Επιστολή του Σπάρτης Ευσταθίου στον Ι.Στουρνάρα υπέρ των πολυτέκνων

Επιστολή στήριξης των πολύτεκνων οικογενειών που επιβαρύνονται βαρύτατα με τον νέο φορολογικό νόμο έστειλε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σπάρτης Ευστάθιος στον Υπουργό Οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρα.

Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:
“Εξοχώτατε κ. Υπουργέ,
Η οικογένεια κατά τόν Απ. Παύλο είναι «η κατ’ οίκον εκκλησία», τό φυτώριο τής Βασιλείας τού  Θεού καί τό εργαστήριο ενάρετων προσωπικοτήτων. Μέσα στήν ατμόσφαιρά της διαπλάθεται ο εργατικός άνθρωπος, ο ευσεβής χριστιανός, ο χρηστός πολίτης, ο ευσυνείδητος επαγγελματίας.

Πολιτείες χωρίς οικογένεια δέν μπορούν νά ορθοποδήσουν. Είναι, γενικότερα, ένα θερμοκήπιο μέσα στό οποίο καλλιεργείται ο κοινωνικός, ο οικονομικός, ο πολιτικός καί ο θρησκευτικός βίος. Επομένως, ο προορισμός τής οικογένειας είναι θείος καί κοσμοϊστορικός.

Έχοντας πληροφορηθεί από τά Μ.Μ.Ε. τίς επαχθείς διατάξεις τού νέου Φορολογικού  Νομοσχεδίου, πού εντός ολίγου πρόκειται νά κατατεθεί γιά διαβούλευση, θεωρώ ποιμαντική μου μέριμνα καί υποχρέωση, πού απορρέει ακριβώς από τήν καθοριστική σημασία τού ευλογημένου από τόν Θεό θεσμού τής οικογένειας πού μόλις σκιαγράφησα,  νά παρέμβω καί νά σάς  παρακαλέσω νά επανεξετάσετε τά άρθρα πού αφορούν τή μείωση τού αφορολόγητου γιά τούς έλληνες πολίτες μέ παιδιά.

Ουσιαστικά πρόκειται, όπως πολλοί ακράδαντα καί τεκμηριωμένα υποστηρίζουν, γιά  έναν παραλογισμό καί μία  «τιμωρία» τής  ελληνικής οικογένειας από τήν πλευρά τής Πολιτείας.  Ιδιαίτερα βάλλεται κατάφωρα η ηρωική πολύτεκνη οικογένεια, αφού η φορολογική επιβάρυνση κλιμακώνεται δραματικά γιά τούς γονείς πού ανατρέφουν τρία ή περισσσότερα παιδιά. Η ρύθμιση αυτή σέ συνδυασμό  μέ τίς υπόλοιπες μνημονιακές περικοπές θά εξαντλήσει  περαιτέρω  καί θά οδηγήσει στόν μαρασμό τό δυναμικότερο κύτταρο ανανέωσης τού πληθυσμού καί φυσικά θά συντελέσει στόν μεγαλύτερο περιορισμό τών υποψηφίων πολυτέκνων, όταν ο δείκτης γηρασμού τής χώρας μας  κινείται ανοδικά μέ παράλληλη συρρίκνωση τού παιδικού πληθυσμού. Ενδεικτικά θυμίζω, ότι τή δεκαετία 1971-1981 η αύξηση τού πληθυσμού ανήλθε στό 0,37%, όταν τή δεκαετία τού 1950 ήταν στό 9%. Σήμερα, λόγω καί τού μοντερνισμού πού τείνει στήν κατάργηση τής οικογένειας, τό ισοζύγιο γεννήσεων  καί θανάτων είναι αρνητικό  στόν ελληνικό πληθυσμό, όταν τό αντίστοιχο στούς αλλοδαπούς είναι πλεονασματικό,  μέ συνέπεια σέ λίγα χρόνια, χωρίς νά θέλω νά γίνω μάντης κακών, νά έχουμε γίνει μειονότητα στήν ίδια μας τήν πατρίδα.

Καί στό σημείο αυτό, συμμεριζόμενος τόν γενικότερο προβληματισμό, αναρωτιέμαι γιατί η Πολιτεία παρά τίς πολυάριθμες δημογραφικές  μελέτες πού έχουν κατά καιρούς εκπονηθεί καί όλες κρούουν τόν κώδωνα τού κινδύνου γιά τήν εθνική μας συνοχή, βιωσιμότητα καί ιστορική συνέχεια λόγω τής υπογεννητικότητας, όχι μόνο δέν έχει συνειδητοποιήσει τήν ύψιστη εθνική ανάγκη στήριξης τής οικογένειας καί κυρίως εκείνης μέ περισσότερα από δύο παιδιά μέσω μιάς οικογενειακής πολιτικής, αλλά καί τήν υπονομεύει, όπως στήν προκειμένη περίπτωση.

