Αμερικής Ελπιδοφόρος: «Ας υποδεχτούμε την αυγή που γλυκοχαράζει εντός μας. Ας ζήσουμε στο φως του Χριστού! Φως γεμάτο από αγάπη και έλεος για όλα τα δημιουργήματα! Φως χωρίς ίχνος κατάκρισης για κανέναν!
Φως καθαρότατο και διαυγέστατο, γεμάτο ταπείνωση και ειλικρίνεια! Ας γίνουμε, λοιπόν, μέτοχοι σε αυτό το γεγονός της αναστάσεως, βεβαιώνοντας ότι ”Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος”», τονίζει στην αρχιεπισκοπική εγκύκλιο για τη μεγάλη εορτή του Πάσχα, ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, Ελπιδοφόρος.
Αναλυτικότερα, το μήνυμά του έχει ως εξής:
Προς τους σεβασμιωτάτους και θεοφιλεστάτους αρχιερείς, τους ευλαβεστάτους ιερείς και διακόνους, τους μοναχούς και τις μοναχές, τους προέδρους και τα μέλη των Κοινοτικών Συμβουλίων, τους εντιμολογιωτάτους άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τα μέλη της ηγεσίας των 100, τα ημερήσια και απογευματινά σχολεία, τις φιλοπτώχους αδελφότητες, τη νεολαία, τις ελληνορθόδοξες οργανώσεις και ολόκληρο το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
Προσφιλείς αδελφοί και αδελφές εν Κυρίω,
Ιδού σκοτία και πρωί … (Εωθινόν Ζ’, Ήχος βαρύς.)
Πόσο απόμακρες φαίνονται αλήθεια, οι σκοτεινές εκείνες ημέρες των εορτών του περυσινού Πάσχα, όταν ακόμη και το φως της Αναστάσεως το μεταδώσαμε ψηφιακά! Όμως, όπως συμβαίνει πάντα μετά το σκοτάδι της νύχτας γλυκοχαράζει το φως της αυγής, έτσι και μετά το σκοτάδι της πανδημίας αχνοφαίνεται το τέλος της, με την ελπίδα και τη βεβαιότητα ενός καλύτερου μέλλοντος για όλους μας. Αυτή τη χρονιά, θα γιορτάσουμε το ‘Αγιο Πάσχα με λιγότερα μέτρα και περισσότερη ελευθερία στις εορταστικές συνάξεις μας, διατηρώντας παρ’ όλα αυτά την υπευθυνότητα και την προσοχή μας για τους άλλους αδελφούς που ίσως να είναι ακόμη ευάλωτοι.
Μιμούμενοι τον άγιο Συμεών το Νέο Θεολόγο, ο οποίος καταξιώθηκε «ήλιον άμορφον» να εκλάμπει εντός του, ας αφήσουμε τον Ήλιο της δικαιοσύνης να λάμψει στις καρδιές μας. «Της νυκτός διελθούσης, ήγγικεν η ημέρα, και το φως τω κόσμω επέλαμψε». Όταν ο λαμπερός ήλιος ανατέλλει, κάθε άλλο αστέρι χάνει τη λάμψη του. Με τον ίδιο τρόπο ο παντοδύναμος Θεός διώχνει το σκοτάδι από την ψυχή μας. Μπορεί η νύχτα να φαντάζει ατελείωτη, γεμάτη από ανησυχία, θλίψη και θάνατο, αλλά, όπως ο ψαλμωδός λέει, «το εσπέρας αυλισθήσεται κλαυθμός και εις το πρωί αγαλλίασις» (Ψαλμ. 29:6). Αυτό το πρωί της «μιας των Σαββάτων», κάθε ανησυχία και κάθε φόβος μας διαλύεται μπροστά στη δόξα της νέας κτίσης.
Η ανάσταση του Κυρίου μας είναι ο θρίαμβος του φωτός ενάντιον του σκότους, του αγαθού εναντίον του πονηρού, της αγάπης εναντίον του μίσους και της ζωής εναντίον του θανάτου. Είναι η αυγή της Νέας Κτίσεως και η δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να γίνει κατά χάριν θεός, όπως ο άγιος Αθανάσιος διακηρύσσει: «Αυτός γαρ ενηνθρώπισεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». Ο Κύριος δεν αναστήθηκε εκ νεκρών για τον εαυτό του, αλλά για να μας συναναστήσει στην παρούσα και στην άλλη ζωή.
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου, ας υποδεχτούμε την αυγή που γλυκοχαράζει εντός μας. Ας ζήσουμε στο φως του Χριστού! Φως γεμάτο από αγάπη και έλεος για όλα τα δημιουργήματα! Φως χωρίς ίχνος κατάκρισης για κανέναν! Φως καθαρότατο και διαυγέστατο, γεμάτο ταπείνωση και ειλικρίνεια! Ας γίνουμε, λοιπόν, μέτοχοι σε αυτό το γεγονός της αναστάσεως, βεβαιώνοντας ότι «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
