Προς δόξαν του π. Σίμωνα [Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης]. Πάτερ Ζωσιμά [Μοναχός Ζωσιμάς υποτακτικός του π. Σίμωνα Αρβανίτη], ευλογείτε.
ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Ήμουν κι εγώ ένα πνευματικοπαίδι του π. Σίμωνα. Ήμουν μικρό κοριτσάκι και με έπαιρνε η μανούλα μου μαζί με άλλες πνευματικές κυρίες και πηγαίναμε στο Μοναστήρι.
Ήμουν περίπου 10-12 ετών. Κατεβαίναμε στο τέρμα του λεωφορείου και από εκεί παίρναμε ταξί, για να ανεβούμε πάνω στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος.
Μια φορά λοιπόν που πηγαίναμε στον άγιο για εξομολόγηση, η μανούλα μου, που έχει τώρα πεθάνει, άλλες κυρίες, και μία συγχωριανή της μανούλας μου ανάπηρη. Φθάσαμε στο Μοναστήρι, προσευχηθήκαμε. Έπειτα πήγαμε για εξομολόγηση.
Σαν μικρό κοριτσάκι που ήμουν το θυμάμαι πολύ καλά, πήγα στο κελλί του π. Σίμωνα, του φίλησα το χέρι και χωρίς να βλέπει μου απαντάει πρώτα:
– Κάθισε, κορίτσι μου Μαρία. Τι έχεις να μου πεις;
Αφού τελείωσαν όλες οι κυρίες, θέλαμε να φύγουμε, ταξί δεν υπήρχε απ’ έξω, που συνήθως πάντα περίμενε κάποιο ταξί έξω από την Εκκλησία, για να πάρει κόσμο και να τον κατεβάσει στα λεωφορεία. Τίποτα. Είχαμε και την ανάπηρη αδελφή.
Είπαμε:
– Ξεκινάμε σιγά σιγά και ίσως κάτι θα τύχει – δηλαδή ταξί να έρχεται προς τα επάνω.
Κατεβαίναμε σιγά σιγά, γιατί η ανάπηρη αδελφούλα μας δεν μπορούσε να περπατήσει, γιατί κούτσαινε. Ψέλναμε διάφορους ύμνους. Εγώ από το ένα χεράκι κράταγα την ανάπηρη και άλλη κυρία από το άλλο. Δύο άλλες κυρίες προχωρούσαν πιο γρήγορα μπροστά.
Όπως προσευχόμαστε παρουσιάζεται ένα ταξί μπροστά μας. Σταματάει και λέει:
– Μπέστε μέσα να σας πάω κάτω.
Εμείς τα χάσαμε.
– Σου τηλεφώνησε κανένας;
– Όχι, λέει εκείνος.
Οι άλλες κυρίες που ήταν πιο μπροστά δεν το είχαν δει το ταξί και αναρωτιόντουσαν πώς το βρήκαμε, αφού εκείνες ήταν πιο μπροστά και, όταν φύγαμε από το Μοναστήρι, δεν ήταν κανένα απ’ έξω.
Τότε καταλάβαμε… Σαν κοριτσάκι που ήμουν τότε το θυμάμαι* ο ταξιτζής μας πήγε στο λεωφορείο και δεν ήθελε ούτε χρήματα να του πληρώσουμε.
Προς δόξαν του αγίου μας αειμνήστου π. Σίμωνα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988)», τόμος ε’.
