Σύρου Δωρόθεος: «Κρύψαμε το φως του Χριστού κι ανάψαμε τα δικά μας κεριά»

«Ο λαός ο καθήμενος εν σκοτία φως είδεν μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκια θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς».(Ματθ. 4,16)

Αγαπημένα μου πνευματικά παιδιά,

τούτη την αστεροφωτισμένη νύχτα των Χριστουγέννων, τα γεμάτα φλόγα και αγαλλίαση λόγια του προφήτη Ησαία για τη Γέννηση του Σωτήρα μας, ηχούν τόσο επίκαιρα, αλλά και τόσο ελπιδοφόρα…

Ο προφήτης ζει ανήσυχος το παρόν και βλέπει το μέλλον ζοφερό, σκοτεινό, χωρίς ελπίδα και προοπτική…

Αλλ’ ένα μυστηριώδες φως έρχεται ξαφνικά να διαλύσει το σκοτάδι, να ζωντανέψει την ελπίδα, να δώσει νόημα και σκοπό στη ζωή, να αλλάξει τον κοσμο!

Δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ήλιος της Δικαιοσύνης σκόρπισε τα σκοτάδια της αδικίας και της αμαρτίας και σήκωσε τη βαριά πέτρα της απελπισίας και του θανάτου από τις ψυχές των ανθρώπων…

Παρ  όλους, όμως, τους αιώνες, που πέρασαν, παρά τους αγώνες, που δόθηκαν, τα αίματα  που χύθηκαν και τις ζωές, που θυσιάστηκαν, σήμερα στις ψυχές μας επικρατεί σκότος βαθύ και καταθλιπτικό.

Ζούμε μέσα σε μια διαρκή αγωνία και ένα μόνιμο φόβο μιας ολοκληρωτικής κατάρευσης και μιας γενικευμένης καταστροφής, και το άγχος για το σήμερα και η αβεβαιότητα για το αύριο καταπιέζουν την ύπαρξή μας, αφυδατώνουν τα όνειρά μας, σκοτώνουν τις ελπίδες μας, νεκρώνουν τη δημιουργικότητά μας, απαξιώνουν τη ζωή μας…

Ο κόσμος ολόκληρος μοιάζει με ηφαίστειο, έτοιμο να εκραγεί! Παντού συγκρούσεις, πόλεμοι και διαφθορά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται, οι ηθικές αρχές και αξίες διαβρώνονται και ανατρέπονται, η δικαιοσύνη στραγγαλίζεται, η αγάπη ψυχραίνεται, η αξιοπρέπεια περιφρονείται, η ηθική εμπαίζεται, η ανεργία καλπάζει, η φτώχεια απλώνεται… Και ο πόνος πνίγει τις καρδιές μας…

Τα τεχνητά φώτα του σύγχρονου πολιτισμού, της προόδου και του εκσυγχρονισμού μεν κάλυψαν το εξωτερικό σκοτάδι, δεν μπόρεσαν, όμως, να φωτίσουν εξίσου και την ψυχή του ανθρώπου, που εξακολουθεί να ζει «εν χώρα και σκια θανάτου». Γιατί, όταν περιφρονείται η ανθρώπινη ζωή,  όταν στερείται ο άνθρωπος των αναγκαίων αγαθών, η όταν στερείται, μέσω της εργασίας, μιας επιβίωσης με αξιοπρέπεια, τότε τα πλαστά φώτα, όσο κι αν λάμψουν προσωρινά, με το σβήσιμό τους πολλαπλασιάζουν το σκοτάδι και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα απελπιστική.

Αδελφοί μου,

Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι κρύψαμε το φως του Χριστού κι ανάψαμε τα δικά μας κεριά. Κι αυτά τα κεριά θα σβήσουν, όπως κι εμείς, αν η πρώτη ύλη που τα συντηρεί είναι ο εαυτός μας και όχι ο Χριστός.

Σήμερα είναι η μεγάλη ευκαιρία να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να αλλάξουμε πορεία!

Γιατί;

Γιατί, Χριστός Γεννάται σήμερον!

Το Φως ανέτειλεν και μας καλεί όλους, ως άτομα και ως κοινωνία και ως Έθνος, να γίνουμε μέτοχοί του και να γιορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα, αληθινά και πανευφρόσυνα, με τη μοναδική εκείνη ευφροσύνη, που γεύονται μόνον όσοι βρίσκονται κοντά στο Χριστό, μόνον όσοι δεν έχουν ταυτίσει τη Γέννησή Του με τις υλικές απολαύσεις και τη μανία του καταναλωτισμού, μόνον όσοι ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες της ψυχής τους να δεχθεί τη γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα…

Ας γιορτάσουμε, λοιπόν,  αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού αληθινά και Χριστιανικά, επαναπροσδιορίζοντας τους ατομικούς και συλλογικούς μας στόχους  υπό το Φως της  Ενανθρωπίσεως του Θεού.

Και να είμαστε βέβαιοι ότι  όλα τα αγαθά θα μας δοθούν, γιατί όλα τα γλυκαίνει, τα ζεσταίνει και τα πολλαπλασιάζει η αγάπη του Χριστού.

Ας γίνουν, λοιπόν, οι ψυχές μας φάτνες ταπεινές,

φως ο Χριστός κι αγάπη να μας φέρει.

Ας λάμπουν ήλιοι μέσα στους χειμώνες,

να διώξουνε τα νέφη του βοριά.

Κι ας έρθει Απρίλης μέσα στα χιόνια τα βαριά,

κήποι ν’ ανθήσουνε εκει που πέρασαν κυκλώνες.

Χρόνια Πολλά και υγιεινά, αγαπημένα μου παιδιά!

† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β