Βεροίας Παντελεήμων: «Εισήλθαμε στην περίοδο της μετανοίας»

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Τρίτη 8 Μαρτίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Εισήλθαμε από χθές στήν Αγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, κατά τήν οποία μάς καλεί η Εκκλησία μας νά αγωνισθούμε πνευματικά καί νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Θεού, νά ζήσουμε όπως έζησαν οι άγιοι τής Εκ­κλη­σίας μας, όπως οι άγιοι τεσσα­ράκοντα μάρτυρες τής Σεβαστείας, τούς οποίους εορτάζουμε αύριο.

Άς ακούσουμε, λοιπόν, τί λέγει ο άγιος Λουκάς σέ μία ομιλία του γιά τούς αγίους.

Ήταν στρατιώτες, γράφει, τού ρω­μαϊκού στρατού καί ομολογού­σαν ότι όντως ήταν χριστιανοί, δέν τό απέκρυπταν Όταν ο διοικητής τους απαίτησε νά αρνη­θούν τήν πίστη τους καί νά θυσιά­σουν στά είδωλα, οι άγιοι δέν δέ­χθη­καν. Τότε τούς συνέλαβαν καί μετά από διάφορα βασανιστήρια τούς οδήγησαν στή λίμνη τής Σε­βα­στείας πού ήταν παγωμένη καί τούς έριξαν μέσα γυμνούς, γιά νά πεθάνουν από τό κρύο. Γιά νά κάνουν μάλι­στα πιό δύσκολο τό μαρτύριό τους είχαν όλη τή νύκτα ανοικτό κοντά στή λίμνη ένα λουτρό πού προσέ­φερε θαλπωρή καί ανάπαυση. Με­γά­λος πειρασμός, αλλά οι άγιοι μάρ­τυρες υπέμεναν τή δοκιμασία, εκτός από έναν πού δειλίασε. Βγή­κε από τή λίμνη, έτρεξε πρός τό λου­τρό, αλλά δέν πρόλαβε νά μπεί μέσα, γιατί πέθανε στό κατώφλι του.

Εκείνη ακριβώς τή στιγμή ένα ου­ράνιο φώς έλαμψε μέσα στό σκο­τάδι καί οι μάρτυρες είδαν φωτεινά στεφάνια νά κατεβαίνουν από τόν ουρανό. Τό θέαμα ήταν μο­ναδικό, καί δέν τό έβλεπαν μόνο οι μάρτυρες, αλλά καί οι στρατιώτες οι οποίοι τούς επιτηρούσαν. Ένας μάλι­στα από αυτούς, βλέποντας τό θαυμαστό γεγονός, πίστευσε στόν Χριστό καί φωνάζοντας ότι είναι καί εκείνος χριστιανός, έβγαλε τά ρούχα του καί μπήκε στά παγωμέ­να νερά γιά νά λάβει τόν στέφανο τού μαρτυρίου, πού είχε στερηθεί εκείνος ο οποίος είχε δειλιάσει.

Άς αφήσουμε όμως γιά λίγο τούς αγίους μάρτυρες καί άς σταθούμε σέ εκείνον πού δειλίασε. «Εδει­λί­ασαν φόβω, ού ουκ ήν φόβος», λέγει ο ψαλμωδός Δαβίδ. Φοβήθη­κε, εκεί πού δέν υπήρχε φόβος, γιατί ο Θεός υπόσχεται ότι θά ενι­σχύει καί θά φυλάσσει τούς μάρ­τυρές του.

Άν όμως εκείνος ο ταλαίπωρος δειλίασε καί, θέλοντας νά ζήσει, αρ­νήθηκε τόν Χριστό, χάνοντας τελι­κά καί τήν εδώ ζωή αλλά καί τήν αιώνια, άς σκεφθούμε πόσες φορές δειλιά­ζουμε καί εμείς καί αρνούμεθα τόν Χριστό, χωρίς κάν νά βρισκόμεθα στή θέση πού βρέθηκε εκείνος. Διότι κάθε φορά πού ο πειρασμός ή ο λογισμός μάς παρακινεί νά παρα­κούσουμε τό θέλημα τού Θεού καί νά κάνουμε κάτι αντίθετο, καί εμείς υποχωρούμε, στήν πραγματι­κό­τητα αρνούμεθα τόν Χριστό καί μάλιστα χωρίς νά έχουμε κανένα κίνδυνο καί κανένα φόβο. Καί τόν αρνούμεθα, χωρίς νά σκεπτόμαστε τί είπε ο Χριστός γιά εκείνους πού τόν αρνούνται, ότι θά τούς αρνηθεί καί Εκείνος ενώπιον τού Πατρός του τού εν ουρανοίς.

Άς σκεφθούμε, λοιπόν, πόσες φο­ρές έχουμε αρνηθεί τόν Χριστό καί άς μετανοήσουμε γιά τίς μικρές, έστω, αυτές καί καθημερινές αρνή­σεις μας, όσο έχουμε χρόνο. Διότι τό μόνο πού μάς αποκαθιστά ενώ­πιον τού Χριστού γιά τήν άρνησή μας είναι η μετάνοια.

Καί η Εκκλησία μας δέν μάς προ­βάλλει μόνο παραδείγματα αγίων, όπως τών εορταζομένων αύριο αγί­­ων τεσσαράκοντα μαρτύρων τών εν Σεβαστεία μαρτυρησάντων, αλλά καί παραδείγματα ανθρώπων πού τόν αρνήθηκαν ή πού έζησαν μακριά του, αλλά μετανόησαν καί κέρδισαν τήν αιώνιο ζωή.

