Πίστη: Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας; Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τούς επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός τής ζωής μας∙ αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.
Σκοπός τής ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά τού Θεού και κληρονόμοι τής βασιλείας των ουρανών.
Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη τής παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα. Μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό τής ζωής μας.
Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τούς επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός τής ζωής μας∙ αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.
Στολίστε τις λαμπάδες σας με αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τα πάθη τής ψυχής. Καθαρίστε την καρδιά σας από κάθε ρύπο και διατηρήστε την αγνή, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος∙ για να σάς πλημμυρίσει το Άγιο Πνεύμα με τις θείες Του δωρεές.
Παιδιά μου αγαπητά, όλη σας η ασχολία και η φροντίδα σ’ αυτά να είναι. Αυτά ν’ αποτελούν σκοπό και πόθο ασταμάτητο. Γι’ αυτά όλη σας η προσευχή προς το Θεό. Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο∙ αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω απ’ αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος τού Θεού.
Αλλά για να βρείτε τον Κύριο, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα, γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τούς υπερήφανους, ενώ αγαπάει και επισκέπτεται τούς ταπεινούς στην καρδιά. Γι’ αυτό και λέει: «καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἦ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἠσύχιον, καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου;» (Ἠσ. 66, 2).
Αγωνίζου τον αγώνα τον καλό και ο Θεός θα σε ενισχύει. Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας. Είναι ο καθρέφτης τής πνευματικής μας καταστάσεως. Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του.
Προσέχετε και τα μικρά ακόμη παραπτώματα. Αν σας συμβεί από απροσεξία κάποια αμαρτία, μην απελπίζεστε, αλλά σηκωθείτε γρήγορα, προσπέστε στο Θεό πού έχει τη δύναμη να σάς ανορθώσει.
Η μεγάλη λύπη κρύβει μέσα τής υπερηφάνεια. Οι υπερβολικές λύπες και απελπισίες είναι βλαβερές και επικίνδυνες, και πολλές φορές παροξύνονται από το διάβολο για ν’ ανακόψουν την πορεία τού αγωνιστή. Μέσα μας έχουμε αδυναμίες και πάθη και ελαττώματα βαθιά ριζωμένα: πολλά είναι και κληρονομικά. Όλα αυτά δεν κόβονται με μία σπασμωδική κίνηση ούτε με την αδημονία και τη βαρειά θλίψη, αλλά με υπομονή και επιμονή, με καρτερία, με φροντίδα και προσοχή.
Ο δρόμος πού οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Εύχεσθε στο Θεό να σάς δυναμώνει. Να αντιμετωπίζετε με υπομονή τις πτώσεις σας και αφού γρήγορα σηκωθείτε, να τρέχετε και να μη στέκεστε, σαν τα παιδιά, στον τόπο πού πέσατε, κλαίγοντας και θρηνώντας απαρηγόρητα Αγρυπνείτε και προσεύχεστε για να μην μπείτε σε πειρασμό.
Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τούς ισχυρές και από τη συνήθεια. Με την πάροδο τού χρόνου όμως και με την επιμέλεια νικούνται. Τίποτε να μη σάς απελπίζει.
Άγιος Νεκτάριος ο Θαυματουργός