Άς θυμίσω εδώ ότι η λαμπρή νίκη τού 1821 κερδήθηκε, διότι καί «οι καλύβες ήταν γεμάτες παιδιά», όπως διακήρυξε ο Μεγάλος Κολοκοτρώνης.  Ο καθηγητής, επίσης, στό Τεχνολογικό Ινστιτούτο τής Μασσαχουσέτης Samulson έχει διατυπώσει τήν άποψη πώς «η κοινωνία στήν  οποία οι γονείς νομίζουν ότι ένα αγόρι καί ένα κορίτσι είναι αρκετά, είναι καταδικασμένη σέ εξαφάνιση, γιατί τά δύο παιδιά κατά οικογένεια δέν αρκούν πρός αντιστάθμιση εκείνων πού πεθαίνουν ή μένουν άτεκνοι ή δέ νυμφεύονται».

Άκρως ενδιαφέρουσα είναι καί η πολυτεκνική αριθμητική τού φιλόλογου Μπιλάλη (ΠΕΦΙΤ, τ. 9/1981, σελ.3).  Υποστηρίζει, πιο συγκεκριμένα, ότι: 1 παιδί  ίσον 0 παιδιά, γιατί δέν είναι ούτε η φυσική συνέχεια καί αναπλήρωση τών γονέων.  2 παιδιά ίσον 0, διότι είναι μόλις τό ελάχιστο όριο καί οδηγεί σέ φυσικό μαρασμό τήν οικογένεια.  3 παιδιά, επίσης, ίσον 0 παιδιά, γιατί καί τό τρίτο παιδί δέν είναι παράγοντας ανανεωτικός καί δυναμικός γιά τήν οικογένεια καί μάλιστα τήν οικογένεια ως  συστατικό κύτταρο τής στενότερης  αλλά καί τής ευρύτερης Οικογένειας, τής μικρής πατρίδας, τού Χωριού-Χώρας καί τής μεγάλης πατρίδας, τού Έθνους.  Γιατί καί τό τρίτο παιδί δέν ανανεώνει καί δέν αναπληρώνει τά φυσικά μειονεκτήματα τής μεγάλης καί μικρής οικογένειας, όπως τή φυσική ατεκνία, τήν ασθένεια, τόν πρόωρο θάνατο, τή μετανάστευση, τόν θάνατο κ.λπ. 4 παιδιά ίσον 1 παιδί.

Έτσι, ο φυσικός καί φυσιολογικός ορισμός τής οικογένειας  δέν ορίζεται από τήν ύπαρξη απλώς παιδιών ανεξαρτήτως αριθμού, αλλά από τά 4 παιδιά.  Αυτό, βέβαια, ισχύει γιά τά φυσικά –φυσιολογικά όρια, μέ βάση τήν κοινή καί τήν κοινωνική -όχι μοντέρνα αλλά παραδοσιακή ελληνική- λογική, πού θεωρεί ότι η οικογένεια είναι τό πρώτο κύτταρο τού οργανωμένου συλλογικού βίου, ότι θεμέλιο γιά τήν ανθρώπινη ζωή  είναι η οικογένεια καί όχι τό άτομο,  ότι αληθινή ζωή σημαίνει τό νά μή ζείς μόνο γιά τόν εαυτό σου, ότι οι άνθρωποι είναι προορισμένοι νά ζούν ο ένας χάρη τού άλλου, γιατί ο άνθρωπος είναι «φύσει κοινωνικόν ζώον» κατά τόν Αριστοτέλη καί γιατί «ένεκα τούτου καταλείψει άνθρωπος τόν πατέρα αυτού καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναίκα αυτού» (Γεν. β΄18-25).

Εν κατακλείδι, για μία ακόμη φορά, απευθύνω έκκληση πρός τήν ελληνική Πολιτεία νά σταθεί αρωγός στά πολλά καί ποικίλα προβλήματα πού αντιμετωπίζουν οι ελληνικές οικογένειες και κυρίως οι πολύτεκνες, πού είναι στυλοβάτες τού Έθνους μας. Θερμά παρακαλώ τόν Πρωθυπουργό τής Χώρας μας καί τήν Κυβέρνηση όχι μόνο νά μειώσουν τή φορολογία τών πολυτέκνων οικογενειών, αλλά καί νά θεσπίσουν ευεργετικές διατάξεις γιά τή διευκόλυνσή τους, ώστε νά γίνει η Πολιτεία ο Σίμων ο Κυρηναίος γιά τή δεινοπαθούσα πολύτεκνη οικογένεια.