Επιστολή που έστειλε 19χρονος ορφανός μετά την αυτοκτονία του πατέρα του λόγω οικονομικήγς εξαθλίωσης στον Αντώνη Σαμαρά αποτελεί την κατάλληλη απάντηση για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί “πρωτογενούς πλεονάσματος”.
Ο νεαρός, όπως υποστηρίζει, έχασε τον πατέρα του πριν από περίπου 18 μήνες, όταν αυτοπουροβολήθηκε για χρέη που είχε ύψους 145.000 ευρώ. Διαβάστε την επιστολή του νεαρού.
«Είμαι 19 χρονών, φοιτητής & ανασφάλιστος εργαζόμενος σε 2 δουλειές που μου πίνουν το αίμα. Δεν παραπονιέμαι.
Στην Ελλάδα της κρίσης τους, το να έχω δύο δουλειές, έστω και αν μαζί αθροίζουν 750€ μηνιαίως με καθιστούν προνομιούχο. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου έχει φαγητό η μητέρα μου και η 12χρονη αδερφή μου.
Δεν έχω και πολλές επιλογές. Όντας ανασφάλιστος είμαι και φοροφυγάς. Ναι ναι, αυτός που ψάχνει όλη μέρα η κυβέρνηση. Έχω εισοδήματα και δεν τα δηλώνω. (Γιάννη Στουρνάρα, ακούς;)
Δεν ήμουν πάντα φοροφυγάς όμως. Μόλις 1 χρόνο πριν ήμουν ένα χαμογελαστό παιδί με όρεξη και όνειρα. Προερχόμενος από οικογένεια της μεσαίας τάξης όπως μας αποκαλούσαν, είχα κάθε λόγο να πιστεύω πως έχω τη δυνατότητα να έχω μια ευτυχισμένη απλή ζωή. Ο πατέρας μου, ελεύθερος επαγγελματίας δεν ήταν ποτέ πολύ στο σπίτι. Δούλευε όλη μέρα για να μας προσφέρει το καλύτερο. Ποτέ δεν ήταν η ζωή τόσο εύκολη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν.
Το κόστος ζωής ήταν πάντα υψηλότατο για τους απλούς ανθρώπους. Φροντιστήρια, αγγλικά, χαρτζιλίκι, ενοίκιο, φαγητό, ένδυση, λογαριασμοί, φόροι, δεν ήταν εύκολο να καλυφθούν. Ο πατέρας μου όμως δούλευε όλη ημέρα και τα κατάφερνε.
Στις αρχές του 2008 άρχισαν όμως τα πρώτα προβλήματα. Τα χρήματα δεν έφταναν. Ο πατέρας μου είχε δύο επιλογές. Είτε να στερήσει από το παιδί του βασικές παροχές για τη μόρφωση του και άλλα χρήματα από τον υπόλοιπο οικογενειακό προϋπολογισμό, είτε να το παλέψει μόνος του με δανεικά από τις τράπεζες. Επέλεξε να δανειστεί & να το παλέψει μόνος του.
Στα τέλη του 2012 τα χρέη του προς το δημόσιο & τις τράπεζες είχαν φτάσει κάπου στις 145.000€ . Η πίεση από τις εισπρακτικές εταιρείες & από την τηλεόραση μέσω των δημοσιογράφων-τρομοκρατών αφόρητη. Ο πατέρας μου ένα ωραίο μεσημέρι, βγήκε στην αυλή μας, κοίταξε τον ήλιο & αυτοπυροβολήθηκε με την κυνηγητική του καραμπίνα.
Η ζωή μας ανατράπηκε για πάντα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Δεν έπρεπε να τους κάνει τη χάρη. Έπρεπε να αδιαφορήσει & να τους αφήσει να λένε ότι θέλουν.
Δεν χρεώνω την αδυναμία του πατέρα μου στον Σαμαρά. Ο πατέρας μου κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ήταν αδύναμος. Όμως αν δεν κυνηγούσαμε το success story θα ήταν ακόμη μαζί μας. Αν το κράτος δεν κυνηγούσε τους απλούς πολίτες ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…
Αν το κράτος έβαζε φυλακή όσους πολιτικούς & επιχειρηματίες έφαγαν δισσεκατομμύρια δημοσίου χρήματος ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…
Αν το κράτος έβαζε πάνω από όλα τους πολίτες του & μετά τους τοκογλύφους ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…
Αν το κράτος ενδιαφερόταν για τη γεννιά μου ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας & εγώ θα ήμουν ακόμη ένας νέος άνθρωπος με όνειρα & θα μπορούσα να χαμογελάσω.
Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για πιο πλεόνασμα μιλάτε;»
