Στον παπά – Δημήτρη, αντί τελευταίου ασπασμού

Καί απέθανε ο παπα-Δημήτρης καί προσετέθη στούς πατέρες αυτού.

Ξέρω ότι η ψυχή σου, τώρα πού γράφω αυτές τίς γραμμές, θά μάς κοιτάζει όλους μέ θλίψι καί χαρά. Τό σώμα σου θά τόχουν σέ κάποιο ψυγείο οι αρμόδιοι. Άκουσα ότι γύρισαν πίσω τήν ιερατική στολή πού έστειλαν οι δικοί σου γιά νά σέ ντύσουν. Θά σέ κλείσουν σέ ένα κουτί-φέρετρο σφραγισμένο καί έτσι θά θέλουν αύριο νά γίνει η κηδεία σου. Κανείς δέν θά μπορέσει νά δώσει τόν τελευταίο ασπασμό καί νά λάβει τήν τελευταία ευλογία…

Τί φοβούνται; Μήπως μολύνεις τούς ανθρώπους; Μολύνουν οι νεκροί; Πώς; Αφού η αρρώστια μεταδίδεται μέ τήν ομιλία καί τόν βήχα. Τούς νοιάζει η υγεία τών ανθρώπων; Όχι βέβαια. Τούς νοιάζει νά εκτελέσουν τά προστάγματα τών αφεντικών τους. Καί όπως ήσουν επικίνδυνος γι αυτά τά προστάγματα ζωντανός, είσαι καί πεθαμένος. Τώρα βέβαια δέν μιλάς, αλλά μιλάει τό άψυχο σώμα σου. Η παρουσία σου. Αυτό φοβούνται. Αυτό θέλουν νά εξαφανίσουν. Νά μήν φαίνεται τίποτα. Όπως στούς σημερινούς ζωντανούς-νεκρούς άρχισαν νά τούς εξαφανίζουν τό πρόσωπο μέ τά μουρόπανα, τήν ανδρεία μέ τόν φόβο, τήν λεβεντιά μέ τον ξεφτιλισμό. Δέν μπορούν νά ανεχτούν ούτε τήν θέα τού νεκρού. Γιατί; Γιατί ξέρουν ότι ο νεκρός αυτός τούς έχει νικήσει. Έχει νικήσει τό ψεύδος καί τήν απάτη πού αυτοί υπηρετούν. Μπορεί τό σώμα νά κείται άψυχο. Μπορεί νά συνήργησαν σέ αυτό μέ τίς μεθόδους καί τίς μεθοδείες πού γνωρίζουν, όσοι γνωρίζουν καί όσοι συνεργούν, μπορεί καί όχι. Όμως τό παράδειγμα καί η πράξις είναι ζωντανά. Αυτά φοβούνται.

Όπως σέ κάθε πόλεμο άτιμος είναι ο δειλός καί ο προδότης είτε ζεί, είτε πεθαίνει, έτσι καί σ ετούτο τόν πόλεμο πού είναι ο μεγαλύτερος καί σκληρώτερος όλων τών πολέμων, γιατί είναι πόλεμος τού διαβόλου καί τών οργάνων του εναντίον τού Χριστού καί τής Εκκλησίας του καί κάθε ανθρώπου επί γής- τίμιος είναι ο αγωνιστής καί γενναίος, είτε ζεί είτε πεθαίνει. Καί σύ στάθηκες γενναίος ανάμεσα στούς δειλούς, αγωνιστής ανάμεσα στούς συμβιβασμένους, πρόμαχος ανάμεσα στούς προδότες, φωνή ισχυρή ανάμεσα στήν σιωπή καί στό φόβο. Γι αυτό σέ φοβούνταν, σέ ζήλευαν καί σέ φθονούσαν, όπως καί τόν κάθε ασυμβίβαστο, οι εν σχήματι αδελφοί, αλλά κατά πνεύμα πολέμιοι, οι προδότες τής Εκκλησίας καί τής πίστεως. Γι αυτό καί οι ρουφιανιές καί οι καταγγελίες καί οι έρευνες γιά τά όπλα….

Ξέρω ότι τώρα εκεί πού είσαι όλα αυτά -οι προδοσίες εννοώ καί οι δολιότητες- θά σού φαίνονται ανάξια λόγου. Μπορεί τό κορμί σου νά τό κλείσουν στό κουτί καί νά τό σφραγίσουν, αλλά τήν ψυχή σου σίγουρα θά τήν συνοδεύουν Άγγελοι Κυρίου στήν πορεία της πρός τά πάνω γιά νά παραμερίσουν τά τελώνια πού θά θέλουν νά ζητήσουν λόγο γιά τίς αμαρτίες καί τίς ελλείψεις καί τά λάθη πού σάν άνθρωπος θά είχες. Όμως οι προσευχές όσων ευεργέτησες καί όσων υπηρέτησες, ως καλός ποιμένας καί όχι ως δειλός μισθωτός, δέν μπορεί νά πάνε χαμένες. Όλος αυτός ο αγώνας δέν μπορεί νά είναι μικρότερος από τό «μνήσθητι μου, Κύριε» τού ληστή στόν σταυρό. Τό μαρτυρικό τέλος σου σέ ξένα καί, ίσως, εχθρικά- χέρια, δέν μπορεί νά μήν συνυπολογιστή από τόν Δίκαιο Κριτή.

