Πατριαρχείο Ιεροσολύμων: Η εορτή της «Συνάξεως» των αγίων ενδόξων και πρωτοκορυφαίων Αποστόλων των δώδεκα εορτάσθηκε στον προς τιμήν αυτών ιερό ναό της Ιεράς Μονής του Πατριαρχείου στα δυτικά παράλια της Τιβεριάδος θαλάσσης και στο κέντρο της Τιβεριάδος.
“Tο κήρυγμα των αγίων Αποστόλων διακρίνεται σε δύο τινά όσον αφορά στην των Χριστιανών πολιτεία, τουτέστιν τον κατά Χριστόν τρόπον ζωής αυτών: Αφ’ ενός μεν στην επίγνωση της ορθής πίστης, δηλονότι την των δογμάτων ακρίβεια διά του βαπτίσματος· αφ’ ετέρου για την εφαρμογή και τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου του Χριστού“, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Μακαριώτατος.
Κατά την εορτή αυτή, την Τετάρτη 13 Ιουλίου, η Εκκλησία «συνάζεται», δηλαδή έχει «Σύναξη» των πιστών αυτής, διά να τιμήση τους Δώδεκα Αποστόλους, εις τους οποίους ο Κύριος ανέπεμψε το Πνεύμα Αυτού το Άγιον και διά των οποίων «εσαγήνευσεν πάσαν την οικουμένην».
Διά την εορτήν ταύτην έλαβε χώραν Εσπερινός αφ’ εσπέρας και ετελέσθη θεία Λειτουργία την πρωΐαν, της οποίας προεξήρξεν η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακού, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, ως του Αρχιμανδρίτου π. Παρθενίου, Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων της Ιεράς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, ψάλλοντος του κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου και του ηγουμένου της Άκκρης Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου ελληνιστί και αραβιστί και μετεχόντων Αραβοφώνων και Ρωσοφώνων πιστών.
Ο θείος λόγος του Μακαριωτάτου:
«Ην διήλθετε κτίσιν φωτίσαντες, οι του Σωτήρος Μαθηταί, την πλάνην των ειδώλων, ως ύλην καταφλέξαντες τοις διδάγμασιν υμών, τα έθνη εξ αγνωσίας βυθού, προς την θείαν γνώσιν, σαγηνεύσαντες εσώσατε, και νυν πρεσβεύσατε Χριστώ, όπως ίλεως γένηται ημίν, εν τη ημέρα της κρίσεως», αναφωνεί ο υμνωδός της Εκκλησίας Κοσμάς ο Μοναχός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί,
Η χάρις των αγίων ενδόξων και πανευφήμων αποστόλων των δώδεκα συνήγαγε σήμερον πάντας ημάς εν τη επωνύμω αυτών Ιερά Μονή εις τον αιγειάλιον τόπον, δηλονότι της θαλάσσης της Τιβεριάδος, ένθα ο Ιησούς εφανέρωσεν Εαυτόν εις τους μαθητάς Αυτού μετά την Ανάστασίν Του, (Πρβλ. Ιωάν. 21 1-3), ίνα εορτάσωμεν την πάνσεπτον μνήμην της Συνάξεως αυτών.
Η πανσεβάσμιος αύτη ημέρα των αγίων Αποστόλων των Δώδεκα αποτελεί προέκτασιν της εορτίου μνήμης των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, την οποίαν πανηγυρικώς ετιμήσαμεν εχθές εις την παραθαλασσίαν κώμην Καπερναούμ.
Αναφερόμενος ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις την εκλογήν των Δώδεκα μαθητών του Κυρίου και της αποστολής αυτών λέγει: «’Εγένετο δε εν ταίς ημέραις ταύταις εξήλθεν εις το όρος προσεύξασθαι και ην διανυκτερεύων εν τη προσευχή του Θεού. Και ότε εγένετο ημέρα, προσεφώνησε τους μαθητάς αυτού, και εκλεξάμενος απ’ αυτών δώδεκα, ούς και αποστόλους ωνόμασε», (Λουκ. 6, 12-13).
Ερμηνεύων τους ως άνω ευαγγελικούς λόγους, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Διανυκτερεύσας εις προσευχήν ο Κύριος ημών και αρρήτως τε και απερινοήτως και ως μόνος οίδεν ούτος, τας προς γε τον εν ουρανοίς Πατέρα και Θεόν διαλέξεις ποιησάμενος και τύπον ημίν σωτηριώδους πράγματος εαυτόν παραθείς· εδίδαξε γαρ τίνα τρόπον ορθώς τε και αμωμήτως χρη ποιείσθαι τας προσευχάς· κάτεισιν εκ του όρους και της οικουμένης μυσταγωγούς αναδείκνυσιν».
Όντως, οι άγιοι Απόστολοι ανεδείχθησαν μυσταγωγοί, δηλονότι διδάσκαλοι και κήρυκες του μυστηρίου της θείας Οικονομίας όλης της Οικουμένης, ως μαρτυρεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος: «Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς [τοις μαθηταίς] λέγων- εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γη· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του ‘Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν», (Ματθ. 28, 18-20).
