Του Αντώνη Μακατούνη
Υγεία. Μόνο όταν την απολέσει κάποιος καταλαβαίνει τη σπουδαιότητά της. Τότε διδάσκεται ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα της ζωής και όχι, φυσικά, οι οικονομικές δυσκολίες που είναι μεν υπαρκτές, αλλά έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς, όταν ο άνθρωπος χάνει το πολυτιμότερο αγαθό (την υγεία), τότε συνειδητοποιεί ποια πράγματα έχουν αξία για τα οποία πριν δεν έδινε σημασία, αφού τα θεωρούσε (κακώς) δεδομένα.
Εκείνη την περίοδο που δοκιμάζεται κάποιος συνάνθρωπός μας από μία ανίατη ασθένεια είναι πολύ σημαντικό να λάβει μία χείρα βοηθείας από άλλους ανθρώπους, οι οποίοι, ως καλοί Σαμαρείτες, θα του συμπαρασταθούν προσφέροντάς του συντροφικότητα, μια ζεστή αγκαλιά και δείχνοντάς με αυτόν τον τρόπο ανθρωπιά, η οποία, δυστυχώς, τείνει να εξαφανιστεί, καθώς την τωρινή εποχή, εκτός από τη χιλιοειπωμένη οικονομική κρίση, έχουμε και κρίση αξιών.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και την άσχημη οικονομική κατάσταση, παρατηρείται μία συσπείρωση της κοινωνίας, στέλνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας για τη μετέπειτα πορεία της. Λαμπρό παράδειγμα της αφιλοκερδούς βοήθειας που προσφέρεται στους εμπερίστατους συνανθρώπους μας είναι το πρόγραμμα «εθελοντική διακονία ασθενών στο σπίτι» του κέντρου στήριξης οικογένειας (ΚΕΣΟ) της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος.
«Ξεχασμένοι»
«Κάθε φορά που τελειώνει η επίσκεψη σε κάποιον ασθενή αισθάνεσαι πιο δυνατός γιατί έχει πραγματοποιηθεί μια πνευματική μετάγγιση ζωής από εκείνους προς εμάς. Μπορεί να είναι καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό καροτσάκι ή σε ένα κρεβάτι, η ψυχή τους όμως τρέχει, πετά, ονειρεύεται και κοιτάνε κατάματα τη ζωή, αυτό το όμορφο δώρο του Θεού. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βρίσκεσαι στο πλευρό ενός ήρωα της ζωής» λέει η Ελένη Καρλατήρα, μία εκ των υπευθύνων και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΚΕΣΟ, ενώ προσθέτει: «Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών που είναι ξεχασμένοι από τους συγγενείς τους και βρίσκουν παρηγοριά και συντροφιά στα πρόσωπα των εθελοντών. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από τις οργανωμένες προσπάθειες και με αυτό τον γνώμονα βαδίζουμε. Επιπλέον, λειτουργεί θετικά ο εθελοντισμός σε νέους που έμειναν άνεργοι, κάνοντάς τους να αισθάνονται χρήσιμοι, είναι μία διέξοδος γι’ αυτούς».
Η σκέψη και η πρωτοβουλία για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος ανήκουν στον σεβασμιότατο μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι διακρίνεται για το πολυσχιδές κοινωνικό έργο που επιτελεί στη μητρόπολη, αλλά και για την ευαισθησία του απέναντι σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Αξίζει να σημειωθεί πως, παρότι το πρόγραμμα βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο (έχει δυόμισι μήνες παρουσία), αριθμεί ήδη 40 εθελοντές και συνεχώς προστίθενται νέοι, ενώ εκ παραλλήλου θα γίνουν σεμινάρια συναισθηματικής προσέγγισης των ασθενών από τους διακονούντες.
«Ο άνθρωπος που περνάει κακουχίες είναι προοδευμένος πνευματικά και πολύ πιο χαρούμενος. Δεν είναι μίζερος και δεν γκρινιάζει με το καθετί, όπως πολλές φορές κάνει ένας υγιής. Με βάση αυτό, η εθελοντική διακονία ασθενών στο σπίτι βοηθάει τον εθελοντή, αφού κατανοεί ότι πολλές φορές γίνεται μοιρολάτρης αναίτια» τονίζει η Ματίνα Κουβαρά, μέλος του ΚΕΣΟ, θεολόγος – εκπαιδευτικός και μητέρα έξι παιδιών, εκφράζοντας παράλληλα την επιθυμία της να ενταχθούν σε αυτή την προσπάθεια τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της, ώστε να ωφεληθούν ψυχικά και να πάρουν μαθήματα ζωής.
«Ανέκαθεν ήμουν υπέρ του εθελοντισμού. Τα προηγούμενα χρόνια είχε καλλιεργηθεί μία λανθασμένη εντύπωση ότι φιλανθρωπία μπορούν να επιτελέσουν μόνο κάποιοι πολύ ευκατάστατοι άνθρωποι, ενώ στην ουσία όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε» αναφέρει η εθελόντρια Νεφέλη Κωνοβέση.
Ο (αγωνιστής) πρώην αθλητής που έχει σκλήρυνση κατά πλάκας
«Με αυτό το πρόγραμμα γινόμαστε όλοι μία οικογένεια, δίνεται μία ελπίδα ότι είναι κάποιος δίπλα σου, ότι δεν είσαι μόνος, ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε νοιάζονται, με δεδομένο ότι ο συνεχόμενος αβάσταχτος πόνος πολλές φορές σε καταβάλλει. Η Εκκλησία βοηθάει παντού και πάντα, υλικά και κυρίως πνευματικά, ασχέτως αν ορισμένα μέσα ενημέρωσης διαστρεβλώνουν την αλήθεια» αναφέρει στη «δημοκρατία» ο Δημήτρης Λέων, που πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα καλλιεργημένο άτομο, με δύο τίτλους σπουδών (διοίκηση επιχειρήσεων και ψυχολογία), και πρώην αθλητή του μπάσκετ, το σημαντικότερο όμως είναι ότι ένας ενεργός και ζωντανός άνθρωπος που θέλει να προσφέρει στην κοινωνία με τις γνώσεις του, ενώ αντιστέκεται με σθένος στη σοβαρή πάθηση που αντιμετωπίζει.
«Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, θα νικήσουμε, δεν πρέπει να βάζουμε το κεφάλι κάτω, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια. Η ζωή δεν είναι μόνο καλοπέραση, έχει δυσκολίες που πρέπει να αντεπεξέλθουμε. Δυστυχώς υστερούμε στο θέμα της παιδείας, εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Το 2013 θα είναι μια καλή χρονιά, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα» συμπληρώνει αυτός ο σπάνιος άνθρωπος.
Βλέποντας από κοντά την προσφορά και τα ευεργετικά αποτελέσματα που επέρχονται από την άοκνη υπηρεσία των εθελοντών, μία σκέψη βασανίζει το μυαλό, αν οι εκάστοτε κυβερνώντες είχαν ένα ίχνος από τον αλτρουισμό και την αλληλεγγύη που επιδεικνύουν οι εθελοντές, σίγουρα θα είχε εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά η πορεία της πατρίδας μας.
