Κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
H Εκκλησία μας έχει καθιερώσει αυτή τη Κυρικακή να τιμούμε τη μνήμη της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που αποτελεί φωτεινό παράδειγμα μετανοίας για όλους μας.
Αν και ήταν μια από τις αμαρτωλότερες γυναίκες, με τη μετάνοια της και την στροφή της στον Θεό, έγινε μια από τις μεγάλες μορφές των αγίων μας που ανέδειξε η Εκκλησία μας στον δισχιλιετή ιστορικό της βίο.
– ΄Οπως αναφέρει ο βιογράφος της στο «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας» (τόμος 4ος, Αθήναι, 1968), «η μετάνοια είναι μέγα όφελος εις τον άνθρωπον, καθώς το μαρτυρούν τα βιβλία της Εκκλησίας μας, από αυτήν την μετάνοιαν εσώθησαν πολλοί αμαρτωλοί άνθρωποι και όχι μόνον εσώθησαν, αλλά και άγιοι έγιναν και τους προσκυνούμεν (τιμούμε) ημείς σήμερον, ως την οσίαν Μαρίαν την Αιγύπτιαν, η οποία ήτο πρότερον γυνή πόρνη και αμαρτωλή, επειδή όμως μετενόησε και ησκήτευσεν, ηγίασε και ετιμήθη υπό Θεού και ανθρώπων» (σελ.15).
-Στη συνέχεια ο βιογράφος της τονίζει «ότι τοιουτοτρόπως λοιπόν και ημείς, ας μετανοήσουμε διά τας αμαρτίας ημών και ας μη περιπίπτωμεν εις απόγνωσιν. Ακόμη και αν αι αμαρτίαι μας είναι ως την άμμον της θαλάσσης ας μη απελπιζόμεθα, διότι καμμία αμαρτία δεν είναι ικανή να αποκλείσει το έλεος του Θεού, ούτε υπάρχει κανένα σφάλμα, το οποίον να μη διορθώνεται με την μετάνοιαν, μόνον ας επιστραφώμεν προθύμως με όλην μας την καρδίαν, ας μετανοήσουμεν και ο Θεός μας δέχεται, διότι είναι εύσπλαχνος και πολυέλεος. Ας μη λέγωμεν δε ότι θα κάμωμεν αμαρτίας πολλάς και ύστερον θέλομεν μετανοήσει, διότι όποιος πραγματεύεται ούτω την σωτηρίαν του, δεν τον αξιώνει ο Θεός της μετανοίας. Μήπως γνωρίζομεν εάν μέλλει να αποθάνωμεν απόψε; ΄Η γνωρίζομεν την ώρα του θανάτου μας; Διά τούτο ο Κύριος ημών ορίζει εις το άγιον Ευαγγέλιον: ‘ γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος ημών έρχεται’ (Ματθαίου 24,42).
-Ο αμαρτωλός είναι ως ο ασθενών, που έχει ανάγκη της μετανοίας για να θεραπευθεί. Ο ασθενών έχει τεράστιες δυνάμεις μέσα του, διότι διά της ασθενείας του αρχίζει τον αγώνα του. Το ίδιο ισχύει και διά τον αμαρτωλό.
Αντίθετα, ένας που δεν έχει υποφέρει, ακόμη και διά των πιο μικρών δυσκολιών, κλονίζεται και καταποντίζεται. Οι κερδισμένοι είναι χαμένοι κι οι χαμένοι κερδισμένοι.
-Η μεγαλύτερη αμαρτία στην πατερική σκέψη είναι η απόγνωση, διότι έτσι παύεις να διατηρείς την ελπίδα της μετάνοιας και κατά συνέπεια την ελπίδα της σωτηρίας. Ποτέ δεν πρέπει να μιλάμε από θέσεως ισχύος, δίνοντας την εντύπωση ότι αυτό που κάνουμε εμείς είναι και το σωστότερο. Η αυτοκριτική είναι μετάνοια. Η μετάνοια είναι και εξέταση αυτού που ήδη εννόησα για να δω αν είναι σωστό ή λάθος. Το δόγμα της καθόδου του Ιησού Χριστού στον ΄Αδη σημαίνει ότι ουδείς μπορεί να σωθεί άνευ του Χριστού κι ότι ήρθε και στην Κόλαση του ανθρώπου, καλώντας τον σε μετάνοια για να τον σώσει.
