Εμπόδια στην Προσευχή

Προσευχή: Ὅ­ταν ἀ­πο­φα­σί­σεις νά προ­σευ­χη­θεῖς πρέ­πει νά ετοι­μα­στεῖς νά ἀν­τι­με­τω­πί­σεις τούς πει­ρα­σμούς καί τά ἐμ­πό­δια πού θά σοῦ προ­βά­λουν οἱ δαί­μο­νες, προ­ει­δο­ποι­οῦν οἱ ἔμ­πει­ροι Πα­τέ­ρες μας.

Ἐ­πει­δή γνω­ρί­ζει ὁ δι­ά­βο­λος ὅ­τι μέ τήν προ­σευ­χή μπο­ρεῖ νά σω­θεῖ ὁ ἄν­θρω­πος, γι’ αὐ­τό προ­σπα­θεῖ νά μα­ται­ώ­σει τήν προ­σευ­χή μέ δι­ά­φο­ρα τε­χνά­σμα­τα καί νά μήν προ­σευ­χη­θοῦ­με σω­στά καί καρ­πο­φό­ρα.

Προ­σπα­θεῖ νά εἰ­σβά­λει στό νοῦ τοῦ προ­σευ­χο­μέ­νου μέ δι­ά­φο­ρες σκέ­ψεις καί μέ σύν­τρο­φο τήν φαν­τα­σί­α δη­μι­ουρ­γεῖ εἰ­κό­νες καί ἐν­δι­α­φέ­ρον­τα πού πα­ρα­σύ­ρουν τό νοῦ ἀλ­λοῦ ἔ­στω καί ἄν ἡ γλῶσ­σα ψε­λί­ζει τήν προ­σευ­χή ἀ­φη­ρη­μέ­να. Πα­ρου­σιά­ζει στόν προ­σευ­χό­με­νο ὅ­λες τίς ἀ­σχο­λί­ες τῆς ἡ­μέ­ρας καί τά προ­βλή­μα­τἀ τους μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα ὁ νοῦς ἀν­τί νά εἶ­ναι στίς λέ­ξεις τῆς προ­σευ­χῆς εἶ­ναι στίς δι­ά­φο­ρες ὑ­πο­θέ­σεις. Ὑ­πο­βάλ­λει στόν προ­σευ­χό­με­νο ἀ­φορ­μές κού­ρα­σης, ἀ­δι­α­θε­σίας , τεμ­πε­λιᾶς καί ἄλ­λες προ­φά­σεις καί τε­λι­κά φεύ­γει ἀ­πό την προ­σευ­χήν ὁ ἄν­θρω­πος χω­ρίς κανένα ὄφελος.

Γιά τήν ἀλήθεια τῶν πιό πάνω καί πῶς μᾶς παρακολουθεῖ ὁ πονηρός γιά νά μολύνει τά ἀγαθά μας ἔργα, φαίνεται ἀπό ἕνα χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Στό βιβλίο τοῦ προφήτη Ζαχαρία, ἀναφέρεται τό ἑξῆς περιστατικό : « Καί ἔδειξέ μοι Κύριος τόνἸησοῦν τόν ἱερέα τόν μέ­γα ἐ­στῶ­τα πρό προ­σώ­που Ἀγ­γέ­λου Κυ­ρί­ου, καί ὁ δι­ά­βο­λος εἰ­στή­κει ἐκ δε­ξι­ῶν αὐ­τοῦ τοῦ ἀν­τι­κεῖ­σθαι» ( Ζα­χαρ. 3. 1) Δη­λα­δή ὁ Θε­ός ἔ­δει­ξε στόν προ­φή­τη μιά ὁ­πτα­σί­α, πού πα­ρου­σί­α­ζε τό ἱ­ε­ρέ­α Ἰ­η­σοῦ νά ἐρ­γά­ζε­ται τό ἔρ­γο Κυ­ρί­ου συ­νο­δεί­α Ἀγ­γέ­λου, ἀλ­λά καί ὁ δι­ά­βο­λος στε­κό­ταν στά δε­ξιά τοῦ ἱ­ε­ρέ­α καί ἐ­ναν­τι­ο­νό­ταν γιά τοῦ μο­λύ­νει τό ἔρ­γο καί νά τόν κα­τη­γο­ρή­σει στό Θε­ό.

