παπα Μιχάλης ήταν συνδεδεμένος και αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της πόλης μας τα τελευταία εξήντα χρόνια, συνεχίζοντας έτσι τη μακρόχρονη παράδοση των κρητικών παπάδων, που δεν είναι αποκομμένοι από το ποίμνιό τους, αλλά διακριτικά πάντοτε συμμετείχαν στις χαρές και τις λύπες τους, συνέχαιραν και συνέπασχαν με τους ανθρώπους, έτοιμοι και πρόθυμοι, από ιερατικό και μόνο χρέος κινούμενοι. να συμπαρασταθούν και να συνδράμουν σε κάθε δυσκολία και ανάγκη.
Ο εκλιπών και «εν ουρανίοις θαλάμοις» πλέον ευρισκόμενος π. Μιχαήλ υπηρέτησε την Εκκλησία του Χριστού, καλλιεργώντας τον Αμπελώνα του Κυρίου μας με ακλόνητη πίστη, φιλακόλουθο πνεύμα, εργατικότητα, ιερατικό ήθος, άδολη αγάπη, απλότητα, αυταπάρνηση, φιλότιμο, ταπεινότητα, αφοσίωση και υψηλό αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και διακονίας του συνανθρώπου…»
Σε άλλο σημείο του επικηδείου τόνισε το μοναδικό μουσικό χάρισμα που είχε, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Έμοιαζε με καλλικέλαδο και ηδύμπολπο αηδόνι που δεν θα ξαναλαλήσει πιά κάτω από τους θόλους του ιερού μητροπολιτικού τούτου ναού για να συνεπάρει όλους μας με την βροντώδη και αγγελική φωνή του και να μας οδηγήσει μυσταγωγικά στα ουράνια σκηνώματα».
Τέλος, ο Σεβ. κ. Κύριλλος τόνισε: «Δόξαζουμε τον εν Τριάδι ένα αληθινό Θεό που μας χάρισε ένα τέτοιο ποιμένα και λειτουργό Του. Θα σε θυμόμαστε όλοι με πολλή αγάπη και σεβασμό. Η βροντώδης και μελωδική φωνή σου θα ηχεί πάντοτε στα ώτα μας. Θα σε μνημονεύουμε πάντοτε στην Αγία Πρόθεση και θα προσευχόμαστε σε κάθε Θεία Λειτουργία για την ανάπαυση της ψυχής σου. Μαζί με τις προσευχές της Τοπικής μας Εκκλησίας θα σε συνοδεύουν οι πολλοί κόποι και μόχθοι σου για την Εκκλησία του Χριστού, ιδιαιτέρως δε για τον Μητροπολιτικό τούτο ιερό ναό του αγίου Γεωργίου, που αγάπησες και αναλώθηκες κυριολεκτικά. Είμαστε βέβαιοι ότι και εσύ από το επουράνιο Θυσιαστήριο, όπου πορεύεσαι πλέον για να συλλειτουργείς εσαεί με τον Μεγάλο Αρχιερέα και Αρχιθύτη Κύριό μας και με το πλήθος των Αγίων Αρχιερέων και Ιερέων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, θα δέεσαι για όλους εμάς.
Σε αποχαιρετούμε και περιμένουμε να σε συναντήσουμε και πάλι στην άνω Ιερουσαλήμ. Ας είναι «μακαρία η οδός η πορεύη σήμερον», αγαπητέ μας πάτερ Μιχαήλ, «ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως». Πορεύου εν ειρήνη την αγαθήν πορείαν την άγουσαν εις την αληθή και άληκτον ζωήν. Αμήν».
Aκολούθησε η ταφή του μακαριστού Ιερέως στους τάφους των Ιερέων στο Κοιμητήριο της πόλεως Ιεράπετρας από τον Σεβ. Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλο.
