I.M. ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟΥ: Tην Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στο χωριό των Φαρασιωτών Προσφύγων, στο Πλατύ Ημαθίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τή οικουμένη», ψάλλει πανηγυρικά η Εκκλησία μας γιά τήν πρώτη καί μεγάλη Θεομητορική εορτή τού νέου εκκλησιαστικού έτους. Ψάλλει γιά τήν εορτή τής γεννήσεως τής Υπεραγίας Θεοτόκου, τήν οποία τιμούμε καί εμείς εδώ στό Πλατύ, στόν ιερό ναό πού είναι αφιερωμένο στό Γενέσιο τής Θεοτόκου.
Ποιός είναι όμως ο λόγος αυτής τής μεγάλης χαράς πού δέν περιορίζεται σέ κάποια πρόσωπα, αλλά επεκτείνεται σέ όλη τήν οικουμένη, καί ακόμη δέν περιορίζεται χρονικά, μόνο δηλαδή στήν εποχή κατά τήν οποία συνέβη, αλλά διαρκεί είκοσι καί πλέον αιώνες καί θά διαρκεί μέχρι τής συντελείας τού αιώνος;
Άν η γέννηση ενός παιδιού είναι αιτία χαράς γιά τούς γονείς καί τήν οικογένεια, η γέννηση τής Υπεραγίας Θεοτόκου ήταν αναμφισβήτητα αφορμή μεγάλης χαράς γιά τούς γονείς της, τούς ευσεβείς καί δικαίους Ιωακείμ καί Άννα, οι οποίοι επί πολλά χρόνια παρακαλούσαν τόν Θεό νά λύσει τά δεσμά τής ατεκνίας τους καί νά τούς χαρίσει ένα παιδί. Τό παιδί όμως αυτό, ο καρπός τών προσευχών τους, η Μαριάμ, δέν ήταν ένα παιδί σάν τά άλλα παιδιά. Ήταν η Παναγία Παρθένος πού επρόκειτο νά ξεχωρίσει μεταξύ όλων τών ανθρώπων, νά αναδειχθεί κεχαριτωμένη στά μάτια τού Θεού γιά τήν καθαρότητα τής ψυχής καί τού σώματός της καί γιά τόν πλούτο τών αρετών της, ώστε νά τήν επιλέξει ο Θεός ως Μητέρα τού Υιού του, νά τήν επιλέξει από τά εκατομμύρια τών ανθρώπων γιά νά τήν καταστήσει συνεργό του στό θαύμα τής αναδημιουργίας τού ανθρώπου, συνεργό του στό θαύμα τής ενανθρωπήσεως τού Κυρίου.
Η γέννηση, λοιπόν, τής Παναγίας μας είναι αιτία παγκοσμίου χαράς, γιατί η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε αιτία νά έρθει στόν κόσμο όχι απλώς ένα παιδί, αλλά ο Υιός καί Λόγος τού Θεού.
Έγινε αιτία νά γεννηθεί στόν κόσμο ο Σωτήρας καί Λυτρωτής τών ανθρώπων, ο οποίος έπαυσε τή λύπη πού προκάλεσε στούς ανθρώπους η αμαρτία καί η απομάκρυνσή τους από τόν Θεό μέ τήν παρακοή καί τήν πτώση τών πρωτοπλάστων, καί απάλλαξε τό ανθρώπινο γένος από τό βάρος πού δημιουργεί η ενοχή έναντι τού Θεού καί η αποξένωση από τήν αγάπη του.
Καί επειδή ο Χριστός δέν χάρισε τή σωτηρία καί τή λύτρωση μόνο στούς ανθρώπους τής εποχής του αλλά σέ ολόκληρο τό ανθρώπινο γένος, αυτός είναι ένας ακόμη λόγος γιά τόν οποίο η χαρά πού έφερε η Παναγία στόν κόσμο μέ τή γέννησή της είναι χαρά γιά ολόκληρη τήν οικουμένη.
Υπάρχει όμως καί ένας επιπλέον λόγος πού ερμηνεύει τόν στίχο τού ιερού υμνογράφου. Καί αυτός είναι ότι η Παναγία διά τής γεννήσεως τού Υιού της, τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έγινε αιτία νά λάβουν όσοι πιστεύσουν σ’ Αυτόν τή δική του χαρά, τήν οποία, όπως ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαίωσε τούς μαθητές του, κανείς δέν μπορεί νά τούς τήν αφαιρέσει.
