Η προσευχή, για να είναι θεάρεστη, εκτός του ότι πρέπει να είναι τελωνική και να μην έχωμε εχθρότητες προς τους άλλους, πρέπει να συνοδεύεται και από κρυφές ελεημοσύνες, όπως έκανε ο Κορνήλιος.
Ο Κύριος αρέσκεται να βλέπη τον κρυφό πνευματικό μας αγώνα. Πρέπει να ελεούμε χωρίς να κάνωμε διαφήμιση, δήθεν για να ωφεληθούν οι άλλοι. Ο Κύριος όταν βλέπη τον κρυφό μας αγώνα και τις ελεημοσύνες μας, όταν κρίνη, θα το αποδώση εις το φανερόν, εάν αυτό είναι απαραίτητο και χρήσιμο για εμάς.
Γενικώτερα, οφείλομε να έχωμε καρδίαν ελεήμονα που να καίγεται από αγάπη για όλην την κτίσι.
Μαζί με την προσευχή πρέπει να υπάρχη και η ταπείνωσις του σώματος με ποικίλη άσκησι.
Η προσευχή πρέπει να προβάλλη κυρίως πνευματικά αιτήματα. Αν έχωμε σωστή πνευματική τοποθέτησι, θα έχωμε λιγώτερη αγωνία για τα καθημερινά μας, πιο εύκολα θα πετυχαίνωμε σ᾽ αυτά και θα μεγιστοποιήσωμε την πνευματική μας πρόοδο.
Πρέπει να προσευχώμεθα με ακλόνητη πίστι στην Πρόνοιά του Θεού. Χρειάζεται πλήρης εμπιστοσύνη στο ότι τελικά ο Θεός δεν θα μας αφήση να πειρασθούμε παραπάνω απ᾽ ο,τι μπορούμε να αντέξωμε και ότι θα δώση, την κατάλληλη στιγμή, την αισία έκβασι, εάν αυτή είναι συμφέρουσα όχι τόσο για το προσωρινό, αλλά για το αιώνιο συμφέρον μας. Πολλές φορές, όμως αυτα τα δύο μοιραίως αντικρούονται.
Επίσης, πρέπει καρτερικώς να προσευχώμεθα, όχι μόνον όταν έχωμε όρεξι, αλλά και στον καιρό της πνευματικής ξηρασίας.
Πάνω απ᾽ όλα πρέπει να εφαρμόζωμε χριστοκεντρικώς όλες τις εντολές.
Η προσευχή είναι ένα μέσον να πλησιάσωμε τον Θεό διά της καθάρσεως εκ των παθών. Όχι να κάνωμε προσευχή και να περιποιούμεθα τα πάθη μας, διότι όταν γίνεται αυτό, και μάλιστα εν συνειδήσει, αν δεν προσέξωμε, μπορεί να πέσωμε ακόμη και σε πλάνη. Ο πρώτος καρπός της προσευχής είναι να φωτισθούμε να αποβάλλωμε τα πάθη.
Αρχ. Αρσένιος Κατερέλλος
