Ηπειρος: Ιερόσυλοι “χτυπούν” παγκάρια Ναών, αλλά βρίσκουν ευτελή ποσά

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος
Αυξήθηκαν ραγδαία οι κλοπές στα παγκάρια ναών της Ηπείρου με δράστες κυρίως μεσήλικες και πάνω. Ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι πενιχρά έως ευτελή, αφού οι πιστοί, πλέον, δεν έχουν τη δυνατότητα να ρίχνουν πολλά χρήματα στα παγκάρια και αυτά τα λίγα, που συνεισφέρουν, περισυλλέγονται άμεσα από τα εκκλησιαστικά συμβούλια.

Τελευταίο περιστατικό στην περιφέρεια της Ηπείρου η εξιχνίαση κλοπής, την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου, από το παγκάρι του παρεκκλησίου του αγίου Γεωργίου στην Άρτα. Τρεις φορές μέσα σε μια εβδομάδα το ίδιο άτομο παραβίασε το παγκάρι. Ειδικότερα, μεσήλικας, σύμφωνα με στοιχεία, που έδωσε στη δημοσιότητα η αστυνομία, στο χρονικό διάστημα από 1 Ιανουαρίου έως 7 Ιανουαρίου 2019 έκανε τριπλή διάρρηξη στο παγκάρι του ναού, αφαιρώντας κάποια ποσά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν πέρασε και πολύς καιρός, που συνελήφθη στα Γιάννινα άτομο, το οποίο είχε “εισβάλλει” στα παγκάρια πέντε εκκλησιών: Γεννήσεως της Θεοτόκου στο Παλαιοχώρι Συρράκου Ιωαννίνων, Αγίας Παρασκευής στους Χουλιαράδες Ιωαννίνων, Αγίας Τριάδας στο Ελληνικό Ιωαννίνων, Μονής Τσούκας στο Ελληνικό Ιωαννίνων και Μονής Κηπίνας στους Καλαρρύτες Ιωαννίνων. Αν επιχειρηθεί να προσεγγισθεί κοινωνιολογικά το θέμα των κλοπών από τα παγκάρια εκκλησιών θα καταλήξει κανείς στο βασικό συμπέρασμα ότι άτομα όχι απαραίτητα χωρίς πίστη, αλλά σίγουρα χωρίς φόβο Θεού, έχουν σχηματίσει την πίστη-πεποίθηση πως “οι εκκλησιές έχουν λεφτά”, όπως λέγεται λαϊκά. Και ενδεχομένως ορισμένοι μεγάλοι ναοί σε πόλεις να συγκεντρώνουν μερικά ποσά, που προφανώς είναι εμφανώς μικρότερα σε σχέση με την περίοδο πριν την οικονομική κρίση, γενικά, όμως, εκτιμώντας τα πράγματα, τα έσοδα από τον οβολό των πιστών έχουν μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Παρ’ ότι οι άνθρωποι, που εκκλησιάζονται, έχουν διάθεση να ρίξουν στο παγκάρι για τη λαμπάδα τους, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο το έργο της Εκκλησίας, πλέον το κάνουν με πολλή επιφύλαξη, γιατί οι τρέχουσες οικονομικές ανάγκες τους δεν το επιτρέπουν. Μια άλλη παράμετρος, όπως προκύπτει από την ανάλυση των πραγμάτων, είναι ότι άτομα φτωχά, που δεν θέλουν να ζητιανέψουν, μέσα στην απόγνωση και στην απελπισία τους, παραβιάζουν τον κωδικό των αξιών τους, τσαλαπατούν τη συνείδησή τους και “καταφεύγουν” στα παγκάρια ως διαρρήκτες και κλέφτες. Δεν είναι το ορθό, ωστόσο μέσα στη θολούρα του μυαλού και της καρδιάς τους απενοχοποιούν την πράξη τους.

Η ποιμαντική αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν μπορεί να είναι άλλη από το να καταδικάζονται οι πράξεις και να συγχωρούνται τα πρόσωπα. Μέσα από τη συγχώρηση του προσώπου, που βέβαια θα υποστεί τις συνέπειες των ενεργειών του, μπορεί να έλθει η αληθινή μετάνοιά του. Αυτό σημαίνει ηθική μεταβολή. Γυρίζει την πλάτη στο κακό παρελθόν και ζητάει το αγαθό.