Επιστημονική ημερίδα πραγματοποιείται στην Αθήνα 5 και 6 Απριλίου, η οποία διοργανώθηκε από το Γενικό Επιτελείο του Πολεμικού Ναυτικού και το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών με θέμα: «Υπογονιμότητα, Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή. Μύθοι και Πραγματικότητα».
Στην διημερίδα μετείχαν επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό οι οποίοι προσέγγισαν όλες τις πτυχές του ζητήματος.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος είχε κληθεί να εκφωνήσει την Εναρκτήρια Ομιλία με θέμα: «Η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Βιοηθικές και Θεολογικές συνιστώσες». Στην ομιλία του ο Θεοφιλέστατος ανέπτυξε διεξοδικώς τα εξής υποζητήματα σχετικά με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή: α. πότε αρχίζει η ζωή, β. το πρόβλημα των επιπλέον εμβρύων, γ. ποιό είναι το κίνητρο για την απόκτηση παιδιών, δ. το ενωποιητικό στοιχείο του έρωτα, ε. ψυχικά προβλήματα που ενδεχομένως δημιουργούνται με τη χρήση των μεθόδων αυτών, στ. προβλήματα μέσα στην οικογένεια – διατάραξη του οικογενειακού θεσμού και, ζ. προβλήματα που προκύπτουν από την παρένθετη μητρότητα.
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι αναφορές του Ομιλητή σχετικά με τα κίνητρα για τη χρήση των μεθόδων αυτών. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε: «Η παιδοποιΐα από μόνη της απαιτεί μια θυσία. Σε καμμιά περίπτωση η τεκνογονία δεν είναι κάποιο ιατρείο ή ένα ίδρυμα, όπου ο υποψήφιος πατέρας ή η υποψήφια μητέρα θα καταφύγουν, προκειμένου να θεραπεύσουν τις διάφορες ψυχολογικές, ηθικές, κοινωνικές και προσωπικές τους αδυναμίες καθώς και τις ανισορροπίες, τις καταπιέσεις ή τις τραυματικές εμπειρίες τους. Η απόκτηση παιδιών είναι μια μεγάλη ευθύνη παρά ένα φάρμακο για να θεραπεύσουμε ή να καλύψουμε τά υπαρξιακά μας κενά. Η επιθυμία κάποιου να αποκτήσει παιδιά, για να καλύψει αυτά τα κενά, σημαίνει ότι η τεκνογονία γι’ αυτόν λειτουργεί ωφελιμιστικά, δηλαδή ως καταναλωτικό αγαθό, γεγονός που καθιστά την επιθυμία από μόνη της προβληματική».
«Αν λοιπόν, εφαρμόσουμε αδιάκριτα τις ιατρικώς υποβοηθούμενες αναπαραγωγικές μεθόδους σε όσους το επιθυμούν – έγγαμους ή άγαμους, ομοφυλόφιλους ή ετεροφυλόφιλους, μοναχικά άτομα ή ηλικιωμένα άτομα – τότε, δυστυχώς, η ιατρική μπορεί να γίνει όργανο μιας ανήθικης απαίτησης καί ενός εγωιστικού αυτοσκοπού. Τότε, η αναπαραγωγή μπορεί να μεταποιηθεί σε μέσο, για να προσφέρουμε συμπόνια, οίκτο και κάθε ανθρωπιστική υπηρεσία σε όλους αυτούς που μάταια αγωνίζονται να αποδείξουν ότι το παιδί από μόνο του θα τους λυτρώσει από τα δεινά τους. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου είναι να εκπληρωθούν όλες του οι επιθυμίες».
Μετά την εισήγηση του Θεοφιλεστάτου ακολούθησε γόνιμος και εκτενής διάλογος από το κοινό της κατάμεστης αίθουσας του Σαρόγλειου Μεγάρου.
