Ι.Μ.Μεσσηνίας: Η παρουσία των Αγίων στον κόσμο, σύμφωνα με τον αείμνηστο Καθηγητή Ιω. Φουντούλη, είναι «απόδειξις του έργου της Εκκλησίας, της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο»[1].
Έτσι και η παρουσία αγίων σε μία τοπική εκκλησιαστική επαρχία είναι η επιβεβαίωση του παραπάνω λόγου, σε τοπικό επίπεδο, που όμως μέσα από την ευχαριστιακή κοινωνία των πιστών, την Εκκλησία, ξεπερνά τα περιορισμένα όρια και αναγνωρίζεται το έργο τους σε όλο το σώμα της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία, με αυτήν την τιμή και την ανάδειξη των αγίων μιάς Τοπικής Εκκλησίας, προκαλεί και προσκαλεί τον καθένα μας, προβάλλοντάς μας τους αγίους κάθε εποχής, ακόμη και της εποχής που διανύουμε, να βιώσουμε κατά το πρότυπο του βίου τους, ώστε να καταστούμε γνήσιοι μιμητὲς τους, καθώς καί αυτοί Χριστού.
Μέσα από την βίωση να επιβεβαιώνεται ότι η αγιότητα δεν είναι είδος προς εξαφάνιση, ούτε ένα απολιθωμένο σύμβολο του παρελθόντος, αλλά ζώσα και ενεργή και ο καθένας μας δύναται να μετέχει σε αυτήν.
Με γνώμονα τα παραπάνω η τοπική Εκκλησία της Μεσσηνίας, τίμησε την επέτειο της συμπλήρωσης ενός έτους από την ημέρα που, όπως αναφέρει το Πατριαρχικό Ανακοινωθέν, “κατόπιν σχετικῶν ἐκθέσεων τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς, κατέταξεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς κατ᾿ Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μακαριστόν Ἱερομόναχον Βησσαρίωνα (Κορκολιάκον), ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος”, ο οποίος ως γνωστόν γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πεταλίδι της Μεσσηνίας.
Έτσι λοιπόν το εσπέρας της Τρίτης 13ης Ιουνίου 2023, τελέσθηκε Ιερά Αγρυπνία, στην Ιερά Μονή Δημιόβης, της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, στην οποίαν εκάρη Μοναχός, την 15ην Δεκεμβρίου 1929, ο τότε νεαρός Ανδρέας Κορκολιάκος και έλαβε το όνομα Βησσαρίων.
Της Αγρυπνίας προέστη ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας Αρχιμ. Φίλιππος Χαμαργιάς, συμπαραστατούμενος από τον Πρωτοπρ. Αθανάσιο Σιψά. Προ του πέρατος της Ιεράς Αγρυπνίας ο π. Φίλιππος αναφέρθηκε στο γεγονός της επετείου αυτής και στην τιμή που αποδίδει η Εκκλησία μας στους αγίους μας, μέσα από την λειτουργική ζωή Της αλλά και στη δική μας συμμετοχή σε αυτά τα γεγονότα. Μετά το πέρας της Αγρυπνίας η φιλόξενη και αγαπώσα καρδία της Γερόντισσας Ανθίμης και της συνοδείας της προσέφερε κέρασμα στο πολυπληθές εκκλησίασμα.
[1] Ἰω. Φουντούλη, Λογική Λατρεία, Πατριαρχικόν Ἳδρυμα Μελετῶν, Θεσσαλονίκη, 1971, σελ. 132
