Εκκλησία της Ελλάδος: Άγιοι Αρχιερείς και Ποιμένες της εν Ελλάδι Εκκλησίας του Χριστού, νοιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ στην αγάπη σας.
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε, δεν ξέρω αν έχετε ώτα να ακούσετε, δεν γνωρίζω καν εάν θέλετε να ακούσετε τη φωνή ενός μικρού και εσχάτου λογικού προβάτου.
Άγιοι Αρχιερείς,
Προσπαθώ να θυμώσω με τα λόγια και τις πράξεις σας, με την εν γένει, αντι-ευαγγελική συμπεριφορά σας, με την σκληρόκαρδη στάση σας, μα δε μπορώ γιατί θα έπρεπε να θυμώσω πρώτα με τον εαυτό μου, διότι ακόμη δεν έχω βάλει αρχή μετανοίας και είμαι ένα αμαρτωλό σκουπίδι, αλλά ωστόσο παραμένω αγωνιζόμενο μέλος της Εκκλησίας του Χριστού μας.
Άγιοι Αρχιερείς,
προσπαθώ να αγγίξω κάποια ευαίσθητη χορδή της καρδιάς σας, μήπως και κάποιος, από στοιχειώδες φιλότιμο, αφού χάθηκε όπως φαίνεται η σπίθα της Πίστεως (υπήρξε άραγε ποτέ;) αναστηθεί και ορθώσει λόγο ορθόδοξο, χριστιανικό, λόγο Θεού, λόγο ζωογονητικό!
Άγιοι Αρχιερείς,
κουραστήκαμε να σας παρακαλούμε, να φωνάζουμε, να ικετεύουμε για τα αυτονόητα. Περιμένουμε από εσάς να μας στηρίξετε, να μας καθοδηγήσετε, να γίνετε το παράδειγμά μας, να ακολουθήσετε το ευαγγέλιο και τους αγίους πατέρες. Είστε κάτω από τον Χριστό και το ευαγγέλιό Του, το ξεχάσατε;
Άγιοι Αρχιερείς,
τα κρίματά σας μεγάλα,
οι πτώσεις η μία μετά την άλλη, αμαρτωλά πάθη, εκκοσμίκευση, ψευδοκολυμπάρεια σύνοδος, ουκρανικό, κορωνοφοβία, κλείσιμο ιερών ναών λόγω μόλυνσης (!), ευτελισμός των ιερών Μυστηρίων, τι λόγο θα δώσετε στον Χριστό, σας νοιάζει; Πιστεύετε σε κάτι από την ορθόδοξη πίστη και παράδοσή μας;
Άγιοι Αρχιερείς,
«διψάτε» για αίμα αδελφικό, η εντολή σαφής και αγιογραφική: «Πατάξω τον ποιμένα, και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» αλλά και για να έχουν το νού τους, κάποιοι τυχόν επίδοξοι ομολογητές Αρχιερείς του Χριστού (ναί, πιστεύουμε πως υπάρχουν)!
Άγιοι Αρχιερείς,
Είστε δοσμένοι αλλού, σε άλλο αφεντικό, το κήρυγμά σας ψεύτικο, άλλοτε υποκριτικό και άλλοτε καθοδηγούμενο από τις σκοτεινές δυνάμεις· δεν αγγίζει τις παγωμένες, πληγωμένες και φοβισμένες καρδιές μας. Αναζητούμε πατέρες και βρίσκουμε κακούς πατριούς, αναζητούμε ποιμένες και βρίσκουμε λύκους, αναζητούμε διακόνους του Κυρίου και βρίσκουμε ισόβιους εξουσιαστές…!
Άγιοι Αρχιερείς,
Λυπάμαι, μα δε σας αναγνωρίζω πλέον! Εύχομαι εκ βάθους καρδίας, πριν έρθει εκείνη η δύσκολη ώρα, κατά την οποία η ψυχή βιαίως αποχωρίζεται από το ταλαίπωρο σώμα και βρεθείτε ενώπιον του δίκαιου Κριτή, να μην πεί τον φοβερό εκείνο λόγο, «ουδέποτε έγνων υμάς· αποχωρείτε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν»!
Πορφυρίτης
