ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Ήταν η φρικτή νύκτα τής 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, όταν τά μανιασμένα τουρκικά στίφη, επεδόθησαν σέ καταστροφές Ναών, οικιών, καταστημάτων, Σχολείων, κοιμητηρίων, μαρτύρια καί φόνους Κληρικών σέ βιασμούς γυναικών καί γενικώς κακοπάθειες καί διωγμούς Ορθοδόξων Ρωμηών.
Επειδή πρέπει νά θυμώμαστε τίς ματωμένες σελίδες τής ιστορίας μας, τίς αδικίες καί βαρβαρότητες εις βάρος τού Έθνους μας καί νά γνωρίζουν τά παιδιά μας τούς ποταμούς τών αιμάτων καί τίς θυσίες τών Ελλήνων, εν προκειμένω στήν Κωνσταντινούπολη, χαράσσομε αυτές τίς γραμμές ως χρέος τιμής καί μνήμης πρός τούς αδελφούς μας, πού είτε έχασαν τή ζωή τους κατ’ εκείνη τή νύχτα, είτε είδαν τίς περιουσίες τους νά καταστρέφωνται, είτε τίς Εκκλησίες τους νά βεβηλώνονται, είτε πήραν τό δρόμο τής ξενητειάς καί τής προσφυγιάς, όπως δυστυχώς συνέβη μέ τούς Έλληνες τών αλησμόνητων Πατρίδων.
Τά γεγονότα πυροδοτήθηκαν από τήν Κυβέρνηση τής Τουρκίας, η οποία άφησε νά διαρρεύσουν ψεύτικες πληροφορίες, ότι οι Έλληνες εβομβάρδισαν στή Θεσσαλονίκη τό σπίτι στό οποίο εγεννήθη ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Τόν εκρηκτικό μηχανισμό, από τόν οποίο μόνο τζάμια κατεστράφησαν, είχε τοποθετήσει επίτηδες Τούρκος κλητήρας, ο οποίος ομολόγησε τήν πράξη του μετά τήν σύλληψή του.
Η επίθεση εναντίον τών Ελλήνων τής Κωνσταντινουπόλεως ήτο προμελετημένη καί καλά προετοιμασμένη.
Εμείς σήμερα, κάνομε μνημόσυνο σέ εκείνους πού χάθηκαν κατά τήν μαύρη εκείνη νύχτα, αλλά καί σέ όλους όσοι κατά τό διάβα τού χρόνου μετά ταύτα υπέστησαν ποικίλες διώξεις καί ευτελισμούς στήν πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα Πόλη καί αλλού.
Η 6η πρός 7η Σεπτεμβρίου 1955, προσθέτει ένα ακόμα αποδεικτικό στοιχείο, γιά τήν φρικτή καί βάρβαρη ποιότητα καί συμπεριφορά τών Τούρκων.
Ένας όχλος από χιλιάδες ανθρώπους τού υποκόσμου εφοδιασμένων μέ ξύλα, ρόπαλα καί μαχαίρια ξεχύθηκε στούς δρόμους, καταστρέφοντας, λεηλατώντας καί καίγοντας Εκκλησίες, καταστήματα τών Ρωμηών, βιάζοντας Ελληνίδες καί πράττοντας άλλα φρικτά εγκλήματα. Ο θλιβερός απολογισμός γεμίζει μέ φρίκη τήν καρδιά μας.
26 Ελληνικά Σχολεία καταστρέφονται ολοσχερώς. Οι περίπυστες Σχολές, η Θεολογική Σχολή τής Χάλκης, η Μαράσλειος, η Μεγάλη τού Γένους Σχολή, τό Ζάππειο πλήττονται από τή μανία τού βαρβάρου καί απολιτίστου όχλου.
4.340 καταστήματα Ελλήνων καταστρέφονται.
2600 σπίτια λεηλατούνται καί παραδίδονται στήν φωτιά.
Επίσης καταστρέφονται 21 Ελληνικά εργοστάσια καί πάνω από 100 Ελληνικά εστιατόρια δέχονται τά καταστροφικά χτυπήματα τού μανιασμένου καί απολιτίστου όχλου.
Βεβηλώνονται οι τάφοι τών αοιδίμων Πατριαρχών καί τών Ευεργετών τού Γένους. Πετούν τά οστά στούς δρόμους, σπάνε τούς σταυρούς καί ξεθάπτουν λείψανα από τό Ελληνικό κοιμητήριο πετώντας τα στούς δρόμους.
73 Εκκλησίες από τίς 85 τής πόλεως υπέστησαν τεράστιες ζημιές. Απ’ αυτές οι 25 επυρπολήθησαν. Από τότε άρχισε η φθίνουσα πορεία τού Ελληνισμού τής Πόλεως.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, φέροντας τής οδύνης τόν σταυρό, προσπαθεί νά εμψυχώση τούς εναπομείναντες Έλληνες.
Φωτογραφίες τής εποχής παρουσιάζουν τόν πρώτον τού Γένους, αείμνηστο Αθηναγόρα, νά βρίσκεται θλιμμένος ανάμεσα στά αποκαίδια.