Αὐτή τή δουλειά ὁ διάβολος τήν κάνει σ’ ὅλους προσπαθώντας νά καταστρέψει ἤ νά μολύνει τά καλά μας ἔργα καί προπατός τήν προσευχή. Ὁ Ὅσιος Νεῖλος λέγει σχετικά: « ὅταν σέ ἰδοῦν οἱ δαίμονες ὅτι εἲσαι πρόθυμος νά προσευχηθεῖς ἀληθινά, τότε σοῦ φέρνουν στό νοῦ σκέψεις πραγμάτων δῆθεν ἀναγκαίων καί σέ λίγο σέ κάνουν νά τά λησμονήσεις καί παρακινοῦν τό νοῦ νά τά ἀναζητήσει. Καί ἐπειδή ὁ νοῦς δέν τά βρίσκει, στενοχωριέται καί λυπᾶται.

Ὅταν πάει να ξανασταθεῖ στήν προσευχή, τοῦ ὑπενθυμίζουν ἐκεῖνα πού τού εἶχαν βάλει στό νοῦ καί τά ἀναζητοῦσε, γιά να στραφεῖ ὁ νοῦς σ’ αὐτά καί νά χάσει τήν καρποφόρα προσευχή». Βλέπετε, σατανικό πραγματικά σχέδιο. Πο­λλές φο­ρές χρη­σι­μο­ποι­οῦν καί τή βι­α­σύ­νη οἱ δαί­μο­νες καί ὅ­ταν τό πε­τύ­χουν καί σέ πεί­σουν ὅ­τι βι­ά­ζε­σαι, ἀρ­χί­ζεις βι­α­στι­κά γιά νά τε­λει­ώ­σεις γρή­γο­ρα καί ἡ προ­σευ­χή σου χά­νει τή θέρ­μη της γί­νε­ται χλια­ρή καί σί­γου­ρα ὄ­χι θε­ά­ρε­στη.

Ἔ­τσι πε­τυ­χαί­νει τό σκό­πο του ὁ πο­νη­ρός καί τρί­βει τά χέ­ρια­του ἀ­πό τή χα­ρά του. Ἄλ­λες φο­ρές πα­ρου­σιά­ζει στόν προ­σευ­χό­με­νο πρό­σω­πα, εἰ­κό­νες καί ἁρ­πά­ζει τό νοῦν καί τόν πα­ρα­σύ­ρει μα­κριά. Στίς πε­ρι­πτώ­σεις αὐ­τές, ὁ Ὅ­σιος Φι­λό­θε­ος, δί­νει αὐ­τές τίς συμ­βου­λές:

«Ὅ­ταν δεῖς νά σέ κυ­ρι­εύ­ει ἡ χαύ­νω­ση τήν ὥ­ρα τῆς προ­σευ­χῆς, τό­τε νά με­τα­χει­ρί­ζε­σαι βι­βλί­ο καί δι­α­βά­ζον­τας προ­σε­κτι­κά νά δέ­χε­σαι μέ­σα σου τή γνώ­ση. Μήν προ­σπερ­νᾶς βι­α­στι­κά τά λό­για, ἀλ­λά νά τά στο­χά­ζε­σαι βα­θειά καί νά θη­σαυ­ρί­ζεις τό νό­η­μά τους… καί τίς γο­νυ­κλι­σί­ες νά μήν τίς ἀ­φή­νεις, για­τί μέ τό γο­νά­τι­σμα εἰ­κο­νί­ζε­ται ἡ πτώ­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας καί γί­νε­ται ἕ­να εἶ­δος ἐ­ξο­μο­λο­γή­σε­ως…».

Ἔ­τσι ὁ δι­ά­βο­λος δέ θά στα­μα­τή­σει πο­τέ νά ἐμ­πο­δί­ζει τήν προ­σευ­χή μας καί ἀ­πό ἐ­μᾶς ἐ­ξαρ­τᾶ­ται νά ἀν­τι­στα­θοῦ­με, νά ἐ­πι­μέ­νου­με νά προ­σευ­χό­μα­στε μέ πό­θο καί προ­σο­χή καί νά δι­ώ­χνου­με τούς ἐ­νε­πι­θύ­μη­τους ἐ­πι­σκέ­πτες τήν ὥ­ρα τῆς προ­σευ­χῆς.

Χρει­ά­ζε­ται προ­σο­χή καί ἐ­πι­μο­νή μέ πολ­λή ἀν­τί­στα­ση, ἀλ­λά καί νά ζη­τοῦ­με καί τήν ἐξ ὕ­ψους βο­ή­θεια καί θά τά κα­τα­φέρ­νου­με νά προ­σευ­χό­μα­στε μέ ὠ­φέ­λεια.