Καί έτσι, ενώ οι δειλοί καί οι πουλημένοι, οι δήθεν πνευματικοί, πού έχουν διακόψει τόν Μυστικό Δείπνο τού Κυρίου καί κρατούν έξω από τίς εκκλησίες τούς πιστούς, θά νοιώθουν ανακουφισμένοι πού γλύτωσαν από τόν έλεγχο τής παρουσίας σου, θάρθουν νά πούν τά ψεύτικα συμβατικά λόγια γιά τήν «απώλεια σου» καί τήν «προσφορά σου». Απόθανε νά σ αγαπώ, καί ζηέ νά μή σέ θέλω. Ήδη η πληρωμένη δημοσιογραφική αγέλη πού τόσα χρόνια σέ λοιδωρούσε γαυγίζοντας τά διατεταγμένα ετοιμάζεται νά πή γιά τόν ανόητο αρνητή πού πλήρωσε τήν απερισκεψία του… στηριζόμενη στούς επίσης εξωνημένους «πνευματικούς»…

Νοιώθω ότι η έγνοια σου θά είναι πλέον γιά όλους εκείνους πού είχαν κρεμαστεί από σένα καί τούς στήριζες καί τούς ενθάρυνες καί τούς καθοδηγούσες καί τώρα ορφανεμένοι θά ψάχνουν πατέρα καί οδηγό. Αυτό είναι πλέον τό μεγάλο μας πρόβήμα. Δέν υπάρχουν ποιμένες μέ ανδρεία, θάρρος καί τιμιότητα, ελάχιστοι έμειναν καί ο θερισμός πολύς. Όλοι φορούν μουρόπανα καί ως φοβισμένοι ηλίθιοι κάνουν τά εμβόλια τών πολυεθνικών τού φαρμάκου, καί όχι μόνο προτρέπουν τόν κόσμο νά κάνη τό ίδιο, αλλά απειλούν καί καταδίδουν καί δέν κοινωνούν όσους θέλουν νά κρατήσουν τό πρόσωπό τους καθαρό, ενώπιον τού Κυρίου. Νά δέεσαι νά στείλη ο Θεός αντικαταστάτες τών προδοτών αυτών , όπως αντικατέστησε καί τόν Ιούδα.

Οι ανεπαρκείς καί ολίγοι, πού δέν μπορούσαν νά σηκώσουν τό βάρος τής ευθύνης τής τελευταίας σου περιπέτειας έχουν σαφώς τό ακαταλόγιστο, όμως τί έχουν τώρα νά πούν όσοι δέν θεωρούσαν φρόνιμο νά υπάρχει υπεύθυνος έλεγχος τών τεκταινομένων εντός τού νοσοκομείου; Τό μόνο σίγουρο πού γνωρίζουμε είναι ότι έχουμε έναν νεκρό. Ότιδήποτε άλλο είναι τόσο σίγουρο όσο καί τά καθημέραν διακηρυσσόμενα καί μετ ολίγον διαψευδόμενα από «ειδικούς» καί «αρμοδίους» -νά μήν τούς χαρακτηρίσω, όπως τούς χαρακτήριζες όταν ήσουν εδώ κάτω.

Επειδή γιά τούς χριστιανούς δέν υπάρχει θάνατος ως τέλος γι αυτό δέν φοβίζουν ούτε οι αρρώστιες ούτε τά δεινά- καί επειδή κύριος τής ζωής καί τού θανάτου είναι ο Κύριος τών πάντων, αφού αυτός δέχτηκε νά περάσης στήν άλλη μερηά, νάναι ευλογημένο τό θέλημά του. Σίγουρα ξέρει τό γιατί. Κάνε μόνο κάτι, ότι περνάει από χέρι σου γιά τόν ορφανεμένο λαό καί τήν δόλια πατρίδα πού στενάζουν κάτω από τήν μπότα τών εγχωρίων τυράννων καί προδοτών.

Παπα Δημήτρη, καλό δρόμο γιά τήν άνω πατρίδα.

Ο Θεός νά σέ συχωρέσει καί σύ νά συχωρέσεις εμάς.

Νά μάς περιμένης. Καλή αντάμωσι.

Γεώργιος Τζανάκης. Ακρωτήρι Χανιων. 11/3/2021