ΘΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ: «Αδελφοί,μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ανομία; Τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; »
1 Η ομολογία αυτή τών Αγ. Αποστόλων, αγαπητοί μου ορθόδοξοι χριστιανοί, ότι δηλαδή είμαστε ναός τού ζώντος Θεού καί τού Χριστού καθώς επίσης « μέλη εσμέν τού σώματος αυτού, εκ τής σαρκός αυτού καί εκ τών οστέων αυτού»2 αναβιβάζει τούς πιστούς ορθοδόξους στή σφαίρα τού μυστηρίου τών μυστηρίων. Τουτέστιν ο εν Χριστώ άνθρωπος διά τής ακτίστου ενεργείας καί διά τού Ιησού, έφθασε στά υπέρ τών χερουβίμ, θεία ύψη, στήν τελειότητα, στήν μακαριότητα καί στήν αιωνιότητα. Έγινε μέλος τίμιον καί ένδοξον τής αγίας ορθοδόξου εκκλησίας.
Μάρτυρες αυτής τής δωρεάς οι αναρίθμητοι Άγιοι, τά πλήθη τών ομολογητών, καθώς καί όλοι εμείς πού κατέχουμε, σύν πάσι τοίς αγίοις, τό τριττόν μυστήριον τής πίστεως, τής ελπίδος καί τής αγάπης, εν οστρακίνοις σκεύεσιν, καθ όσον κατέχουμε εμπειρικά, τήν αυτοψία τού Παρακλήτου καί τήν ψηλάφηση διά τής χάριτος, τού Ακτίστου Θαβωρίου Φωτός. Εντούτοις, καθήκον ενός εκάστου εξ ημών είναι νά κάνει έργο του τόν λόγο τού Χριστού καί νά προσφέρει τή ζωή του στήν αλήθεια, στήν ελευθερία, στήν δικαιοσύνη τού Μεσσίου, όπως ακόμη νά βιώνει καί νά ομολογεί τήν ορθόδοξον παράδοσιν. Αυτό σημαίνει νά μή μένουμε στά λόγια, αλλά νά πράττουμε τά έργα μέ τά οποία δοξάζεται ο Τριαδικός Θεός καί όν απέστειλε Ιησούν Χριστόν, Σωτήρα τού κόσμου. Νά μένουμε δηλαδή στίς εντολές Του καί νά αγαπούμε τό Άγιον καί Δίκαιον θέλημά Του, αφού μ΄ αυτόν τόν τρόπο θυμούμαστε ζωντανά τόν τελικό προορισμό μας, τή Βασιλεία τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Αγίου Πνεύματος, καθιστάμενοι συγκληρονόμοι μέ τόν πρωτότοκον αδελφόν μας Ιησού, τόν Ένα τής Τριάδος.
Είναι φανερόν ότι ο πνευματικός μας αυτός αγώνας στηρίζεται πρώτιστα στήν ταπείνωση καί τήν υπακοή τού Χριστού, στά δάκρυα τής κατάνυξης καί μετανοίας, στήν καρδιακή προσευχή καί στήν εγκράτεια μέ γνώση. Έρχεται έτσι, ως δωρεά άνωθεν, η απόκτησις τής γνώσεως τού Θεού, πού οδηγεί στή σοφία καί τή σύνεση, μετουσιώνοντας τό στόμα καί τή γλώσσα τού ορθοδόξου χριστιανού, σέ στόμα καί γλώσσα Χριστού, σέ πρόσωπο κατ΄ εικόνα Θεού.
Τοιουτοτρόπως λάμπει πάντοτε στόν χριστοποιημένο άνθρωπο, τό Θαβώριο Φώς καί καθίσταται ο χριστιανός, εικόνα τού ζώντος Θεού καί τού Χριστού, κατοικητήριον τού Παρακλήτου. Τρέφεται μέ τά μυστήρια τής αγίας ορθοδόξου εκκλησίας καί λάμπει πάσι τοίς εν τή οικία, επάνω όρους, δηλαδή σ΄ όλον τόν κόσμο.
Ποτέ λοιπόν καί γιά κανένα λόγο δέν γίνεται συνεργός ο πιστός καί αιτία στό νά κρύβεται ή νά καλύπτεται από τό πρόσωπο, τό φώς τού Χριστού καί Θεού πού έλαβε καί κατέχει από τήν ώρα τού θείου Βαπτίσματος, τού θείου Χρίσματος καί τής φριχτής Θείας Κοινωνίας.3 Φανερώνεται κάθε στιγμή, μέ τή χάρη τού Χριστού, τήν αγάπη τού Θεού καί Πατρός καί τήν κοινωνία τού Αγίου Πνεύματος στήν ψυχή καί στό σώμα ενός εκάστου μέλους τής Εκκλησίας, η προσληφθείσα αναλλοιώτως από τόν Χριστόν, ανθρωπίνη μορφή καί αποφεύγει ο πιστός τούς εικονομάχους, ως από κατάρα, επειδή αρνούνται τήν θείαν ενανθρώπησιν.
