Υστατο χαίρε στον π. Γεώργιο Χατζόπουλο (ΦΩΤΟ)

Με δάκρυα στα μάτια κλήρος και λαός της Επαρχίας Θαυμακού και Νέου Μοναστηρίου αποχαιρέτισαν το πρωί της Τετάρτης 15 Νοεμβρίου τον καλοκάγαθο και ταπεινό εργάτη του Ευαγγελίου μακαριστό Αρχιμ. π. Γεώργιο Χατζόπουλο, Εφημέριο του χωριού Βαρδαλή, ο οποίος εκοιμήθη το πρωί της Τρίτης 14 Νοεμβρίου μετά από πολύμηνη ασθενεια.

Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Φθιώτιδος: “Το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Βαρδαλή, ενώπιον του σκηνώματός του και στις 10:30 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Νικόλαος, προηξήρχε της Εξοδίου ακολουθίας, πλαισιούμενους από πολλούς ιερείς των Αρχιερατικών Περιφερειών Δομοκού και Ξυνιάδος και Θαυμακού και Νέου Μοναστηρίου, ενώ παρέστησαν οι συγγενείς του μακαριστού και πλήθος πιστών από το χωριό και την ευρύτερη περιοχή.

Τον επικήδειο λόγο εξεφώνησε ο Ποιμενάρχης, ο οποίος και δι’ ολίγων σκιαγράφησε την προσωπικότητα του μακαριστού ιερέως λέγοντας χαρακτηριστικά:

« Κηδεύουμε αγαπητοί πατέρες και αδελφοί τον ευλαβή ιερέα, τον πνευματικό σας πατέρα και είναι γεγονός ότι θλιβόμεθα σήμερα γιατί έφυγε από ανάμεσα μας ένας καλός και αφωσιομένος εις την αποστολή του ιερεύς όπως ήταν ο π. Γεώργιος. Νιώθουμε όμως και χαρά διότι φεύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο και πορεύεται στην αιωνιότητα για να λειτουργεί μετά του μεγάλου Αρχιερέως Χριστού κι’ από κει θα αναπέμπει δεήσεις και προσευχές για τα παιδιά του , τα εγγόνια του και για όλους εσάς τα πνευματικά του παιδιά.

Ο π. Γεώργιος έγινε κληρικός με την ευλογία του Οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, ο οποίος του έδωκε την συμμαρτυρία και ακολούθησε πιστά κατά τις εντολές του πνευματικού του την ιερατική του ζωή με συνέπεια.

Έχασε την πρεσβυτέρα του και επειδή ήταν πνευματικός άνθρωπος του έδωκα το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου και το χαιρόταν πολύ και έλάμβανε από την ευλογία αυτή δύναμη.

Ήτο συναισθηματικός και εσωτερικός άνθρωπος, που εγνώριζε να τιμά και να σέβεται τον Επίσκοπό του, τους συναδέλφους του ιερείς και να αγαπά το ποίμνιό του. Είχε μια καλλιεργημένη ψυχή.

Ξέρω αγαπητοί μου αδελφοί ότι όλοι εσείς οι κάτοικοι του Βαρδαλή αλλά και πέραν του χωρίου έχετε πάρει ένα χρώμα πνευματικότητος από τον π. Γεώργιο.

Στεκόσασταν με ευλάβεια, όταν αυτός λειτουργούσε, όταν σας μιλούσε και όταν σας συμβούλευε και είστε τυχεροί που τον είχατε ιερέα για τόσα χρόνια.

Βλέπετε πόσο γαλήνιο και όμορφο είναι το λείψανό του που μόνο στους αγίους συμβαίνει αυτό και δείχνει την γαλήνη με την οποία έφυγε.

Ο Θεός να τον αναπαύει, ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός να τον έχει κοντά του και να προσεύχεται για όλους μας».