Καί αυτό είναι η πιό σημαντική αιτία τής χαράς, τήν οποία έφερε η γέννηση τής Υπεραγίας Θεοτόκου. Διότι οι άνθρωποι αναζητούμε καί επιδιώκουμε τή χαρά στή ζωή μας. Έχουμε ανάγκη τήν χαρά, γιατί χωρίς αυτήν δέν μπορούμε νά ζήσουμε, καθώς ο Θεός δέν μάς έπλασε γιά τή λύπη αλλά γιά τήν χαρά.
Πολλές φορές όμως εμείς αναζητούμε τή χαρά εκεί πού δέν υπάρχει, ή καί όταν υπάρχει είναι πρόσκαιρη καί παροδική, καί η στέρησή της μάς δημιουργεί μεγαλύτερη θλίψη καί απογοήτευση από αυτήν πού είχαμε προηγουμένως.
Καί αυτό συμβαίνει, όταν αναζητούμε τή χαρά στά υλικά αγαθά, στά πλούτη, στίς διασκεδάσεις, στίς υλικές απολαύσεις, στίς χαρές πού προσφέρει η συναναστροφή μέ τούς ανθρώπους, οι ευχάριστες συνήθειες, καί νομίζουμε ότι όλα αυτά αρκούν γιά νά έχουμε χαρά στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας. Καί τήν αναζητούμε σέ όλα αυτά, παρότι γνωρίζουμε ότι όλα αυτά δέν διαρκούν γιά πάντα, γιατί επηρεάζονται από τίς εξωτερικές συνθήκες, από τίς συγκυρίες, από όσα συμβαίνουν στόν κόσμο, από γεγονότα καί εξελίξεις πού είναι ανεξάρτητες από τή θέλησή μας καί δέν μπορούμε νά τίς επηρεάσουμε.
Σέ αντίθεση μέ αυτές τίς χαρές πού συνήθως επιδιώκουμε καί παρά τίς προσπάθειες πού καταβάλλουμε σύντομα τίς χάνουμε, όσοι αγωνίζονται νά ζούν σύμφωνα μέ τό θέλημα τού Χριστού καί νά τόν έχουν μόνιμο ένοικο τής ψυχής τους απολαμβάνουν τή δική του χαρά, πού είναι εσωτερική καί πνευματική καί τήν έχει ο άνθρωπος ακόμη καί μέσα στίς πιό δύσκολες συνθήκες, ακόμη καί στίς θλίψεις καί στούς κινδύνους πού συχνά αντιμετωπίζει στή ζωή του. Καί αυτό τό οφείλουμε στήν Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία μέ τή Γέννησή της «εμήνυσε χαράν πάση τή οικουμένη».
Γι’ αυτό καί εμείς, εορτάζοντας καί τιμώντας τήν Υπεραγία Θεοτόκο, άς προσπαθήσουμε ακολουθώντας τό παράδειγμά της νά ζούμε κοντά στόν Υιό της γιά νά απολαμβάνουμε διά τών πρεσβειών καί τής χάριτός της τή χαρά πού Εκείνος μάς χαρίζει καί τίποτε δέν μπορεί νά μάς στερήσει.
Η Παναγία είναι η χαρά γιά όλους μας, γιατί είναι Εκείνη, η οποία ως άνθρωπος έζησε καί χαρές καί λύπες. Είναι Εκείνη η οποία αντιλαμβάνεται τά προβλήματα όλων μας, όπως η κάθε μητέρα αντιλαμβάνεται τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες τών παιδιών της. Επομένως καταφεύγοντας σ’ Αυτήν πού είναι η παγκόσμια χαρά, πού ήρθε μέ τή γέννησή της, έχουμε όντως εξασφαλίσει τήν πραγματική χαρά, τήν οποία κανείς δέν μπορεί νά μάς στερήσει. Είναι η χαρά πού δίνει η Παναγία, πού δίνει ο Χριστός μας, πού είναι ευλογημένη, διότι είναι η χάρη τού Θεού στή ζωή μας.