Οι μαθηταί του Χριστού ουδέν εποίησαν αφ’ εαυτών, τουτέστιν εκ της ιδίας αυτών επινοήσεως, αλλά πάντα όσα έδωκεν εις αυτούς ως εντολάς. Διό και ο Μέγας Αθανάσιος λέγει: «Ουχ απλώς ενετείλατο ο Ιησούς βαπτίζειν, αλλά πρώτον φησί μαθητεύσατε … ίνα εκ της μαθήσεως η πίστις ορθή γένηται και μετά πίστεως η του βαπτίσματος τελείωσις προστεθή». Κατά δε τον ιερόν Χρυσόστομον «το μεν μαθητεύειν περί δογμάτων, το δε διδάσκειν περί εντολών παραγγέλλων».
Αξιοσημείωτος εν προκειμένω είναι η ερμηνεία του αγίου Γρηγορίου Νύσσης λέγοντος: «Διαιρών γαρ εις δύο την των Χριστιανών πολιτείαν εις τε το ηθικόν μέρος και εις την των δογμάτων ακρίβειαν το μεν σωτήριον δόγμα εν τη του βαπτίσματος παραδόσει κατησφαλίσατο, τον δε βίον ημών διά της τηρήσεως των εντολών αυτού κατορθούσθαι κελεύει».
Με άλλα λόγια, το κήρυγμα των αγίων Αποστόλων διακρίνεται εις δύο τινά όσον αφορά εις την των Χριστιανών πολιτείαν, τουτέστιν τον κατά Χριστόν τρόπον ζωής αυτών: Αφ’ ενός μεν εις την επίγνωσιν της ορθής πίστεως, δηλονότι την των δογμάτων ακρίβειαν διά του βαπτίσματος· αφ’ ετέρου δε διά της εφαρμογής και τηρήσεως των εντολών του Ευαγγελίου του Χριστού.
Ιδού λοιπόν διά τι ο θείος Παύλος παραγγέλλει λέγων: «Άρα ούν, αδελφοί, στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι’ επιστολής ημών», (Β’ Θεσ. 2,15). Προς δε τον μαθητήν αυτού λέγει: «Ω Τιμόθεε, την παρακαταθήκην φύλαξον, εκτρεπόμενος τας βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως», (Α΄ Τιμ. 6,20).
Η της Εκκλησίας ημών και των αγίων Αποστόλων παράδοσις, αγαπητοί μου αδελφοί, αποτελεί πηγήν της δογματικής πίστεως και του εκκλησιαστικού κηρύγματος της πνευματικής και ηθικής διδασκαλίας, επιπρόσθετον της αγίας Γραφής, ως λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Των εν τη Εκκλησία πεφυλαγμένων δογμάτων και κηρυγμάτων, τα μεν εκ της εγγράφου διδασκαλίας έχομεν, τα δε εκ της των Αποστόλων παραδόσεως διαδοθέντα ημίν εν μυστηρίω [μυστικώς απορρήτως] παραδεξάμεθα, άπερ αμφότερα την αυτήν ισχύν έχει προς την ευσέβειαν» [=το μυστήριον της θείας Οικονομίας].
Η συμβολή και το θείον έργον των αγίων Αποστόλων οφείλεται αφ’ ενός μεν εις την εξουσίαν, ην έδωκεν αυτοίς ο Ιησούς (Πρβλ Ματθ. 10 1-8), αφ’ ετέρου δε εις την ένωσιν εθνικών και Ιουδαίων εις μίαν Εκκλησίαν του Χριστού.
Και τούτο διότι οι Απόστολοι και οι προφήται όργανα όντες και δοχεία του Αγίου Πνεύματος ανεδείχθησαν το θεμέλιον της εν τω κόσμω αποκαλυφθείσης και σωζούσης ιεράς ιστορίας, ως εναργέστατα κηρύττει ο Απόστολος Παύλος λέγων: «νυνί δε εν Χριστώ ‘Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού … άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού, εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού ‘Ιησού Χριστού», (Πρβλ. Εφ. 2, 13-20).
Επί τω θεμελίω των Αποστόλων ωκοδόμηται όλος ο θεσμός της Εκκλησίας, ως τούτο διατυπούται εν τω Συμβόλω της Πίστεως ημών, κατά το οποίον η αγία του Χριστού Εκκλησία ονομάζεται «Αποστολική». Επί δε της Αποστολικότητος της Εκκλησίας εδραιούται η ενότης των κατά τόπους Ορθοδόξων αδελφών Εκκλησιών. Και τούτο διότι διά των αγίων Αποστόλων, ως λέγει ο ψαλμωδός: «εγνώρισεν ο Κύριος το σωτήριον αυτού, εναντίον των εθνών απεκάλυψε την δικαιοσύνην αυτού», (Ψαλμ 97,2).
Ημείς, οι φιλέορτοι, τους αγίους Αποστόλους συν τη Μητρί του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ικετεύσωμεν, ίνα πρεσβεύωσιν τω Υιώ και Θεώ αυτής υπέρ της ειρήνης του κόσμου, της σωτηρίας των ψυχών ημών και της ενότητος της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Αμήν. Έτη πολλά».
Aκολούθησε κέρασμα και τράπεζα παρά του καλώς επιμελουμένου Προισταμένου της Μονής ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Παρθενίου.
