Πιστοποιητικό εισόδου!

Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος-θεολόγος

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ: Σέ ένα ιδιαίτερο τραπέζι μάς προσκαλεί σημερα, Μεγάλη Τρίτη, ο Κύριός μας, «σέ εστίαση πνευματική εις τόν Νυμφώνα Του».

Βεβαίως, γιά νά συμμετάσχωμε στό ξεχωριστό αυτό τραπέζι τών γάμων τού Νυμφίου, στήν  ουράνια Βασιλεία Του, χρειάζεται νά διαθέτωμε όχι μόνον τόν κατάλληλο εξωτερικό χιτώνα αλλά καί τίς απαραίτητες εσωτερικές αρετές.

Αλλά ποιές είναι αυτές; Η πίστη, η προσευχή, η εξομολόγηση, η μετάνοια. Αυτές όμως τίς διέθεταν καί οι μωρές παρθένες, αλλά δέν κατάφεραν τελικά νά εισέλθουν στόν ουράνιο νυμφώνα. Γιατί; Διότι δέν διέθεταν έλαιο.

Καί γιά λίγο λάδι έχασαν τήν Βασιλεία τών ουρανών; Οι Πατέρες ερμηνεύουν ότι τό«έλαιον» συμβολίζει τά  αγάπης, τήν ελεημοσύνη καί τήν προσφορά στόν εμπερίστατο αδελφό. Ο Χρυσόστομος μάλιστα θεωρεί τήν ελεημοσύνη «βασίλισσα τών αρετών», πού έχει τήν δύναμη κατά τήν ημέρα τής κρίσεως νά μάς εξαιρέση
από τήν τιμωρία, «κάν μυρία ώμεν πεπλημμεληκότες» (PG 55, 517- 518).

Νά λοιπόν γιατί οι πέντε παρθένες εκλήθησαν μωρές. Διότι, εάν καί διέθεταν τήν καθόλου ευκαταφρόνητη αρετή τής παρθενίας, ενώ είχαν αγνίσει μέ επιμέλεια τά σώματά των, δέν είχαν μεριμνήσει μέ τήν ίδια προθυμία καί γιά «τό κοινωνικόν τής ψυχής έλαιον». Τήν ώρα λοιπόν πού κατέφθανε ο Νυμφίος, εκείνες δέν είχαν «ικανό έλαιον» στά αγγεία τής ψυχής των, δέν διέθεταν αρκετά έργα αγάπης, μέ αποτέλεσμα νά ακούσουν εκείνο τό φοβερό «ουκ οίδα υμάς» (Ματθ. κε 12) καί νά μείνουν εκτός τής Βασιλείας.

Συνεπώς, επισημαίνουν οι Πατέρες, καί μάλιστα ο Χρυσόστομος, μόνον ο συνδυασμός τής παρθενίας μέ τήν ελεημοσύνη είναι σωστικός, διότι η ελεημοσύνη είναι απείρως ανώτερη τής παρθενίας, καί άς μήν είναι η δεύτερη καθόλου εύκολο νά αποκτηθή. Ο ίδιος εξ άλλου Θεός πού είπε «αγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου» είπε καί «αγαπήσεις τόν πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. κβ 37-39). Άλλωστε, στό Ευαγγέλιο τής Κρίσεως, τό ίδιο αυτό στοιχείο, τό έλεος, αποτελεί καθοριστικό κριτήριο γιά τήν σωτηρία μας: «εφ όσον εποιήσατε (τό έλεος) ενί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε46).

Επομένως ο Κύριος δέν «τιμωρεί» τίς πέντε παρθένες, διότι δέν είχαν έλαιο, αλλά γιά τήν αμέλειά των, διότι δέν φρόντισαν νά αποκτήσουν εγκαίρως, ενώ ήξεραν, ως παρθένες ασκήτριες πού ήταν, ότι χρειαζόταν νά είναι έτοιμες «τήν ώραν τού τέλους» νά υποδεχθούν τόν Νυμφίο των. Γιά τόν ίδιο λόγο οι άλλες πέντε φρόνιμες παρθένες δέν δανείζουν από τό έλαιό των αυτήν τήν ύστατη στιγμή, διότι δέν είναι «καιρός εμπορίας αλλ επάθλων», καιρός επομένως επιβραβεύσεως γιά τίς αρετές καί όχι καιρός αγοράς ελαίου, δηλαδή αποκτήσεως αρετών!

Έτσι καί η περίοδος τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι «καιρός ευπρόσδεκτος», η κατάλληλη περίοδος νά εργαστούμε γιά τήν σωτηρία μας. Τώρα μάλιστα πού βρισκόμαστε στήν τελική ευθεία άς δράξωμε πάλι τήν ευκαιρία νά αξιοποιήσωμε οποιοδήποτε χάρισμα μάς εμπιστεύτηκε ο Κύριος.

Άς μήν κρατήσωμε κρυφό, μόνον γιά τόν εαυτό μας, ούτε νά θάψωμε τό τάλαντο τής χάριτος πού μάς δάνεισε ο Κύριος, αλλά «άς τό δανείσωμε μέ τήν σειρά μας στούς φτωχούς», ώστε νά αποκτήσωμε «φίλον τόν Κύριον», διότι «ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεώ». Εξ άλλου ο αγαθός Θεός αποδίδει πάντοτε μέ τόκο καί
«πολλαπλασίως» ό τι προσφέρεται μέ προθυμία καί ιλαρότητα.

Εάν θέλωμε λοιπόν νά συμμετάσχωμε στήν χαρά τού Κυρίου μας καί νά γίνωμε συνδαιτυμόνες στό ουράνιο τραπέζι τής Βασιλείας Του, δέν έχομε παρά νά ακολουθήσωμε τό παράδειγμα τών φρονίμων παρθένων, πού εργάστηκαν όχι μόνον γιά τήν απόκτηση τών προσωπικών αλλά καί τών κοινωνικών αρετών καί μάλιστα
«δι έργων αγαθών».

Έτσι, τήν κατάλληλη στιγμή, έδειξαν τό σωστό καί έγκυρο πιστοποιητικό, αυτό τής ελεημοσύνης καί τής φιλαδελφίας, πού τούς άνοιξε διάπλατα τίς πύλες τού αιωνίου Νυμφώνος, τού Οποίου μακάρι καί εμείς νά αξιωθούμε «διά τό μέγα Του έλεος»!