Πρώτος από όλους είναι ο μαθη­τής του, ο απόστολος Πέτρος, ο οποίος, ενώ τόν είχε προειδο­ποιή­σει ο Χριστός ότι θά τόν αρνηθεί, δειλίασε μπροστά σέ μία υπηρέτρια καί τόν αρνήθηκε καί είπε ότι δέν τόν γνωρίζει καί δέν υπήρξε μαθη­τής του. Καί τί έκανε στή συνέχεια; Όταν λάλησε ο αλέκτωρ καί θυμή­θη­κε τόν λόγο τού Κυρίου, «εξελ­θών έκλαυσε πικρώς».

Νά, η μετάνοιά του! Έκλαυσε πι­κρά, μετανόησε καί ζήτησε τό έλεος τού Θεού καί ο Χριστός όχι μόνο τόν συγχώρησε αλλά καί τόν απεκατέστησε.

Τό δεύτερο παράδειγμα είναι αυ­τό τού ληστού, ολόκληρη η ζωή τού οποίου ήταν αντίθετη τόσο πρός τόν νόμο τού Θεού όσο καί πρός κάθε έννοια ηθικής καί δι­και­ο­σύνης.

Καί όμως επάνω στόν σταυρό συνειδητοποίησε τί έκανε καί ζή­τη­σε καί αυτός εν μετανοία νά τόν θυμηθεί στή βασιλεία του, καί κέρ­δισε καί αυτός τήν άφεση. Έκλεψε τόν παράδεισο, όπως λένε οι πατέρες, μέ τή μετάνοια καί τήν ομολογία του.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα μετανοίας, συνεχίζει ο άγιος Λου­κάς. Ο όσιος Βάρβαρος, πού ήταν ληστής, κάποια ημέρα σκεπτόμε­νος τή ζωή του ανατρίχιασε καί πήγε σέ έναν ιερέα καί τού ζήτησε νά τόν ρίξει σέ ένα στάβλο μέ χοί­ρους. Καί εκεί έζησε τρία χρόνια καί μετανόησε. Καί ο Χριστός δέ­χθηκε τή μετάνοιά του καί τού έδω­σε τή χάρη τών θαυμάτων. Αλλά καί ο όσιος Ιάκωβος ο θαυ­μα­τουργός, έλαβε τή χάρη τού Θεού, αφού κλείσθηκε σέ ένα σπή­λαιο γεμάτο από οστά νεκρών, θέλοντας νά μετανοήσει, γιατί εξαιτίας τής πανουργίας τού δια­βό­λου είχε πέσει σέ ένα βαρύ αμάρτημα. Καί ο Χριστός δέχθηκε καί τή δική του μετάνοια καί τού έδωσε, όπως είπαμε, τή χάρη πρός επιβεβαίωση τής αφέσεώς του.

Καθώς, λοιπόν, εισήλθαμε καί εμείς στήν περίοδο αυτή τής μετα­νοίας, άς διδαχθούμε από τά παρα­δείγματα τών αγίων τής Εκκλη­σίας μας, από τά παραδείγματα τής μετανοίας, γιά νά βρούμε καί εμείς τό έλεος καί τή χάρη τού Θεού.

Ένα μεγάλο παράδειγμα γιά όλους μας είναι η αγία Μαρία η Αιγυπτία, μία κοινή γυναίκα, μία γυναίκα η οποία είχε οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στήν αμαρτία καί έφθασε μέχρι τά Ιεροσόλυμα νά αμαρτάνει. Αλλά εκεί ήλθε εις εαυτήν, όπως ο άσωτος. Ενεθυμήθη ότι αυτό πού κάνει είναι φοβερό καί γιά τήν ψυχή της αλλά καί γιά τήν ψυχή τόσων ανθρώπων.

Καί θέλοντας νά μπεί στόν ναό τής Αναστάσεως, νά προσκυνήσει καί εκείνη τόν Σταυρό τού Κυρίου, τή σταμάτησε η χάρη τού Θεού, τής έδωσε δηλαδή μία ευκαιρία νά μετανοήσει. Καί πράγματι, βλέποντας ότι όλοι μπαίνουν καί αυτή δέν μπορεί νά μπεί, ζήτησε τό έλεος τού Θεού, παρακάλεσε τήν Παναγία μας νά τήν βοηθήσει νά είναι σταθερή στή μετάνοιά της. Καί έφυγε στή συνέχεια, πήγε πέρα από τόν Ιορδάνη καί ασκήτευσε σαράντα χρόνια. Καί έφθασε σέ σημείο νά υπερίπταται ως άγγελος. Τόση καθαρότητα πλέον είχε η ζωή της, πού στό τέλος ο Θεός τήν ελέησε, τής έστειλε έναν αββά τής ερήμου, τήν εξομολόγησε, τήν κοινώνησε καί έφυγε από τή ζωή αυτή. Καί είναι πλέον η τόσο αμαρτωλή αυτή γυναίκα παράδειγμα μετανοίας γιά όλους μας.

Θά τή δούμε στό τέλος τής Αγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής πού τήν προβάλλει η Εκκλησία μας. Δέν προβάλλει τήν αμαρτωλή ζωή της, αλλά προβάλλει τή μεγάλη μετάνοιά της.

Άς ακολουθήσουμε καί εμείς όλους αυτούς, διότι, όπως είπα, καθημερινά είτε στά μικρά είτε στά μεγάλα αμαρτάνουμε. Άς ζητήσουμε εν μετανοία τό έλεος τού Θεού. «Τό έλεός σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τάς ημέρας τής ζωής μου».

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