Κάποτε ήταν ο γιος ενός πολύ πλούσιου ανθρώπου στο κολλέγιο και κόντευε να τελειώσει. Ο πατέρας του, του είχε υποσχεθεί πως όταν έφτανε στην αποφοίτηση θα του έπαιρνε σαν δώρο ό,τι εκείνος ήθελε.
Πράγματι, ο γιος, που δεν είχε στερηθεί ποτέ τίποτα, έφτασε στην αποφοίτηση και ζήτησε ένα ολοκαίνουριο και πανάκριβο αυτοκίνητο.
Το επόμενο πρωί ο πατέρας τον κάλεσε στο γραφείο του για να του δώσει το δώρο του. Προς μεγάλη έκπληξη του γιου, ο πατέρας του, του έδωσε ένα μικρό τυλιγμένο πακέτο. Ανοίγοντας το περιτύλιγμα, ο γιος αντίκρυσε ένα πανέμορφο δερματόδετο σημειωματάριο μαζί με μια υπέροχη χειροποίητη πένα. Δεν φάνηκε όμως να ενθουσιάζεται… εξοργίστηκε τόσο πολύ που πέταξε με δύναμη το δώρο του πατέρα του στο πάτωμα και έφυγε, χτυπώντας την πόρτα πίσω του και φωνάζοντας: «Κράτα το σημειωματάριο εσύ, θα πάρω το αυτοκίνητο μόνος μου, δεν σε έχω ανάγκη παλιοτσιγγούνη»!
Ο θυμός του γιου ήταν τόσο έντονος που έφυγε από το σπίτι και έκανε χρόνια να δει τον πατέρα του. Έπιασε μια καλή δουλειά μετά τις σπουδές του, βγάζοντας πολλά χρήματα και πήρε μόνος του το αμάξι που ήθελε. Μεγαλώνοντας όμως κάτι άλλαζε μέσα του και μετάνιωνε για την πράξη του. Σκεφτόταν, λοιπόν, να βρει ξανά τον πατέρα του και να του ζητήσει συγγνώμη. Δυστυχώς, όμως, πριν προλάβει να το κάνει, ο πατέρας του πέθανε.
[irp posts=”529173″ name=”Κάθε κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από τον φανερό και ορατό εχθρό”]
Βαθιά θλιμμένος, γύρισε στο πατρικό του σπίτι για την κηδεία και αποφάσισε να μείνει εκεί το βράδυ. Καθώς οι σκέψεις και οι μνήμες περνούσαν από το μυαλό του, ψαχούλευε τα προσωπικά αντικείμενα του πατέρα του με ένα στενάχωρο χαμόγελο στα χείλη του. Κοιτάζοντας φωτογραφίες και διάφορα πράγματα του παρελθόντος, έπεσε πάνω σε εκείνο το σημειωματάριο που του είχε χαρίσει ο πατέρας του. Το άνοιξε, λοιπόν, και με μεγάλη του έκπληξη, έπεσαν ένα ζευγάρι κλειδιά από τις σελίδες του. Στη σελίδα που ήταν τα κλειδιά, ο πατέρας του είχε γράψει:
«Σου αγόρασα το αυτοκίνητο που ήθελες, αλλά το πραγματικό δώρο μου είναι αυτό το σημειωματάριο. Όπως βλέπεις, οι σελίδες του είναι κενές και η πένα αχρησιμοποίητη. Αυτό συμβαίνει γιατί σε περιμένουν να γράψεις εσύ ο ίδιος την ιστορία της ζωής σου. Μην στηρίζεσαι σε κανενός τις δυνάμεις πέρα από τις δικιές σου. Θα πέσεις πολλές φορές στη ζωή σου. Δεν θα το αποτρέψω αυτό. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι δίπλα σου να σε σηκώσω μέχρι να μπορέσεις να σηκώνεσαι μόνος σου, όπως όταν ήσουν μικρός. Σε αγαπώ πολύ… ο πατέρας σου».
