Ο Κάρολος της Αγγλίας, που έρχεται σε μας εκεί, που έχει ένα σεβασμό προς την Χριστιανική ζωή μας, μου λέει:
“Γέροντα, εμείς οι Εγγλέζοι δεν ξέρουμε τι σημαίνει ταπείνωση. Την ταπείνωση την θεωρούμε κόμπλεξ μειονεκτικότητας”.
Και τον πιστεύω! Και πραγματικά όταν ρώτησαν τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, πριν λίγο καιρό ήμουν στη Σερβία σε ένα συνέδριο μοναστικό και μίλησα και μου λέει ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου, ο Αμφιλόχιος, μου λέει, όταν ρωτήσαμε μία φορά τον Γέροντα, τον πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, ποια είναι η διαφορά των Ρωμαιοκαθολικών από τους Ορθοδόξους, ξέρετε τι είπε;
“Δεν έχουν ταπείνωση οι Ρωμαιοκαθολικοί”.
Γιατί δεν μπορούν να βιώσουν την ταπείνωση. Γιατί δεν βιώνουν σωστά την Ορθόδοξη παιδεία και την Ορθόδοξη θεραπευτική μέθοδο. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα, η ταπείνωση. Είναι μεγάλο πράγμα το βίωμα.
Ρωτάς: “Πας κάθε Κυριακή στην Εκκλησία;” Απαντά: “Σχεδόν”
Το “σχεδόν” έχει σημασία, δηλαδή πας μια Κυριακή και μετά σε τέσσερις Κυριακές πάλι. Λέει: “Να μην είμαστε και πολύ υπερβολικοί!” Άρα αυτός ο άνθρωπος είναι σκοτισμένος ακόμα.
Μου έλεγε ο πατήρ Ζαχαρίας από το Έσσεξ κάτι που στην αρχή δεν μου άρεσε αλλά τώρα το υιοθετώ κι εγώ. Μου λέει, έρχεται κάποιος να μιλήσουμε, γέροντα, και τον ρωτώ: “Εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;
Εάν μου πει όχι, του λέω: “Παιδί μου πήγαινε στο καλό και όταν θα εκκλησιάζεσαι τότε θα μιλήσουμε”.
Θέλω να πω ότι πρέπει να καταλάβει κανείς, εφόσον θέλει πνευματικό λόγο, ότι οπωσδήποτε χρειάζεται η παρουσία μας στη Θεία Λειτουργία διότι ακριβώς είναι αυτή τούτη η μέθοδος της θεραπείας της πνευματικής. Έρχεται ένας γιατρός και σου λέει, κάθε οχτώ ώρες θα πίνεις αυτό το φάρμακο. Εάν εσύ το πίνεις κάθε 36 ώρες, δεν θεραπεύεσαι, ασφαλώς! Έτσι είναι και τα πνευματικά και η πνευματική μέθοδος που μας συνέστησαν οι Άγιοι Πατέρες. Γι’ αυτό σήμερα για να ταπεινωθεί ο άνθρωπος πρέπει να έχει χάρη Αγίου Πνεύματος.
Αρχιμ. Εφραίμ, Καθηγούμενος Ι.Μ.Μ Βατοπαιδίου
