Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Κυριακή 10η Ιουνίου στον Ι. Ναό Γεννήσεως του Χριστού,του οποίου είναι και κτήτωρ, στην γενέτειρά του Ταλα Πάφου ετέλεσε το Ι. Μνημοσυνο του αειμνήστου Πατρός του.
Χοροστάτησε στον Όρθρο και προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων,συνευχομένων στο Ι. Βήμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορωνείας κ. Παντελεήμονος,που εκήρυξε και τον Θ.λόγον.
Ο ομιλητής πήρε αφορμή από την φράση του αποστολικού αναγνώσματος :» Δοξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν » ( Ρωμ. β,10 ). Ενώ » θλίψις και στενοχωρία » περιμένει κάθε ψυχή ανθρώπου,που εργάζεται το κακό ( Ρωμ. β, 9 ), όπως τονίζει ο Απ. Παύλος στους Ρωμαίους.
Όμως η καθημερινή πείρα, είπε ο Σεβαςμιώτατος,λέγει ότι πράγματι,όσοι κάνουν το κακό, εάν δεν είναι πορωμένοι,νοιώθουν μια εσωτερική ταραχή. Είναι τα αισθήματα ενοχής,που μπορεί να τα συμπιέζουν, να τα » απωθούν » στο υποσυνείδητο, όμως παρά ταύτα αυτά μπορεί να προκαλούν ψυχολογικά προβλήματα. Ενώ όποιος κάνει το αγαθόν,ο άνθρωπος του Θεού, έχει ειρήνη στην ψυχή του.
Αλλά η » δόξα και η τιμή » σπάνια αποδίδονται σ’αυτόν. Πολλάκις δρέπει την αχαριστία ή την παραγνώριση και τον παραμερισμό. Και μάλιστα λέγει η Αγ. Γραφή ότι » πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού,διωχθήσονται «. Και προχωρεί ακόμα περισσότερο : » Πονηροί άνθρωποι και γόητες ( απατεώνες ) προκόψουσιν επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι » ( Β Τιμόθ. γ, 12-13 ).
Εδώ βλέπουμε μια αντίφαση. Άνθρωποι του Θεού να δοκιμάζουν παραγνώριση και κατατρεγμούς και άνθρωποι πονηροί να προκόπτουν. Τι συμβαίνει ; » Τί ότι οδός ασεβών ευοδούται » ; » ερωτά και ο Προφήτης ( Ησαϊα 12, 1 ). Αυτή η προκοπή των αμαρτωλών είναι φαινομενική και πρόσκαιρη,παροδική και μάταια. Σήμερα σε ανεβάζει ψηλά και αύριο σε ρίχνει στα τάρταρα. Ενώ η δόξα και τιμή,των ανθρώπων του Θεού,αργεί , ίσως, αλλά πάντως έρχεται. Γι’ αυτό μας παραγγέλλει ο Απόστολος : » το δε καλόν ποιούντες μη εκκακώμεν » ( Γάλ. στ, 9 ).
Οι άνθρωποι, βέβαια,δυσανασχετούμε γιατί βλέπουμε ότι οι άνθρωποι του Θεού δοκιμάζουν πολλές φορές σ’αυτή την ζωή την πικρία της παραγνωρίσεως. Όμως η προκοπή η φαινομενική των κακών,μοιάζει με τα επιπλέοντα στην θάλασσα σκουπίδια.
Ενώ οι άνθρωποι του Θεού είναι τα κρυμμένα μαργαριτάρια ,που βρίσκονται στο βυθό.
Προσκολλημένοι στα όστρακα των αρχών τους,που δεν τις προδίδουν. Και αυτά τα μαργαριτάρια κάποτε,έστω και αργά,τα ανακαλύπτουν οι άνθρωποι και τα βγάζουν εν τιμή στην επιφάνεια. Και αν αυτό δεν γίνει από τους ανθρώπους,θα γίνει μια μέρα από τον Θεό. Και ερωτάται τι θέλουμε να είμαστε επιπλέοντα σκουπίδια ή κρυμμένα, έςτω, μαργαριτάρια ; Ας διαλέξουμε.
Προ της Απολύσεως ο Μακαριώτατος, συμπαραςτατούμενος από τους δύο Αρχιερείς, ετέλεσε το Ι. Μνημόσυνο του αειμνήστου πατρός του και άλλων συγγενών του.
){kind=link}