Μια άλλη φορά μας μίλησε για την ελεημοσύνη: «Είναι σαν να δανείζουμε τον Θεό. Να αποφεύγουμε να δίνουμε απ’ ευθείας την δωρεά μας και για να μην ταπεινώνουμε τον πτωχό, αλλά και για να μη δημιουργείται σ’ εμάς έπαρση και καλλιεργείται ο εγωισμός μας.
Να μην βοηθάμε με εγωισμό, αλλά να κατανοούμε ότι είμαστε απλώς ταμίες του Θεού.
Να βρίσκουμε κάποιον αξιόπιστο, μέσω του οποίου να δίδομε την ελεημοσύνη μας, κι έτσι θα αποφεύγουμε να λέμε π.χ. ο κακομοίρης, ο φτωχός, που εμείς τον βοηθάμε κ.ο.κ. Διότι εγωισμός ίσον υπερηφάνεια, ίσον Διάβολος.
Αν συναντήσετε επαίτες έξω από την Εκκλησία, δώστε στα παιδιά σας να τούς τά δώσουν. Έτσι αποφεύγετε, κατά κάποιον τρόπο, όσα αναφέραμε προηγουμένως και καθοδηγείτε τά παιδιά σας στην αρετή της ελεημοσύνης.»
Και βγάζοντας ένα βαθύ αναστεναγμό μου λέει: «Αχ, βρε Γιαννάκη, πρέπει να σπουδάσουμε την θρησκεία μας για να γίνουμε χριστιανοί».
[irp posts=”347346″ name=”Αγιος Γέροντας Πορφύριος: Δεν έχουμε τον Χριστό στην ψυχή μας…””]
Μάς τόνιζε δε συχνά: «Όπου πηγαίνετε, και για ό,τι κάνετε να μην επιδεικνύεστε». Να επιδεικνύωμεν, όμως, όπως λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, μεγάλην γενναιοδωρία κατά την ελεημοσύνη, ώστε δίδοντες ολίγα, να άξιωθώμεν να λάβωμε πολλά. Και συνεχίζει ο Ιερός Χρυσόστομος:
«Μήπως δεν μπορούσε Αυτός, που σου έδωσε αυτήν την τόσην αφθονίαν του πλούτου, να θεραπεύσει και την πτωχείαν εκείνου; Αλλά διά τούτο αφήνει αυτόν να υποφέρει από την πενίαν, ώστε και εκείνος να λάβει μεγάλο μισθό διά την υπομονή του, και εσύ να έχεις διά τον εαυτό σου την παρρησία εξ αιτίας της ελεημοσύνης… […]
Όταν, λοιπόν, συνειδητοποιήσεις ότι διά σε και την ιδικήν σου ωφελείαν παλαίει με την πτώχεια εκείνος και βασανίζεται από την πείνα, μην τον προσπεράσεις χωρίς να τον ελεήσεις, αλλά να γίνεις πιστός οικονόμος των όσων δόθησαν εις εσένα από τον Κύριον, ούτως ώστε, αφού παρηγορήσεις την πτωχεία εκείνου, να αποσπάσεις πολλήν εύνοιαν εκ των άνω».
Πάνω σ’ αυτό το θέμα γράφει ο Μέγας Βασίλειος: «Τον πλούτον, εάν τον φυλάσσης. δεν θα τον έχεις. Εάν τον σκορπίσεις (κατά τον τρόπο που παραγγέλλει ο Κύριος), δεν θα τον χάσης».
“Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Άγιος Πορφύριος για τα σεμινάρια ψυχοδυναμικής» “