Θαυμάζει καί προσκυνά τά αναλλοίωτα καί ευωδιάζοντα σκηνώματα τών Αγίων, όπως π.χ. τού Σπυρίδωνος Τριμυθούντος, τού Γερασίμου τού εν Κεφαλληνία καί τού Διονυσίου Αιγίνης, καθώς καί τήν ζώσαν εν Αγίω Πνεύματι παρουσίαν τής Αειπαρθένου Θεοτόκου μέσα από τίς θαυματουργές άγιες εικόνες της, όπως πχ. τήν Πορταΐτισσα, τήν Προυσιώτισσα, τήν Μεγαλόχαρη τής Τήνου, τήν Παναγία Σουμελά, τό Άξιον Εστί, κ.ά. τών
οποίων τά ιδιαίτερα θαύματα μάς παρέδοσαν οι ιστορικές μαρτυρίες τιμίων ανθρώπων 4. Έτσι η Παναγία ζωντανά καί πραγματικά θαυματουργεί, μυροβλύζει, ευεργετεί καί παρίσταται ως αιώνια γιάτρισσα.
Η Αειπάρθενος Θεοτόκος καί όλοι οι Άγιοι πολέμησαν μέχρι τελικής νίκης τούς εικονομάχους όλων τών αιώνων πού αρνούνταν καί εδίωκαν τό θεανδρικό πρόσωπο τού Χριστού καί τών αδελφών τού Ιησού, Αγίων, τών οποίων τά πρόσωπα προσπάθησαν καί προσπαθούν νά αφανίσουν καί νά αμαυρώσουν, γι΄ αυτό καί ο Θεός άφησε κληρονομίαν στήν εκκλησία Του πολλά σκηνώματα αγίων άφθαρτα, έως τήν σήμερον, γιά νά θυμίζουν στούς διώκτες, τήν τελική νίκη τής εκκλησίας κατά τής πλάνης καί τού θανάτου καί τήν μέλλουσα κοινήν Ανάστασιν όλων.5
Αδελφοί μου στώμεν καλώς. Χριστός καί ψυχή μάς χρειάζονται. Αυτές είναι γιά εμάς οι ύψιστες αξίες, πού είναι αιώνιες, αθάνατες καί αναλλοίωτες. Άλλες αξίες προσωρινές καί επισφαλείς , τούς τίς χαρίζουμε. Δέν θά πάρουμε, ακόμα κι άν χρειαστεί νά διωχτούμε, νά φυλακιστούμε, νά αποθάνουμε. Τί μεγαλύτερη τιμή απ΄ αυτήν;
Συνηγορεί πρός τούτο καί ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, λέγοντας καί γράφοντας τά εξής:« Η παν-ευαγγελία τής Εκκλησίας τού Χριστού περιλαμβάνει καί τό χριστοειδές πάθος τών μελών τής Εκκλησίας, ως «συσσώμων» τού θεανθρωπίνου σώματος τού Χριστού. Σέ τούτο τό πανάγιο Σώμα, τά μέλη τής Εκκλησίας βιώνουν τό πάθος τού Σωτήρος ως μέρος, καί μάλιστα αναπόσπαστο, τού άθλου τής σωτηρίας τους. Από πού συνάγεται αυτό;
Από τήν κομβική θέση πού κατέχει ο σταυρικός θάνατος και ο Σταυρός μέσα στήν θεανθρώπινη οικονομία τής σωτηρίας τού κόσμου θέση πού ο ίδιος ο Κύριος καί Θεός τού παραχώρησε. Σωτηρία γιά τόν χριστιανό σημαίνει τό νά μαρτυρεί καί νά συμπάσχει μέ τόν Χριστό ». Τί μένει λοιπόν;
Νά αποκτήσουμε καί νά έχουμε Νούν Χριστού, γιά νά κατανοούμε σέ βάθος τά ακόλουθα αγιοπνευματικά λόγια τής ορθοδόξου υμνολογίας μας: « Ίνα τήν σήν εκζητήσης εικόνα συγκεχωσμένη»6( βλέπε κουρτίνες στήν Αγιά Σοφιά μπροστά από τά πρόσωπα τού Χριστού καί τής Θεοτόκου ), όπως επίσης, «Χριστέ μου, πού είσαι τό φώς τό αληθινόν, τό φωτίζον καί αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τόν κόσμον, σημειωθήτω εφ΄ ημάς τό φώς τού προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψόμεθα φώς τό απρόσιτον».7 Σέ Σένα η Δόξα, τό Κράτος καί η Βασιλεία είς αιώνας αιώνων. Αμήν.
1 Β΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘ., κεφ.στ΄, στίχ. 14
2 ΠΡΟΣ ΕΦΕΣ. Κεφ. ε΄, στίχ. 30
3 « Όσοι γάρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε,Χριστόν ενεδύσασθε » (Γαλ.γ΄ 27 )
4 Βλέπε τήν ευεργεσία τής Παναγίας τής Προυσιώτισσας στόν οπλαρχηγό Γ.Καραϊσκάκη
5 « Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών»
6 Θεοτοκίον τής ε΄ ωδής, ήχος β΄, Πέμπτη πρωί
7 Τροπάριο Α΄ ώρας
-250x180.jpg)
