ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Κάποτε στο Άγιο Όρος που ήμουν κάναμε μία μεγάλη λιτανεία όπως συνηθίζουν εκεί τις ημέρες του Πάσχα και κρατούσαμε την εικόνα της Παναγίας.
Μία μεγάλη θαυματουργή εικόνα, το Άξιον Εστί, και κάναμε λιτανεία τεράστεια που διαρκούσε ώρες ολόκληρες. Μεγάλη λιτανεία. Σε κάποια στιγμή δίπλα μου ήταν ο γέροντας Παΐσιος και κρατούσε την εικόνα.
Ήταν σε μια ανηφόρα που βγαίναμε μέσα στο δάσος εκεί στο βουνό και ο γέροντας επειδή είχε αφαιρέσει τους πνεύμονές του -είχε μόνο μισό πνεύμονα- πάντοτε όταν περπατούσε ή όταν ανέβαινε κάπου δυσκολευόταν κι ήταν και αδύνατος σωματικά, δεν είχε δυνάμεις. Οπότε σε μία στιγμή που τον έβλεπα που κρατούσε την εικόνα και ανέβαινε τον ανήφορο, του λέω: “Γέροντα, κουράστηκες;”
Αυτός χαμογέλασε και μου λέει:
“Ευλογημένε, η Παναγία δεν κουράζει. Ξεκουράζει!”
Μπορεί σωματικά να κουράστηκε αλλά όμως μέσα του ήταν ξεκούραστος γιατί πράγματι ο Θεός δεν κουράζει τον άνθρωπο. Και όταν βλέπουμε κάποιον να λέει ότι, “ξέρεις, κουράστηκα να αγωνίζομαι πνευματικά”, “κουράστηκα να φυλάω τις εντολές του Θεού”, “κουράστηκα να πράττω το νόμο του Θεού” σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος ακόμα δεν έφτασε σε αυτή την κατάσταση την πνευματική που να αγαπήσει τις εντολές του Θεού, γι’ αυτό κουράζεται.
Γι’ αυτό νομίζει ότι κάνει κάτι πολύ μεγάλο. Όταν αγαπήσεις τις εντολές του Θεού και δεις πόση χάρη προχέεται μέσα από τις εντολές τοτέ δεν σε κουράζουν οι εντολές, σε κουράζει το αντίθετο. Σε κουράζει η αμαρτία, σε κουράζει η κοσμική ζωή.
