Του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ
“ Αν και μας πιέζουν από παντού, δεν μας καταβάλλουν. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, όμως δεν απελπιζόμαστε» (Κορινθ. Β’ 4, 8).
Κανένας άλλος, αγαπητοί Χριστιανοί, δεν αγάπησε τον Θεό περισσότερο από τον Απ. Παύλο. Όλες του τις δυνάμεις και όλη του την ψυχή την έδωσε στο Χριστό.
Και όμως ολίγοι επόνεσαν ή δοκιμάσθηκαν ή διώχθηκαν όπως ο Απ. Παύλος. Ολόκληρη η ζωή αυτού του αετού της Εκκλησίας πέρασε μέσα σε δυσκολίες, πόνους και πίκρες.
Εν τούτοις δεν έχασε ποτέ το θάρρος του.Δεν απελπίσθηκε αλλά τα αντιμετώπιζε όλα με υπομονή και ηρεμία. Ο ίδιος λοιπόν μας καλεί και εμάς σήμερα, να προχωρήσουμε στο δρόμο της ζωής μας με θάρρος και υπομονή.
1. Συνεχείς θλίψεις.
Γνωρίζουμε και το έχουμε διαπιστώσει όλοι, ότι η ζωή έχει θλίψεις και πίκρες. Κάποιος σοφός είπε: «Η ζωή είναι όπως ένα κρεμμύδι που το καθαρίζουμε όλοι με δάκρυα στα μάτια».
Η θλίψη δέν μας αφήνει ήσυχους για πολύ χρόνο αλλά μας παρακολουθεί σαν σκιά. Αυτό μας το βεβαίωσε και ο Κύριος « Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε……..» (Ιωάν.16, 33).
Από τα πρώτα μας χρόνια μας συνοδεύουν οι θλίψεις και η πίκρα. Καθημερινά αντιμετωπίζουμε ζητήματα ατομικά, ζητήματα οικογενειακά, ζητήματα κοινωνικά, ασθένειες, πτωχεύσεις, συκοφαντίες, θανάτους, αποτυχημένους γάμους, οικογενειακά δράματα, εγκαταλείψεις, πολέμους, δολοφονίες, βιασμούς και τόσα άλλα που ποτίζουν τις καρδιές μας με θλίψη.
2. « Δεν μπορώ άλλο»
Μπροστά σ’ αυτά τα δράματα, ο άνθρωπος συχνά τα χάνει, αποκαρδιώνεται, λιποψυχεί. Λυγίζει η αντοχή του. Περιέρχεται σε κατάσταση μελαγχολίας και μαρασμού. Μερικοί καταλήγουν στο σημείο να θέσουν βίαιο τέρμα στη ζωή τους. Αλλά και αν δεν φύγουν έτσι πρόωρα, είναι αποτυχημένα πλάσματα, χωρίς χαρά, χωρίς ελπίδα, χωρίς δύναμη, σκλάβοι της απελπισίας.
3. « Αλλ’ ού στενοχωρούμενοι…»
Ο Απ. Παύλος, καθώς και οι άλλοι Απόστολοι, πέρασαν και αυτοί τις πίκρες και τις θλίψεις και τους διωγμούς. Όμως δεν απελπίσθηκαν ποτέ.
Αυτό είναι το μήνυμα του Απ. Παύλου προς όλους εμάς σήμερα. Να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τις στενοχώριες της ζωής χωρίς να μας πιάνει απελπισία. Αυτό θα πεί Χριστιανική αντιμετώπιση. Να μένουμε όρθιοι και δυνατοί και στις σκληρότερες καταιγίδες.
Το καταπληκτικό αντίδοτο που ηρεμεί και ισορροπεί τις ανθρώπινες πληγωμένες καρδιές είναι η υπομονή. Μόνο με αυτό το αντίδοτο βλέπουμε τα πράγματα πιό καθαρά και ακόμη μας βοηθά να δημιουργήσουμε μέσα μας τις προϋποθέσεις της αισιοδοξίας.
«Σύννεφο είναι, γρήγορα θα περάσει» έλεγε ο Μέγας Αθανάσιος στις ώρες των δοκιμασιών του.
Αλήθεια, όλα περνούν. Και τα πικρότερα ποτήρια λησμονούνται.
4. « Θαρσείτε, μη φοβείσθε»
Είναι η παρήγορη φωνή του Κυρίου, που καθησύχασε τους μαθητάς Του, όταν το πλοίο τους πάλευε με τα κύματα και τον είδαν ξαφνικά να περπατά απάνω στη θάλασσα.
Μάλιστα Αδελφοί,
Προς αυτόν τον Αρχηγό και Σωτήρα, όλοι οι πονεμένοι, όλοι οι κατατρεγμένοι κατέφυγαν, διά μέσου των αιώνων. Εγονάτησαν όλοι μπροστά στον ματωμένο σταυρό Του. Ύψωσαν τα κουρασμένα χέρια τους, έστρεψαν τα δακρυσμένα μάτια τους και εφώναξαν δυνατά: “Κύριε, σώσε μας» Κι’ Εκείνος εσκόρπισε στη ζωή τους το φώς και την γαλήνη. Οι πληγές του πόνου έκλεισαν. Τα δάκρυα σταμάτησαν και έλαμψε πάλι μέσα τους ο ήλιος της ελπίδας και της χαράς.
Πόσην αλήθεια κρύβουν τα λόγια εκείνα του Χριστού: «Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, κα’γώ αναπαύσω υμάς»!…
Αν μπορούσαν να ξυπνήσουν από τον ύπνο του θανάτου όλοι εκείνοι, που βρήκαν στο Χριστό την ευτυχία και τη γαλήνη, πόσο μεγάλη θα ήταν η παράταξη αυτή και πόσο πειστική η μαρτυρία τους !
Αγαπητοί Αδελφοί,
Για να μήν λυγίσουν από τη θλίψη οι καρδιές μας δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο. Πρέπει να ακούσουμε τη φωνή του Κυρίου «Δεύτε πρός με….»
Ειδικώτερα σε όσους υποφέρουν και πονούν και κλαίνε, ο Απ. Παύλος και οι άγιοι όλων των αιώνων μας συμβουλεύουν να μην απελπιζόμαστε.
Ψηλά τα μάτια! Όχι αποθάρρυνση, ούτε αποκαρδίωση! Στη ζωή νικούν όσοι ελπίζουν και πιστεύουν στου Θεού την Προστασία!….
-120x86.jpg)
