Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Τη Δευτέρα της Διακαινησίμου 25 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Βεροίας.
Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ευχήθηκε ο εορταζόμενος Άγιος Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος Γεώργιος να προστατεύει τους ευλαβείς προσκυνητές, ενώ δεν παρέλειψε να ευχηθεί στον εορτάζοντα Ιεροδιάκονο της Μητροπόλεως μας π. Γεώργιο Φρασαριώτη.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Αναστάσεως ημέρα η χθεσινή, καί οι στρατιώτες πού φύλασσαν τόν τάφο τού Χριστού, τρομαγμένοι από τό θαύμα καί μή γνωρίζοντας πώς συνέβη νά βγεί ο Χριστός από τόν τάφο αναστημένος απορούσαν καί εξεπλήττοντο.
Σήμερα όμως ένας άλλος στρατιώτης επιβεβαιώνει τό θαύμα τής Αναστάσεως. Καί ο στρατιώτης αυτός είναι ο άγιος μεγαλομάρτυς καί τροπαιοφόρος Γεώργιος, τή μνήμη τού οποίου εορτάζει καί πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μεθεορτίως σήμερα.
Πόσο μεγάλη είναι όμως η διαφορά τους! Οι στρατιώτες πού φύλασσαν τόν τάφο τού Χριστού είχαν τό μοναδικό προνόμιο νά τόν δούν πρώτοι αυτοί αναστημένο. Θά μπορούσαν νά τόν αναγνωρίσουν, άν ήθελαν, ως Θεό, όπως είχε κάνει ο εκατόνταρχος πού ήταν παρών κατά τή Σταύρωσή του, καί ο οποίος, όταν είδε όσα συνέβησαν, ανεφώνησε «αληθώς Θεού Υιός ήν ούτος».
Δέν τό έκαναν όμως οι στρατιώτες τής κουστωδίας. Δέν τό έκαναν, είτε γιατί δέν μπόρεσαν είτε γιατί δέν θέλησαν, είτε γιατί φοβήθηκαν νά τόν αναγνωρίσουν. Καί παρέμειναν στόν φόβο καί στήν άγνοιά τους. Καί παρέμειναν στήν ιστορία ως δειλοί, πού δέχθηκαν νά καλυφθούν πίσω από μία ψεύτικη καί επονείδιστη δικαιολογία, ότι δήθεν, ενώ κοιμόταν, οι μαθητές τού Χριστού έκλεψαν τό σώμα του, γιά νά μήν έχουν οι ίδιοι ευθύνη.
Αντίθετα πρός αυτούς τούς στρατιώτες, ο Ρωμαίος στρατιώτης, τόν οποίο τιμούμε σήμερα, ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος, διέθετε καί τήν τόλμη καί τή γενναιότητα νά πιστεύει στόν αναστημένο Χριστό ως τόν μόνο αληθινό Θεό.
Καί δέν πίστευε μόνο, αλλά καί ζούσε σύμφωνα μέ τήν πίστη του καί τίς εντολές του. Καί ακόμη δέν δίστασε νά τόν ομολογήσει ενώπιον τού φοβερού αυτοκράτορος Διοκλητιανού, τού οποίου είχε τήν εύνοια, τήν τιμή καί τήν αγάπη. Δέν δίστασε όμως νά τά αρνηθεί καί όλα αυτά χάριν τής πίστεως καί νά θυσιάσει ακόμη καί τή ζωή του.
Καί μπορεί νά άκουσε τήν οργισμένη φωνή τού Χριστομάχου αυτοκράτορος, αξιώθηκε όμως νά ακούσει καί τή φωνή τού Χριστού νά τόν ενισχύει καί νά τόν ενθαρρύνει γιά νά αντέξει τά πολυάριθμα καί πολυώδυνα βασανιστήρια στά οποία τόν υπέβαλε ο Διοκλητιανός, αξιώθηκε νά δεί τό πρόσωπο τού Αναστάντος Κυρίου, όπως ο πρωτομάρτυς Στέφανος, νά τόν επαινεί καί νά τόν ενθαρρύνει στόν αγώνα του.
Η πίστη αυτή τού αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, πίστη στόν Αναστάντα Κύριο, θά πρέπει νά εμπνέει καί εμάς, γιατί αποτελεί τόν μοναδικό τρόπο νά υπερνικούμε τά εμπόδια καί τίς δυσκολίες τής παρούσης ζωής, όποια καί άν είναι αυτά γιά τόν καθένα μας, αλλά καί γιατί μάς χαρίζει κάτι πολύ πέρα καί πολύ πάνω από όλα αυτά. Μάς χαρίζει τή σωτηρία μας. Μάς χαρίζει τήν προσωπική μας ανάσταση. Μάς χαρίζει τήν αιώνια ζωή μαζί μέ τόν Αναστάντα Κύριο, ο οποίος έπαθε, ταπεινώθηκε, εξευτελίσθηκε, δάρθηκε, σταυρώθηκε καί αναστήθηκε, γιά νά απελευθερώσει καί εμάς από τά πάθη καί τίς αδυναμίες μας, γιά νά μάς απαλλάξει από τούς φόβους καί τίς προκαταλήψεις μας, αλλά καί γιά νά μάς απολυτρώσει από τήν αμαρτία καί τά δεσμά τού διαβόλου.
Γι’ αυτό, τιμώντας τόν άγιο μεγαλομάρτυρα καί τροπαιοφόρο Γεώργιο, τόν «αιχμαλώτων ελευθερωτήν», άς τόν παρακαλέσουμε νά μάς απαλλάξει διά τών πρεσβειών του από τήν αιχμαλωσία τών παθών, καί νά μάς βοηθήσει ώστε νά ζούμε καί εμείς μέσα στήν πραγματικότητα τής Αναστάσεως.
Καί πώς ζούμε μέσα στήν πραγματικότητα τής Αναστάσεως; Ζούμε, όταν ανακαινίζουμε τόν εαυτό μας πνευματικά. Ζούμε, όταν εναρμονίζουμε τή ζωή μας μέ τό θέλημα τού Χριστού καί αγωνιζόμεθα νά νικήσουμε μέσα μας ό,τι μάς συνδέει μέ τήν αμαρτία, ό,τι μάς συνδέει μέ τήν κακία, ό,τι μάς συνδέει μέ τήν πονηρία, από τά οποία μάς ελευθέρωσε ο Χριστός μέ τή σταυρική θυσία καί τήν Ανάστασή του. Τήν ζούμε έχοντας τόν νού μας στραμμένο πρός τόν Αναστάντα Κύριο, καί όχι προσκολλημένο διαρκώς στά γήινα καί τά εγκόσμια, τά οποία παρέρχονται κάποια ημέρα.
Τήν ζούμε διατηρώντας μέ κάθε τρόπο στήν ψυχή μας τό φώς τής Αναστάσεως πού κατηύγασε χθές τούς ναούς μας, καί όχι αφήνοντάς το νά σκοτεινιάσει καί νά θαμπώσει από τίς σκιές τών αδυναμιών μας καί τών παθών μας. Έτσι θά φωτίζει καί εμάς, ώστε νά φωτίζει καί τούς άλλους γύρω μας, καί έτσι νά γινόμαστε καί εμείς, διά πρεσβειών καί τού αγίου Γεωργίου, μάρτυρες τής Αναστάσεως τού Κυρίου καί νά ζούμε διαρκώς μέσα στή χαρά πού μάς χάρισε μέ τήν Ανάστασή του ο Κύριος μας.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
){kind=link}