-Το περιεχόμενο της πίστεως του καλού χριστιανού δεν είναι θεωρητικό, αλλά βιωματικό. ΄Οταν κάποιος γνωρίζει το περιεχόμενο της χριστιανικής του πίστεως και στη ζωή του δεν επιτελεί το θέλημα του Θεού, αυτός είναι ένας αμαρτωλός χριστιανός που χρειάζεται μετάνοια. Τέτοιος είναι κι ο διάβολος.. Καλός χριστιανός είναι όποιος συνειδητά ακολουθεί τον Χριστό. Ταυτόχρονα όμως κι ένας που στη ζωή του επιτελεί το αγαθόν και δεν έχει βαπτιστεί χριστιανός, ενώ δεν είναι χριστιανός, δεν σημαίνει ότι είναι και αμαρτωλός. Το παιδί δεν είναι συνήθως καλός χριστιανός, επειδή εξαρτάται από τη φύση του. Είναι πολύ κοντά στο ζώο.
[irp posts=”339916″ name=”Οσία Μαρία η Αιγυπτία… απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια”]
-Διεστραμμένος χριστιανός είναι κάποιος που ενώ ενηλικιώθηκε συνεχίζει να υπακούει τυφλά στη φύση του. Επειδή όμως ξέρει ότι αυτό είναι κακό, κρύβεται και καμουφλάρεται και ενεργεί όλα αυτά που του υπαγορεύει η φύση του κρυφά, προσποιούμενος ότι είναι καλός χριστιανός.
-Καλός χριστιανός είναι ο άνθρωπος που έχει συνείδηση της ευθύνης του μέσα στην κοινωνία. Ο καλός χριστιανός λέει όχι στις αμαρτωλές επιθυμίες του, αγωνιζόμενος για τη διατήρηση κάποιων υψηλών αξιών.
-Ο κακός χριστιανός με την μετάνοια του μπορεί να γίνει καλός χριστιανός. Τελικά η μετάνοια οδηγεί τον άνθρωπο σε μια βαθύτερη ανθρωπογνωσία, τον οδηγεί στη διάκριση του καλού και του κακού και στην επιτέλεση του καλού.
Με την πραγματική μετάνοια ο άνθρωπος οδηγείται στον σεβασμό των άλλων και στην επιτέλεση του καλού γι’ αυτούς. Με την μετάνοια ο άνθρωπος γίνεται ελεύθερος εκ του παντός όταν αυτό είναι αρνητικό και ελεύθερος έναντι του αγαθού ως προσαρμογή προς επιτέλεση του αγαθού. Αντίθετα, όσο πιο πρωτόγονος είναι ο άνθρωπος τόσο περισσότερο σκλάβος είναι της άγνοιας και του φανατισμού του, έτσι ώστε τόσο περισσότερο να θέλει να επιβάλλει αυτό που αυτός νομίζει ότι είναι στους άλλους. Η αμαρτία της αμετανοησίας εκφράζεται σε αμαρτωλά άτομα που έχουν πωρωμένη συνείδηση.
Η πωρωμένη συνείδηση όμως μπορεί να εκφρασθεί και συλλογικά σε ολόκληρο λαό μιάς χώρας, όταν ο λαός αυτός επιδιώκει να τοποθετεί σε ηγετικές και υπεύθυνες θέσεις τους πέμπτους και τους έκτους σε αξία κι όχι τους πρώτους, τους οποίους μάλιστα κυνηγά. Τότε όμως το πρόβλημα δεν είναι ότι ο λαός αυτός ζει εν αμετανοησία, αλλά ότι το μέλλον του διαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο. Την μετάνοια την χρειαζόμαστε όλοι μας.
-250x180.jpg)