[irp posts=”384385″ name=”Φθιώτιδος Νικόλαος: Η Εκκλησία στηρίζει τους αδυνάμους” (ΒΙΝΤΕΟ)”]

Ακολούθως ο Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Αμβρόσιος Αναστασίου κατόπιν προτροπής του Σεβασμιωτάτου ανέγνωσε ένα ποίημα και τις τελευταίες επιθυμίες και συμβουλές του προς τα παιδιά, τα εγγόνια του και όλα τα πνευματικά του παιδιά, τα οποία είχε γράψει ο ίδιος και τα διατηρούσε για την ώρα της Εξοδίου Ακολουθίας του και τα οποία είναι μια απλοϊκή κατάθεση ψυχής του ευλαβούς π. Γεωργίου Χατζοπούλου, ο οποίος φεύγει με επίγνωση ευλογώντας όλο το ποίμνιό του.

Σημείωμα

Αγαπημένα μου παιδιά.

Τα εσώρουχα μου για το μεγάλο και παντοτινό ταξίδι.

Ταξίδι χωρίς επιστροφή. Θα πάω να βρω την αγαπημένη μου Βασίλω, την Πρεσβυτέρα μου.

Αντίο παιδιά μου, εγγόνια μου, συγγενείς και φίλοι.

Αντίο μάταιε κόσμε.

Συμβουλή και επιθυμία μου:

Να είστε κοντά στον Ιησού Χριστό και στη Μητέρα του Παναγία.

Αντίο πνευματικό μου Ποίμνιο. Και από εκεί θα προσεύχομαι

για όλους σας.

Ευχαριστώ, χαίρετε.

30-3-2000

Ιερεύς Γεώργιος Φ. Χατζόπουλος

Υ.Γ. Δεν θέλω να μου φορέσετε σκαρπίνια. Θέλω αυτές τις

παντόφλες που φορούσα στη Θεία Λειτουργία.

Ποίημα

«Η ζωή εν τάφω»

Χτυπούν καμπάνες πένθιμα και ο κόσμος ας το μάθει

του παπαΓιώργη τέλειωσαν της μοναξιάς τα πάθη.

Όταν θα φύγω απ’τη ζωή θέλω φτωχό τον τάφο,

έτσι ορίζει ο Θεός σ’ όσους φορούν το ράσο.

Και αν περισσεύουν χρήματα απ’ όλους σας παιδιά μου,

φτωχούς και αρρώστους δώστε τα,

για την ψυχή της μάνας σας και για την δικιά μου.

Η ψυχή μου θα πετάξει σαν ελεύθερο πουλί,

στον ουρανό θ’ ανέβει, τον Πλάστη της να βρει.

Θα προσκυνήσω το Χριστό και την Παναγία,

να στέλνουν σ’ όλο το χωριό ζωή και ευτυχία.

Παιδιά μου, αδέρφια, συγγενείς και σεις καλοί μου φίλοι,

να έρχεστε στον τάφο μου ν’ανάφτε το καντήλι.

Να μου φωτίζει την ψυχή, να ζω μες στη γαλήνη,

Αφού από το σώμα μου, μόνο η ψυχούλα έχει μείνει.

Θα πάω να βρω τη μάννα σας, να βρω την παπαδιά μου,

που έχω χρόνια να την δω και ζω στη μοναξιά μου.

Σας δίνω την ευχή μου, παιδιά, εγγόνια μου, και τα άλλα,

να σας τα δώσει ο Θεός και του πουλιού το γάλα.

Τη 30η Μαρτίου, έτους 2003.

Με σφιγμένη την καρδιά και με λίγα δάκρυα από την κουρασμένη

μου καρδιά. Σας αγκαλιάζω νοερώς και σας φιλώ με αγάπη εν Χριστώ.

Ο πατέρας σας, π. Γεώργιος Φ. Χατζόπουλος.

Ακολούθως και κατά την πρέπουσα Εκκλησιαστική τάξη έγινε η ταφή του σκηνώματος του όπισθεν του Ιερού βήματος του Ναού και στην συνέχεια εκ μέρους της οικογενείας εδόθη σε όλους ο καφές της παρηγοριάς”.