Την Δευτέρα της Διακαινησίμου 9 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνας.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε».
Με την κατηγορηματική αυτή φράση ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, αναφέρεται στον Θεό-Πατέρα. Τον Θεό δεν τον έχει δεί κανείς μέχρι τώρα, μας λέγει.
Όμως αυτόν τον Θεό, που κανείς από τους δικαίους και τους οσίους της Παλαιάς Διαθήκης δεν μπορεσε να τον δεί, μας τον αποκάλυψε ο μονογενής Υιός και Λόγος του, ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστος, που έγινε ανθρωπος και ηλθε στον κοσμο, που έπαθε και σταυρώθηκε για χάρη μας, που αναστήθηκε, συνανιστώντας μαζί του και την ανθρώπινη φύση μας, και απαλλασσοντάς την από το βάρος και τα δεσμά της αμαρτίας.
Η απαλλαγή αυτή από την αμαρτία, την οποία μας χάρισε ο Χριστος με την Ανάστασή του, μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε πλεον τον Θεό, «κεκαθαρμέναις διανοίαις», διότι «οι καθαροί τη καρδία τον Θεόν όψονται», κατά τον μακαρισμό του Κυρίου.
Αυτό όμως ισχύει υπό μία προϋποθεση. Και η προϋπόθεση αυτή δεν είναι άλλη από αυτήν που αναφέρει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους χριστιανούς της Ρώμης: «συνεταφημεν ούν αυτώ …, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστος εκ νεκρών διά της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν».
Η συμμετοχή μας στον θάνατο του Χριστού, όπως την βιώνουμε μέσα στην αγία μας Εκκλησία, με τη νηστεία, με την άσκηση, με τον πνευματικό αγώνα και τη νεκρωση του παλαιού ανθρώπου, έχει ως σκοπό να ζήσουμε και εμείς την Ανάσταση του Χριστού, η οποία αντιστοιχεί με την «καινότητα της ζωής» για την οποία κάνει λόγο ο απόστολος.
Διότι, εάν εορτάσαμε χθες την Ανάσταση του Χριστού, εάν χαρήκαμε και πανηγυρίσαμε, αλλά στη ζωή μας, στη συμπεριφορά μας, στην ψυχή μας δεν έχει μεταβληθεί τίποτε· εάν δεν αισθανόμεθα ότι στη θέση του παλαιού, το οποίο προσπαθήσαμε να νεκρώσουμε και να εκριζώσουμε, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό από ο,τι υπήρχε πριν, κάτι που να αντικατέστησε τις αδυναμιες μας και τα πάθη μας και να εκφράζει την απόφασή μας να περιπατήσουμε «εν καινότητι ζωής», να βαδίσουμε δηλαδή τον δρόμο του Αναστάντος Κυρίου μας, τότε δεν έχει νόημα για μας η Ανάσταση που εορτάσαμε. Τότε ο κόπος και η προσπάθεια που κάναμε δεν έχουν αντίκρισμα στη ζωή μας. Τότε η δωρεά της Αναστάσεως του Χριστού παραμένει για μας ανενεργη και μάταιη.
Και ποια είναι αυτή η «καινότης» με την οποία μας προτρέπει ο απόστολος Παύλος να βαδίσουμε στη ζωή μας;
Είναι, αδελφοί μου, η ζωή στην οποία δεν κυριαρχούν οι αδυναμιες και τα πάθη μας. Η ζωή στην οποία δεν κυριαρχούν οι μεριμνες και οι φροντίδες του κοσμου και των κοσμικών πραγματων. Η ζωή στην οποία το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στον Χριστό και σε ο,τι είναι ευάρεστο σε Εκείνον.
«Καινότης» ζωής είναι να αφήσουμε πίσω μας ο,τι μας συνδέει με το παρελθόν· ο,τι μας κρατούσε μακριά από τον Θεό· ο,τι σκίαζε τη σχέση μας μαζί του αλλά και ο,τι δεν έκανε τη ζωή μας, τη συμπεριφορά μας, την αναστροφή μας να είναι μία μαρτυρία της Αναστάσεως του Χριστού.
«Καινότης» ζωής είναι ζωή καθαρότητος ψυχικής και σωματικης. Γιατί κάθε τι καινούργιο είναι καθαρό, και ο Χριστός μας χάρισε με την Σταύρωση και την Ανάσταση του την άφεση των αμαρτιών μας. Έπλυνε με το αίμα του και καθάρισε τις ψυχές μας από την αμαρτία, ώστε να μπορούμε να κανουμε μία νέα αρχή.
«Καινότης» ζωής είναι ζωή χαρας και ελπίδος, γιατί η Ανάσταση του Χριστού είναι αιτία χαράς, ακόμη και στη μεγαλύτερη θλίψη, γιατί την χαρά του Χριστού «ουδείς αίρει αφ᾽ ημών».
«Καινότης» ζωής είναι η διαρκής προσπάθεια να φρονούμε «τα άνω», τα οποία είναι και ο τελικός προορισμός μας. Και όταν ο νούς μας και η ψυχή μας είναι στα «άνω», εκεί όπου βρίσκεται ο αναστας Κύριος, τότε το ενδιαφέρον μας για τα επίγεια, για τα ταπεινά, για τα χαμηλα θα περιορίζεται, και έτσι δεν θα μπορούν να σκιάζουν την πνευματική μας ορατότητα, δεν θα μπορούν να αμαυρώνουν την ψυχή μας, δεν θα μπορούν να θολώνουν τα μάτια μας, ώστε να έχουμε και εμείς τη δυνατότητα να βλέπουμε σαν τους μαθητές του Χριστού και σαν τις μυροφορες γυναίκες το πρόσωπο του Αναστάντος Κυρίου, να αισθανόμεθα το χαρμόσυνο μηνυμα της Αναστάσεως να πληροί τις ψυχές μας, όχι μόνο αυτές τις ημέρες αλλά και «πάσας τας ημέρας της ζωής ημών».
Δείτε φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ
-120x86.jpg)
){kind=link}