Η Τουρκία ουδέποτε παραδέχθηκε επίσημα τίς καταστροφές, αποδίδοντάς τες σέ φανατικούς εθνικιστές, οι οποίοι αντιδρούσαν γιά τό θέμα τής Κύπρου.
Τά στοιχεία τής καταστροφής λεπτομερώς δύναται νά εύρη εύκολα οποιοσδήποτε. Εμείς ενδεικτικώς αναφέραμε κάποια απ’ αυτά.
Μέσα από τήν αναφορά μας αυτή επιθυμούμε νά ρίξωμε θυμίαμα στό βωμό τής θυσίας τών Ελλήνων τής Πόλεως, νά κρατήσωμε καθάρια τήν μνήμη, νά μιλήσωμε στά παιδιά μας, πού έχουν άγνοια τών γεγονότων, γιά τήν καταστροφή.
Νά πούμε γιά μιά ακόμη φορά, ότι δέν λησμονούμε τίς αγιασμένες γαίες καί τά αιματοπισμένα χώματα, ούτε τά ποικίλα βάσανα, τούς διωγμούς καί τούς θανάτους τών πατέρων μας καί αδελφών μας στήν Πόλη, στήν Σμύρνη καί όπου αλλού.
Επιθυμούμε μέσα από τίς γραμμές αυτές, νά τονίσωμε γιά μιά ακόμα φορά, ότι στήν Κωνσταντινούπολη, στό αειλαμπές Φανάρι, παρά τίς κατά καιρούς οδύνες καί τά φρικτά μαρτύρια, μένουν σταθεροί, φύλακες καί φρυκτωροί τών ιερών καί τών οσίων, οι ολίγοι πλήν όμως τόσοι πολλοί καί μεγάλοι, οι ήρωες τής Ρωμηοσύνης, τούς οποίους πολλές φορές κάποιοι αδυνατούν νά κατανοήσουν.
Μένουν εκεί γιά τούς Πατέρες μας, γιά μάς, γιά τά παιδιά μας, γιά τήν Ορθοδοξία, γιά τήν Ελλάδα, γιά τόν κόσμον όλο. Μένουν εκεί, γιατί αυτό είναι τό θέλημα τού Θεού, τό οποίο έχουν ταυτίσει μέ τήν δική τους ζωή.
Μένουν εκεί ο Πατριάρχης καί οι σύν Αυτώ Κληρικοί καί Λαϊκοί, οι ήρωες Έλληνες τής Πόλεως.
Αντέχουν θυσιαστικά, αποφασισμένοι νά φθάσουν μέχρι τό τέρμα τής οδού, προκειμένου νά λάβουν τόν αμαράντινο παρά Θεού στέφανον, επόμενοι ταίς θυσίαις τών ηρώων καί μαρτύρων τής Πίστεως καί τής Πατρίδος μας.
Εμείς άρα γε μένομε προσηλωμένοι στίς αιματωμένες μνήμες καί μελετούμε τίς μαρτυρικές σελίδες τής Ρωμηοσύνης, ή μήπως τό ποτάμι τής παγκοσμιοποιήσεως καί τής παραχαράξεως τής ιστορίας μάς παρέσυρε;
Αλλ’ όχι υπάρχουν οι Έλληνες, υπάρχουν οι γενναίοι, υπάρχουν οι ευγνώμονες έκγονοι, υπάρχουν οι αποφασισμένοι νά ακολουθήσουν τήν οδό τήν στενή καί τεθλιμμένη, εάν δέ καί χρειασθή τήν αιματωμένη θυσιαστική πορεία γιά τήν Πίστη καί τό Γένος.
Αυτή ήταν η μοίρα μας πάντοτε. Οι διωγμοί, οι αγώνες, τά ικριώματα καί οι σταυροί πού ύφαναν τόν μανδύα τής δόξης καί έστησαν τρόπαια νίκης καί Αναστάσεως.
Η Κωνσταντινούπολη είναι εκεί, είναι εδώ, είναι παντού, είναι στήν καρδιά μας. Η Κωνσταντινούπολη είναι τό αίμα μας καί η πνοή μας.
Δεύτε καί εκ τής λήθης εγερθώμεν…Δεύτε τών Ελλήνων οι παίδες τούς μάρτυρες τιμήσωμεν. Δεύτε τών δεδιωγμένων οι έκγονοι εν τή πόλει τού Κωνσταντίνου δράμετε καί φόρον τιμής καί ευγνωμοσύνης αποτίσατε.
Αδελφοί μου, οι στίχοι τού Κύπριου ποιητή Βασιλείου Μιχαηλίδη αντηχούν έντονα στά αυτιά μας καί συγκλονίζουν τό είναι μας:
«Η Ρωμιοσύνη έν φυλή
συνόκαιρη τού κόσμου,
κανένας δέν ευρέθηκε
γιά νά τήν εξαλείψη
κανένας , γιατί σκέπει την
‘πό τάψη ο Θεός μου.
όντας ο κόσμος λείψει.»
