Μνήμη των Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης – Γιορτή σήμερα 9 Σεπτεμβρίου – ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

Γιορτή σήμερα: Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική , παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας τους. «Τελείται δε η σύναξις αυτών εν τω εξαέρω οίκω της Θεοτόκου, πλησίον της μεγάλης εκκλησίας εν τοις Χαλκοπρατείοις».

Να αναφέρουμε, λοιπόν, ότι ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο.

Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα. Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν θυγατέρες από άλλες φυλές που θεωρούνταν κοινές.

Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών. (Την δε Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, όπως σε προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα αναφέραμε, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα).

Εορτολόγιο: Ιωακείμ. Κιαράν, Κιάρα.

Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Η Δυάς η αγία και Θεοτίμητος, Ιωακείμ και η Άννα ως του Θεού ανχιστείς, ανυμνείσθωσαν φαιδρώς ασμάτων κάλλεσιν ούτοι γαρ έτεκον ημιν, την τεκούσαν υπέρ νούν, τον άσαρκον βροτωθέντα, εις σωτηρίαν του κόσμου, μεθ’ ης πρεσβεύουσι σωθήναι ημάς.

Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος β’.
Των δικαίων Θεοπατόρων σου Κύριε, την μνήμην εορτάζοντες, δι᾽ αυτών σε δυσωπούμεν, Σώσον τας ψυχάς ημών.

Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος δ’.
Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σού γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.

Κοντάκιον
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Ευφραίνεται νυν, η Άννα της στειρώσεως, λυθείσα δεσμών, και τρέφει την πανάχραντον, συγκαλούσα άπαντας ανυμνήσαι τον δωρησάμενον, εκ νηδύος αυτής τοις βροτοίς, την μόνην Μητέρα και απείρανδρον.

Κάθισμα
Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Τεχθείσα παραδόξως στειρωτικών εξ ωδίνων, παρθενικών εκ λαγόνων εκύησας υπέρ φύσιν· ωραίος φανείσα γαρ βλαστός, εξήνθησας τω κόσμω την ζωήν· διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών, βοώσί σοι Θεοτόκε· Δόξα τη νυν προόδω σου σεμνή· δόξα τη παρθενία σου· δόξα τη κυοφορία σου, μόνη πανάχραντε.

Έτερον Κάθισμα
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τα ουράνια πάντα νυν επαγάλλονται, των ανθρώπων το γένος συνεορτάζει αυτοίς, και οι Προφήται μυστικώς συνευφραίνονται· ην γαρ προείδον τυπικώς, εν ταίς αρχαίαις γενεαίς, βάτον και στάμνον και ράβδον, νεφέλην πύλην και θρόνον, και μέγα όρος, γεννάται σήμερον.

Ο Οίκος
Η των δεσμών της πριν ατεκνίας δι᾿ ευχής λυθείσα, προσκαλείται ημάς συνεορτάσαι τω θαύματι, και δώρα προσάξαι τη γεννηθείση, λιτανεύοντας έμπροσθεν μετά πόθου, ης περ ποτέ αι παρθένοι εν τάχει προέτρεχον, χορεύουσαι και βοώσαι· Ιδού ήλθεν η πάντων ανάκλησις, ιδού Αδάμ ηλευθέρωται, ότι Άννα καρπόν ανεβλάστησε, την μόνην Μητέρα και απείρανδρον.